Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Polityka prywatyzacyjna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Omówiono sytuację Zakładów Azotowych w Tarnowie po zanegowaniu przez Ministerstwo Skarbu umowy sprzedaży tej firmy niemieckiemu koncernowi PCC. Załoga narzeka na brak konkretnych decyzji. Wiadomo jedynie, że będą dwa etapy prywatyzacji. Pierwszy ma polegać na wprowadzeniu firmy na warszawską Giełdę Papierów Wartościowych.
Celem artykułu jest analiza i ocena realizacji polityki prywatyzacyjnej od 1998 r., na tle przebiegu procesu transformacji stosunków własnościowych przedsiębiorstw publicznych w całym okresie budowy mechanizmu rynkowego. Omówiono założenia programowe rządu J. Buzka ujęte w "Programie prywatyzacji do 2001 r."
3
Content available remote Prywatyzacja jako narzędzie polityki strukturalnej w Polsce w latach 1990-2006
100%
W rozważaniach podejmowanych w artykule postanowiono skoncentrować się na polityce strukturalnej z uwagi na to, że stanowi ona strategiczny kierunek polityki gospodarczej państw wysoko rozwiniętych, a jej znaczenie wzrasta wraz z rozwojem międzynarodowej konkurencji. Jako główny cel analizy przyjęto określenie miejsca prywatyzacji w polityce strukturalnej państwa oraz identyfikację głównych kierunków przekształceń realizowanych w regionach. Dokonane studia dedukcyjne literatury przedmiotu doprowadziły do konkluzji, że polityka prywatyzacyjna, stanowiąc subobszar polityki przekształceń własnościowych, jest elementem polityki strukturalnej państwa. (fragment artykułu)
Spory wokół Polmosu Białystok pokazują, jak dalekie od standardów są stosowane w Polsce procedury prywatyzacyjne. Polityka prywatyzacyjna Ministerstwa Skarbu od dłuższego już czasu prowadzona jest poza gabinetem ministra, który ustanawiając niejasne kryteria w przetargach, pozostawia olbrzymie pole do działania dla związkowców i lobbystów.
Background and objectives: Since 1991, several state-owned enterprises in distinct cate-gories were transferred to the private sector under the privatisation policy in Ethiopia. The process and its modalities vary. The notion behind the implementation was to transfer those inefficient public-owned firms to the private sector with an expectation of improving defects. But, privatisation processes are neither a one-time incidence nor an immediate action. Privatisation processes are inter-linked with various macro and microeconomic and some-times sociopolitical policies, and reforms. In this paper, privatisation modalities, inconsist-encies, and arguments regarding the Ethiopian privatisation process are analysed. Study Design / Material and Methods: Using a systematic literature review process, 50 papers were found and extracted in a methodical manner from PubMed, Ecobiz, and Google Scholar Databases. The analysis was undertaken following systematic categories after taking heterogeneity articles on Ethiopia's privatisation process into consideration.Results:The government encompasses large public-owned enterprises in the privatisation process; however, the privatisation modalities and timing are still a point of controversy among scholars. The effective privatisation process required institutional development, and the government's promises were put to the test. The performance of enterprises was significantly impacted by legal and policy frameworks. The legal framework and consistently unstable nature of Ethiopia's privatisation history have been observed. It has been observed that the legal framework and consistently unstable nature of Ethiopia's privatisation history. Practical implications: This study has a practical contribution and input by giving insights for researchers, practitioners and policy makers for providing alternative privatisation modalities, appropriate for the Ethiopian context. Conclusion and Summary:The mode of privatisation must be preexamined and carefully selected by considering important success factors including public interest, objectives of endeavour, and the sustainability of firms. The techniques must consider the nature and characteristics of the firms studied, clarity and well-prepared privatisation options. (original abstract)
Omówiono trzy modele prywatyzacji: kapitałowo-rynkowy, państwowo-administracyjny, społeczno-uwłaszczeniowy. Stwierdzono, że wszystkie modele prywatyzacji miały zastosowanie w praktyce prywatyzacyjnej w Polsce.
Krytycy polityki prywatyzacyjnej ekipy Jerzego Buzka zarzucają jej, że poprzez sprzedaż dochodowych, atrakcyjnych polskich przedsiębiorstw sprowadzała się ona przede wszystkim do zasilania kasy państwa. Tymczasem kolejka oczekujących na prywatyzację firm nie stała się w ostatnich czterech latach znacząco krótsza. Czy uda się ją skrócić ministrowi obecnego rządu?
Przekształcenia własnościowe polskiego sektora bankowego były zbyt szybkie i kosztowały więcej niż się powszechnie sądzi. W większości krajów Unii Europejskiej najbardziej pożądanym sposobem prywatyzacji jest model o rozproszonej strukturze kapitału akcyjnego. Rozproszony kapitał właścicielski jest typowy dla banków notowanych na giełdzie, działających w wysoko rozwiniętych systemach kapitalistycznych, gdzie dodatkowo rynek kapitałowy odgrywa ważną rolę w systemie finansowym. Zarząd takiego banku ma mocną pozycję, a bezpośredni wpływ akcjonariuszy na działania zarządu jest relatywnie niewielki. W Polsce niestety dominuje model z udziałem aktywnego inwestora strategicznego. Inwestor posiada kontrolny pakiet akcji, a preferowani są inwestorzy zagraniczni. Przejęcie banku przez inwestora strategicznego ma na celu wzmocnienie jego pozycji na rynku międzynarodowym, a następnie dokonanie fuzji z bankiem matką. Od momentu wejścia Polski do Unii Europejskiej obowiązuje zasada jednej licencji. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest analiza procesu prywatyzacji i próba odpowiedzi na kilka z wymienionych pytań na podstawie dostępnych danych pochodzących głównie z centrum wykonawczego polskiej prywatyzacji, którym jest obecnie Ministerstwo Skarbu Państwa. Przedmiotem badań jest struktura wewnętrzna prywatyzacji (ujęcie ilościowe) ukształtowana na koniec 2002 roku, a będąca efektem procesów zachodzących w latach 1990-2002. Zaprezentowaną strukturę wydzielono na podstawie następujących kryteriów: - skuteczność metod prywatyzacji, - udział działów lub branż w prywatyzacji, - wielkość zatrudnienia w firmach uczestniczących w przemianach własnościowych, - geografia prywatyzacji. W artykule wykorzystano metodę opisową, metody statystyczne i logicznego wnioskowania dobrane do charakteru dostępnych danych. (fragment tekstu)
Niniejszy artykuł przedstawia formalno-prawne uwarunkowania procesu prywatyzacji przedsiębiorstw przez spółki pracownicze w Polsce po zmianach w prawodawstwie, które zostały wprowadzone w latach 2003-2004. (abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest przedstawienie przebiegu zmian własnościowych w gospodarce polskiej w latach 1990-2003, analiza najważniejszych tendencji wystepujących w tym procesie oraz próba oceny efektów polityki prywatyzacyjnej. W ocenie tej wskazano najważniejsze silne i słabe strony polskiej prywatyzacji. Omówiono też najważniejsze wyzwania stojące przed polityką prywatyzacyjną i perspektywy przemian własnościowych w Polsce.
Artykuł jest komentarzem do inicjatywy polskiego rządu w zakresie prywatyzacji spółek Skarbu Państwa. Rząd planuje również wystawić na sprzedaż swoje większościowe pakiety akcji. Autor opisuje szczegóły planowanej prywatyzacji oraz przytacza krytyczne opinie ekonomistów dotyczące tej decyzji. Autor szczegółowo opisuje również przewidywane korzyści wynikające z prywatyzacji i sprzedaży pakietów.
W przemianach przemysłu spożywczego, które dokonały się w okresie dwunastu lat transformacji, podstawowe znaczenie miało szybkie odtworzenie rynkowego mechanizmu regulacji w całym sektorze rolno-spożywczym. Podczas wdrażania przekształceń polityka ekonomiczna państwa w zasadzie odgrywała niewielką rolę, za to zdecydowanie większy wpływ miała tu polityka prywatyzacyjna. Urynkowienie tego sektora spowodowało jednak silną redukcję cen rolnych i obniżenia dochodów rolników.
W ciągu 5 lat prowadzenia przekształceń własnościowych objęto nimi ok. 45 procent przedsiębiorstw państwowych. Autorzy analizują zasięg tych przekształceń, małą przedsiębiorczość, prywatyzację przedsiębiorstw państwowych, cechy polityki prywatyzacyjnej w 1995 roku, wpływ prywatyzacji na funkcjonowanie przedsiębiorstw i kierunki polityki prywatyzacyjnej na 1996 rok.
Przedmiotem opracowania jest szeroko rozumiana polityka prywatyzacyjna państwa, szczególnie w stosunku do przedsiębiorstw państwowych, które nie są objęte Programem Powszechnej Prywatyzacji. Autor postuluje zapewnienie im warunków systemowych i finansowych podobnych jak przedsiębiorstwom objętym PPP, szerokie wprowadzanie zarządzania menedżerskiego z pełną samodzielnością w podejmowaniu decyzji gospodarczych, indywidualną odpowiedzialnością i odpowiednim, uzależnionym od wyników przedsiębiorstwa, wynagrodzeniem, a także oddłużenie przedsiębiorstw lub rozłożenie spłaty w czasie.
Przedmiotem pracy jest analiza związków pomiędzy prywatyzacją a kształtowaniem się efektywności gospodarowania w gospodarce polskiej. Analiza ta została przeprowadzona na poziomie makro i mikroekonomicznym. W pracy dokonano oceny procesu przekształceń własnościowych w latach 90-tych mając na uwadze aspekt efektywnościowy (zwłaszcza problematykę wzrostu efektywności przedsiębiorstw sprywatyzowanych) oraz zakreślono scenariusze przebudowy struktury własnościowej gospodarki polskiej.
Przedstawiono rozmiary prywatyzacji lokali mieszkalnych w miastach. Zaprezentowano zróżnicowanie regionalne prywatyzacji wielorodzinnych zasobów mieszkaniowych. Omówiono ceny lokali mieszkalnych w miastach w latach 1994-1998. Na zakończenie dokonano oceny dotychczasowej polityki prywatyzacyjnej prowadzonej w poszczególnych formach zasobów mieszkaniowych.
W literaturze przedmiotu szwedzki model gospodarczy długo był przedstawiany jako dość odrębna struktura odstająca pod kilkoma względami od systemów społeczno-gospodarczych krajów Zachodu. Cechy konstytutywne tego modelu wraz z jego ewolucją przedstawiono w dwóch monografiach [Czech, 2013; Czech, 2019] poświęconych szwedzkiej polityce gospodarczej widzianej przez pryzmat politycznej ekonomii instytucjonalnej. Ujmując rzecz w telegraficznym skrócie, do wyróżników tego modelu można zaliczyć model wzrostu gospodarczego oparty na eksporcie, systemowe wsparcie inwestycji kapitało-chłonnych biznesu, scentralizowane negocjacje płacowe, politykę pełnego zatrudnienia, a także daleko posuniętą redystrybucję dochodu narodowego i rozbudowany sektor publiczny. W sferze instytucjonalnej warto również wskazać na przywiązanie do równości społecznej i egalitaryzmu dochodowego wspieranych przez szeroki zakres państwowych świadczeń o charakterze uniwersalnym. Mimo licznych wyrazów sceptycyzmu ze strony ekonomistów przywiązanych do idei wolnego rynku szwedzka gospodarka radziła sobie bardzo dobrze, stając się z jednej strony przykładem szybkiego rozwoju gospodarczego opartego na innowacjach i zaawansowanej technologicznie produkcji, a z drugiej archetypem uniwersalnego państwa opiekuńczego będącego punktem odniesienia dla światowej lewicy. Model szwedzki uległ jednak głębokiej transformacji na przestrzeni minionych lat. Jej korzeni należy się dopatrywać w przemianach ideologicznych lat 80. oraz stopniowym wyczerpywaniu się ówczesnego modelu akumulacji i wzrostu. Za punkt przełomowy, po którym nie było już odwrotu, uznaje się kryzys finansowy i gospodarczy 1991-1994. Choć nie do końca był on zawiniony przez ułomności modelu szwedzkiego, to w trakcie jego trwania na nowo ustawiono drogowskazy polityki gospodarczej kraju. Ich konsekwencją stało się wypracowanie nowych założeń polityki społeczno-gospodarczej, które obowiązują do dzisiaj. Co jednak istotne, zmiana ta okazała się dość radykalna, odrzucając fundamenty klasycznie rozumianego modelu szwedzkiego. Celem niniejszego rozdziału jest syntetyczne przedstawienie głównych kierunków owych zmian. Należy podkreślić, że tekst przyjmuje charakter analityczno-popularyzujący, a więc nie jest studium krytyczno-nostalgicznym. Dane makroekonomiczne wskazują, że szwedzka gospodarka radzi sobie aktualnie bardzo dobrze, choć wielu obserwatorów społecznych zdaje się obserwować pogarszanie wskaźników mówiących o egalitaryzmie i inkluzji społecznej. Rozwinięcie tego tematu wymagałoby jednak znacznie więcej miejsca.(fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.