CEL NAUKOWY: Z jednej strony, współczesna polityka jest tak pełna wyobraźni, że istnieje ryzyko, iż przerodzi się w komunikację czysto kreatywną. Z drugiej zaś strony, w epoce, gdy polityka sprowadza się do zwykłego zarządzania, mało jest miejsca dla wyobraźni i nowych możliwości, jakie ona stwarza. Wyjaśniając dwuznaczną naturę aktu wyobraźni, chciałbym pokazać, w jaki sposób chrześcijańska wizja polityki może dopomóc w zrozumieniu obydwu stron tego paradoksu. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Istnieją dwa diametralnie różne sposoby zastosowania wyobraźni w zależności od postawy podmiotu. Dlatego, stosując analizę fenomenologiczną, zbadam, w jaki sposób owa różnica uobecnia się we wszystkich wymiarach wyobraźni politycznej, spełniając następujące istotne kryteria: a) koncentracji na przedmiocie intencjonalnym, b) metodologii c) struktury czasowej. PROCES WYWODU: Jeśli w istocie akt fantazji nie spełnia tych wszystkich kryteriów, to dlaczego filozofowie wolą go od aktu wyobraźni? Argumentuję, że historycznie rzecz biorąc, kluczowym momentem jest filozofia kantowska i że to właśnie kantowskie dziedzictwo wpłynęło na Feuerbacha, który stworzył nowe podstawy dla filozofii fantazji. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W wyniku interpretacji zasadniczego ustępu Istoty chrześcijaństwa pióra Feuerbacha pokazuję, że sposób, w jaki Kant i Feuerbach przekształcili pojęcie receptywnej i uległej wyobraźni skoncentrowanej na chrześcijańskiej tajemnicy, okazuje się zabójczy dla filozofii politycznej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Podkreślam, że współczesna polityka chrześcijańska znów znajduje się na rozdrożu: albo pozostaje pod urokiem fantazji, albo wyzwala się, stając się prawdziwą wyobraźnią. Wyobraźnia skupia się na tajemnicy, która oświetla całą sferę polityki we wszystkich jej horyzontalnych i wertykalnych wymiarach, uwzględniając tym samym radykalnie nowy początek refleksji politycznej. (abstrakt oryginalny)