PL
 |
EN
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 31

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Teoria wychowania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Content available remote Możliwości wykorzystania metody projektu do pracy z dziećmi w przedszkolu
100%
Maciak G.
Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne
|
2012
|
nr 1
219-237
It is necessary in the project method to remember that: a team should have a leader to function well; setting a final subject should be an effect of negotiations between a team and a leading teacher; assessment criteria should be clearly defined and conveyed to executors yet before you start working; a schedule allows to keep to deadlines and divide actions among the team members; it is not necessary to convey ready solutions to children; you should assess and appreciate children's work at different stages; a key to success is creating responsibility in the group; a teacher's task is creating work conditions for the children, supporting them, motivating to action, monitoring and making assessment work on different stages; a presentation should be carried out competently, visually, comprehensibly, interestingly; a final effect does not have to be convergent with a teacher's ideas. The settlement of the aim becomes quite an essential aspect of the project. A general aim, called a strategic one, is not a task, but it determines a direction of actions. Operating aims, i.e., planned achievements are formulated on the basis of it. In order to carry out the project correctly it is necessary to monitor its course. The external evaluation will show its reception in perception of others, the internal evaluation will allow to make assessment by the project participants themselves. (author's abstract)
2
Content available remote Wychowywać człowieka to budzić w nim nadzieję - aktualność przesłania pedagogicznego Jana Bosko
100%
Chrobak S.
Rozprawy Społeczne
|
2014
|
8
|
nr 3
7-13
Człowiek jest podmiotem aktywnym i dynamicznym. Nadzieja, motywując i dynamizując podejmowane przez człowieka działania, przyczynia się do jego wszechstronnego i pełnego rozwoju. Brak nadziei natomiast często prowadzi do apatii, nudy, frustracji i rozpaczy. Do różnych definicji człowieka można zatem dodać jeszcze tę: "człowiek jest istotą, która ma nadzieję" lub "która żyje nadzieją". W ten dynamiczny charakter życia człowieka wpisana jest nadzieja, która decyduje o trwałości działania i w dużym stopniu wpływa na sens życia. Ks. Bosko postulował, by wychowywać "uczciwych obywateli i dobrych chrześcijan" inicjując moralne, naukowe i obywatelskie wychowanie młodzieży. Podkreślał, że prawdziwy i trwały rozwój każdego człowieka ma źródło w jego własnym sercu, życiu i wolności. Tak rozumiane wychowanie, oferując młodemu człowiekowi podstawowe instrumenty do życia, usposabia jednocześnie do podmiotowego i odpowiedzialnego działania w każdej rzeczywistości. (abstrakt oryginalny)
3
Pojęcie wychowawca w tekście "Prawo dziecka do szacunku" Janusza Korczaka
100%
Sieradzka-Baziur B.
Horyzonty Wychowania
|
2021
|
20
|
nr 55 Codzienność w dobie pandemii
129-133
CEL NAUKOWY: Cel naukowy artykułu to opis zwerbalizowanego w nim pojęcia wychowawcy. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem postawiony w pracy dotyczy tego, jak Janusz Korczak oceniał postawy wychowawców w stosunku do dziecka. Metoda przyjęta w trakcie tworzenia artykułu to analiza semantyczna i strukturalna tekstu pedagogicznego. PROCES WYWODU: Artykuł przynosi analizę wypowiedzi narratora dotyczących negatywnego stosunku wychowawcy do dzieci. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analizowany dawny tekst naukowy z zakresu pedagogiki przynosi wciąż aktualne ustalenia dotyczące praktyki pedagogicznej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Teksty pedagogiczne Janusza Korczaka powinny się obowiązkowo znajdować w kanonie lektur teoretyków i praktyków wychowania.(abstrakt oryginalny)
4
Między pedagogiką a historią wychowania. Rozważania metodologiczne
84%
Kulbaka J.
Studia Społeczne
|
2018
|
nr 4 (23)
9-16
Artykuł zawiera informacje dotyczące formowania się historii wychowania, zwanej niekiedy historią edukacji, historią myśli pedagogicznej na przestrzeni dziejów. A artykule znalazły się informacje związane z osiągnięciami naukowymi (publikacje zwarte, artykuły naukowe) polskich historyków wychowania (XVIII-XXI wiek). Ponadto poruszono problem usytuowania historii wychowania w pedagogice w aspekcie celów, treści, metod kształcenia a przede wszystkim metodologii badawczej. (abstrakt oryginalny)
5
Równouprawnienie i praca z człowiekiem wykluczonym na podstawie myśli korczakowskiej. Krytyka systemu wsparcia
84%
Łukasiewicz R.
Studia Społeczne
|
2017
|
nr 3 (18)
63-70
Koncentrując się na bezdomności jako wykluczeniu społecznemu należy podkreślić, że współczesne wsparcie dla osób bezdomnych ogranicza się jedynie do "przechowywania" potrzebujących w okresach dla nich ciężkich, czyli zima lub niemoc fizyczna. W ramach wsparcia możemy także odnaleźć formy, które tu można nazwać wprost rozdawnictwem czyli formą zupełnie nie resocjalizującą ale wręcz pogłębiającą stan wykluczenia i bezradności. Dla osób wyrażających chęć są także doraźne warsztaty wsparcia psychologicznego lub terapeutycznego i zawodowego jednakże jest to realizowane w bardzo małej skali. Nawet praca streetworkerów, pracowników MPOS i działania innych ośrodków wsparcia ogranicza się jedynie do celowej i doraźnej pomocy, która nie eliminuje problemu lecz jedynie go przykrywa. Obserwując rzeczywistość osób bezdomnych autor uważa, że praca na rzecz bezdomnych powinna mieć, poza ogólnym i doraźnym wsparciem rzeczowym, także charakter wychowawczy i terapeutyczny w formie stałej opieki wychowawców, opiekunów w miejscach pobytu osób bezdomnych. (fragment tekstu)
6
Content available remote Nauczyciele Szkoły Podstawowej nr 9 z niemieckim językiem nauczania w Legnicy w latach 1951-1963
84%
Stępień R.
Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne
|
2012
|
nr 1
239-260
The author presents an educational institution with the German language teaching in Legnica. He describes in detail its history and the role played in education of the German minority in Lower Silesia. (short original abstract)
7
Chowanna - w dwusetną rocznicę urodzin Bronisława F. Trentowskiego
84%
Andrukowicz W.
Chowanna
|
2009
|
Tom Jubileuszowy Modalne aspekty treści kształcenia
9-19
Wielki tryptyk pedagogiczny Bronisława F. Trentowskiego, jakim była Chowanna, jest do dzisiaj niedoścignionym wzorem integralnego podejścia do teorii i historii1, mało tego - jest wzorowym przykładem wiązania pedagogiki nie tylko z psychologią czy socjologią, lecz przede wszystkim z filozofią przeciwstawiającą się każdej formie redukcjonizmu celów, treści, metod oraz środków wychowania i nauczania. Głównie z tych względów (dotychczas nie w pełni docenionych i wykorzystanych) to dzieło naszego wielkiego filozofa i pedagoga może, a nawet powinno być inspirujące dla współczesnej refleksji i praktyki pedagogicznej. (fragment tekstu)
8
Jakość życia jako kategoria pedagogiczna - doświadczanie życia przez młode pokolenie w perspektywie teoretycznej
84%
Wysocka E.
Chowanna
|
2014
|
1(42)
21-43
Wydaje się oczywistością, że jakość życia człowieka w głównej mierze zależy od jakości wizji własnego życia obejmujących całą biografię człowieka, który je tworzy, co sytuuje problematykę jakości życia w nurcie poznawczym, a pośrednio też w ujęciu subiektywistycznym. Kategoria wizji, czy choćby przekonań, jak wskazuje Jan Szczepański2, jest współcześnie "zaniedbywana", dlatego też autor zadaje priorytetowe dla pedagogiki pytanie o możliwość odbudowy prestiżu i wpływu konstruowanych przez człowieka (lub instancje wychowujące) wizji - zarówno na kształt (jakość) jego życia, jak i na kształt (jakość) świata, w którym człowiek żyje. Jako pedagodzy mamy też świadomość, że nasze wizje zwykle odnoszone są do tezy, zgodnie z którą "udoskonalony człowiek udoskonali świat", co sytuuje kategorię wizji we wzorach osobowych kształtowanych i realizowanych w procesie wychowania i socjalizacji. Wzory te są konstruowane tak, by kształtować człowieka zdolnego do aktywnego działania sprawczego w obszarze własnego życia i radzenia sobie w świecie. Klasyczne ujęcia owych wizji pedagogicznych, które mogą stanowić podstawę kreowania wzorów osobowych, można odnaleźć w różnych koncepcjach z obszaru nauk społecznych.(fragment tekstu)
9
Content available remote Inkluzja w ujęciu Papieża Franciszka inspiracją dla edukacji włączającej
84%
Kozubek M. T.
Rozprawy Społeczne
|
2020
|
14
|
nr 4
18-33
W artykule ukazano rzeczywistość inkluzji w ujęciu Papieża Franciszka, charakterystyczne jej cechy oraz wynikające z tego inspiracje dla edukacji włączającej. Tematyka nie została dotąd opisana w polskiej pedagogice, dlatego celem artykułu jest zwrócenie uwagi na nowatorski, pedagogiczny potencjał jaki zawiera nauczanie Franciszka w zakresie wychowania włączającego. Opisana problematyka jest odpowiedzią na trzy pytania: Kto jest podmiotem inkluzji w ujęciu Franciszka? Jaki jest cel inkluzji, którą żyje i głosi Franciszek i kto jest do niej wezwany? W jaki sposób kształtować w wychowankach postawę otwartości, która warunkuje inkluzję? W Zakończeniu artykułu wskazano na nowatorskie aspekty wychowania włączającego, jakie prezentuje doświadczenie i myśl pedagogiczna Papieża Franciszka. Materiał i metody: Materiały źródłowe to dokumenty oraz przemówienia papieża Franciszka. Analiza dokumentów opublikowanych w języku włoskim i polskim. Wyniki: Ukazanie inspiracji Papieża Franciszka dla wychowania inkluzyjnego. Wnioski: Wyznaczenie kierunków do badań nad pedagogią Franciszka, które mogą wnieść nową jakość do polskiej pedagogiki inkluzyjnej. (abstrakt oryginalny)
10
Złorzeczenie, czyli "zwrot ku rzeczom" a historia wychowania
84%
Michalski Ł. M.
Chowanna
|
2018
|
2(51)
337-360
W tekście niniejszym rozważam dyscyplinarny status i horyzont możliwości badawczych historii wychowania w kontekście "zwrotu ku rzeczom" (w ramach szerszych tendencji naukowych - posthumanizmu czy tzw. humanistyki nieantropocentrycznej). Współczesne tendencje nauki niosą znaczący potencjał reorganizacji horyzontu dyscyplinarnego - być może jest to sytuacja wyjątkowa w skali wieków, skoro problematycznym czyni nawet tradycje granic naukowych paradygmatów badawczych. W ramach tej reorganizacji dochodzić może do przemian inercyjnych, niezaopatrzonych w refleksję badawczą, także do niezauważalnych ostatecznie zaników obszarów społecznej odpowiedzialności nauki. (fragment tekstu)
11
Pedagogika ignacjańska w świecie VUCA
84%
Dybowska E.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 57 Pedagogika ignacjańska w złożonym i niejednoznaczym świecie
11-19
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie charakterystycznego dynamizmu pedagogiki ignacjańskiej, która może pomóc współczesnemu człowiekowi odnajdywać orientację życiową ukierunkowaną na najważniejszy cel oraz poczucie sensu. Celem jest także rozszerzenie zastosowania modelu pedagogiki ignacjańskiej poza rzeczywistością edukacyjną. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Rozwinięty w artykule problem badawczy brzmi: Co ma do zaproponowania pedagogika ignacjańska człowiekowi żyjącemu w rzeczywistości określanej jako świat VUCA? Poszukując odpowiedzi, zastosowano analizę literatury. PROCES WYWODU: W artykule krótko scharakteryzowano rzeczywistość VUCA, odnosząc ją do codziennego życia. Wskazano potrzebę posiadania wskazówek dla efektywnego poruszania się po doświadczaniu życia. Tych wskazówek poszukiwano w dynamice modelu pedagogiki ignacjańskiej. Wskazano, jak można dostosować ów model do funkcjonowania w rzeczywistości VUCA. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Pozostając w logice ignacjańskiej zasady dostosowania do osób, miejsca i czasu, wykazano, jak dynamizm pedagogiki ignacjańskiej może współczesnemu człowiekowi pomóc znajdować poczucie własnej pełnomocności. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Warto, aby współczesny człowiek nie ustawał w poszukiwaniu celu ostatecznego i poczucia sensu w doświadczaniu życia. Pedagogika ignacjańska może stanowić odpowiedź czy antidotum na świat generujący chaos wynikający z przenikania się w nim zmienności, niepewności, złożoności i niejednoznaczności. Rekomendacja taka jest możliwa dzięki ignacjańskiej zasadzie dostosowania do osób, miejsca i czasu. (abstrakt oryginalny)
12
Towards a Model of Formation in Identity and Mission of the Collaborators of the University Centers of the Society of Jesus: Dreaming the Future
84%
Hernández-Franco V., Pérez Avellán E. M., Pizarro Llorente H.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 57 Pedagogika ignacjańska w złożonym i niejednoznaczym świecie
81-94
CEL NAUKOWY: Głównym celem artykułu jest zaproponowanie koncepcji, modelu, który pozwoli stworzyć podstawy, przedyskutować i usystematyzować program procesu formacji do poczucia tożsamości i misji dla współpracowników Centrów Uniwersyteckich Towarzystwa Jezusowego na bazie podstaw pedagogiki ignacjańskiej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy został sformułowany następująco: W jaki sposób można usystematyzować proces formacji do poczucia tożsamości i misji dla współpracowników uniwersytetów Towarzystwa Jezusowego? Pytanie to powinno być podjęte w kontekście pedagogiki ignacjańskiej i w nawiązaniu do jej tradycji wychowawczej. Aby odpowiedzieć na to pytanie, zastosowano metodę analizy i syntezy literatury. PROCES WYWODU: Opierając się na tradycji edukacji uniwersyteckiej Towarzystwa Jezusowego, skonceptualizowany został tak zwany model Ledesmy-Kolvenbacha. Model ten syntetyzuje założenia ignacjańskiej pedagogiki uniwersyteckiej. Na podstawie tych ram teoretycznych proponuje się i uzasadnia konceptualny model formacji do poczucia tożsamości i misji współpracowników uniwersytetów Towarzystwa Jezusowego. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zaproponowano koncepecję modelu składającego się z sześciu wymiarów powiązanych ze sobą w sposób dynamiczny i usystematyzowany. Są one podzielone na dwa poziomy: "Identyfikacja z projektem uniwersyteckim" i "Zaangażowanie w misję" w zależności od stopnia asymilacji i integracji współpracowników. Ponadto dla każdego wymiaru proponuje się serię pytań, które pozwalają na ustrukturyzowanie różnych doświadczeń formacyjnych. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Formacja współpracowników na bazie podstaw pedagogiki ignacjańskiej jest konieczna, aby zachować żywą i aktualną (w twórczej wierności tradycji) tożsamość i misję uniwersytetów Towarzystwa Jezusowego. Z tego powodu konieczne jest posiadanie spójnego modelu, który systematyzowałby ten proces formacyjny zgodnie z tradycją pedagogiczną uniwersytetów jezuickich.(abstrakt oryginalny)
13
Leader, Community and Mission - the Triangle of Ignatian Leadership
84%
Go J. C.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 57 Pedagogika ignacjańska w złożonym i niejednoznaczym świecie
107-115
CEL NAUKOWY: Artykuł stanowi próbę przedstawienia cech definiujących przywództwo ignacjańskie i wyjaśnienie, co może je odróżniać od innych rodzajów przywództwa, z pominięciem utartych schematów. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Prezentowany ignacjański styl przywództwa jest zakorzeniony w duchowości ignacjańskiej, której źródłem są Ćwiczenia duchowe Ignacego Loyoli. Stąd postawiono problem badawczy: jak przywództwo ignacjańskie może być realizowane w codziennej praktyce? Zastosowano metodę krytycznej analizy źródeł. PROCES WYWODU: W artykule podkreśla się, że przywództwo ignacjańskie jest w istocie radykalną formą przywództwa służebnego, ponieważ ignacjański lider służy nie tylko wspólnocie, ale także - a dla Ignacego Loyoli nawet bardziej fundamentalnie - misji powierzonej tejże wspólnocie. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Została zaproponowana koncepcja ignacjańskiego przywództwa jako trójstronnej relacji między liderem, wspólnotą i misją, przedstawiając, co ignacjańskie magis i cura personalis mogą oznaczać w praktyce przywództwa, ale także określając kluczowe funkcje lidera inspirującego się Ćwiczeniami duchowymi. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Przywództwo ignacjańskie jest rodzajem przywództwa służebnego w tym sensie, że liderzy ignacjańscy powinni przedkładać służbę wspólnocie, której przewodzą, nad własne interesy. Jednak tym, co odróżnia przywództwo ignacjańskie od przywództwa służebnego, jest wyraźne i niezbywalne nadanie priorytetu również służbie misji.(abstrakt oryginalny)
14
Istota i znaczenie Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli dla rozwoju duchowego chrześcijanina
84%
Królikowski W.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 57 Pedagogika ignacjańska w złożonym i niejednoznaczym świecie
21-31
CEL NAUKOWY: Celem naukowym niniejszego artykułu jest przedstawienie istoty Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli, ich realizacji w rekolekcjach ignacjańskich oraz ukazanie ich znaczenia dla życia duchowego chrześcijanina. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problemem badawczym rozpatrywanym w niniejszym artykule jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: na czym polega istota Ćwiczeń duchowych i jakie jest ich znaczenie dla rozwoju życia duchowego chrześcijanina? W przeprowadzonych badaniach zastosowano metodę analizy i syntezy literatury. PROCES WYWODU: W pierwszej części artykułu został przybliżony bezpośredni związek pomiędzy nawróceniem Ignacego, przeżyciem przez niego wielu łask mistycznych, szczególnie w Manresie, a powstaniem książeczki Ćwiczeń duchowych. W drugiej części artykułu przedstawione zostały fragmenty świadectw rekolektantów, którzy dzięki metodzie i treści Ćwiczeń duchowych pogłębili swoje życie duchowe. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Rezultatem badań jest opis procesu nawrócenia Ignacego Loyoli. Proces ten miał bezpośredni wpływ na powstanie Ćwiczeń duchowych, które stały się powszechnym narzędziem pomocnym do rozwoju duchowego wielu chrześcijan. Świadectwem tego są wypowiedzi uczestników rekolekcji ignacjańskich, którzy reprezentują różne grupy społeczne i profesje. Przeżyli oni wewnętrzną przemianę dzięki Ćwiczeniom duchowym św. Ignacego Loyoli. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Świadectwa rekolektantów zarówno tych sprzed wieków, jak i dzisiejszych potwierdzają, że Ćwiczenia duchowe św. Ignacego Loyoli stanowią ważne narzędzie rozwoju duchowego. Choć powstały prawie pięć wieków temu jako owoc duchowych przeżyć ich Autora, nadal wychowują chrześcijan do coraz głębszej relacji z Bogiem.(abstrakt oryginalny)
15
Kultura słowa jako element kultury duchowej rodziny - wybrane współczesne konteksty
84%
Błasiak A.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 58 Horyzonty duchowości
23-32
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest namysł nad współczesną kulturą słowa w rodzinie, która jest fundamentem kultury duchowej rodziny i relacji wewnątrzrodzinnych, a te z kolei są wzorem odniesień i relacji dziecka z otaczającym światem i z innymi. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Postawiono problem badawczy: jak słowo, będące elementem kultury duchowej rodziny, jest obecne dzisiaj w tym środowisku i kształtuje relacje? Zastosowano metodę analizy i syntezy literatury przedmiotu oraz dokonano przeglądu wybranych badań. PROCES WYWODU: Artykuł koncentruje się na wymiarze kultury duchowej rodziny, która obok kultury materialnej wpisuje się w obszar kultury szerszej. Wśród istotnych jej elementów, mających związek z wychowaniem, znajduje się "słowo". Kultura słowa obecna jest w postaci interakcji między osobami na różnych poziomach i w różnych obszarach życia rodzinnego, decyduje o jakości egzystencji i rozwoju poszczególnych członków oraz rodziny jako całości. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Słowo, ujmowane jako swoisty kod orientacyjny, gdy zostanie wypowiedziane/zapisane, lokuje człowieka w określonej przestrzeni i miejscu, do czegoś odsyła, ukazuje specyficzne obszary, dostarcza drogowskazów. Słowo w kontekście życia rodzinnego jest rozpatrywane jako jeden z podstawowych czynników wpływających na rozwój miłości i bliskości oraz wzajemnych relacji i więzi. Kultura słowa obejmuje komunikację werbalną i niewerbalną oraz "słowo pisane". Od członków rodziny zależy jej jakość. Współczesnym zagrożeniem dla "słowa" jest rozwój nowych mediów, gdzie dominuje obraz (wizualność). WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Słowo jest jednym z najpowszechniejszych środków, którymi dysponuje kultura, może sprzyjać rozwojowi duchowemu człowieka lub ten rozwój hamować. Dlatego powinno stać się przedmiotem troski współczesnego człowieka. Dużą rolę do spełnienia ma tutaj rodzina, która wprowadza w świat słowa, kształtuje język, uczy sposobów komunikowania się, gdzie ważne miejsce zajmuje dialog.(abstrakt oryginalny)
16
Kazania i homilie jako narzędzie kształtowania duchowości dziecka. Pragmatyczne aspekty kontekstu wypowiedzi
84%
Kondzioła-Pich K.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 58 Horyzonty duchowości
33-43
CEL NAUKOWY: Celem opracowania jest przedstawienie uwarunkowań kontekstowych kazań i homilii w aspekcie kształtowania duchowości dziecka. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Główny problem badawczy dotyczy odpowiedzi na pytanie, na ile kontekst wpływa na skuteczność komunikacyjną działań językowych podejmowanych podczas wystąpień związanych z działalnością duszpasterską. Wykorzystano metodę analizy pragmalingwistycznej, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu jako jednego z warunków skutecznej komunikacji. PROCES WYWODU: Na wstępie pracy zarysowano ramy teoretyczne wywodu, ukazując językowe aspekty duchowości człowieka. Przyjęto, że jednym z narzędzi kształtowania duchowości młodego człowieka jest głoszenie kazań i homilii. Następnie przeanalizowano język wystąpień duszpasterskich z punktu widzenia uwarunkowań kontekstowych. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przedstawionych rozważań wynika, że dla skuteczności komunikacyjnej przekazów homiletycznych ważna jest nie tylko treść komunikatu, ale przede wszystkim relacja nadawcy i odbiorcy, odwołania do innych tekstów, a także zachowanie interlokutorów oraz ich uwarunkowania kulturowe. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wnioski wskazują przede wszystkim na przewagę interpersonalną kaznodziei nad słuchaczem. Odzwierciedla się ona zarówno w doborze form językowych, jak i w pozajęzykowym układzie ról. To połączenie wpływa na skuteczność działań mających na celu kształtowanie duchowości dziecka.(abstrakt oryginalny)
17
Koncepcja teatru jezuickiego i jego znaczenie w procesie socjalizacji młodzieży szkolnej
84%
Charchuła J.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 57 Pedagogika ignacjańska w złożonym i niejednoznaczym świecie
33-41
CEL NAUKOWY: Celem niniejszego opracowania jest omówienie funkcji, jaką pełni teatr jezuicki w procesie socjalizacji młodzieży szkolnej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Główny problem badawczy dotyczy odpowiedzi na pytanie: jakie warunki muszą być spełnione, aby teatr jezuicki mógł być skutecznym narzędziem procesu socjalizacji młodzieży szkolnej. W artykule zastosowano metodę analityczno-syntetyczną literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Artykuł jest skonstruowany w następujący sposób: Na wstępie ukazano najważniejsze cechy koncepcji teatru jezuickiego. Następnie zarysowano ramy teoretyczne, w jakich analizowane są procesy socjalizacji w świetle nauk społecznych, co wreszcie pozwoliło na określenie najważniejszych wyzwań stających przed szkolnictwem jezuickim w kontekście wykorzystania funkcji socjalizacyjnej działalności teatralnej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przedstawionych rozważań wynika, że jest możliwe włączenie działalności teatralnej jako skutecznego narzędzia socjalizacji młodzieży w szkołach jezuickich. Co więcej, wydaje się, że jezuicki model edukacji stanowi adekwatną odpowiedź na zmiany spowodowane procesami globalizacji. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wnioski, jakie wynikają z przedstawionych analiz, wskazują przede wszystkim na komplementarność procesu edukacji i socjalizacji realizowanej poprzez wykorzystanie narzędzia, jakim jest teatr jezuicki. Tożsamość jezuickiego szkolnictwa wynika w dużym stopniu z przyjęcia całościowej wizji osoby i integralnego modelu formacji. To połącznie edukacji z działalnością teatralną wydaje się trafną receptą na aktualne wyzwania procesu socjalizacji młodzieży szkolnej.(abstrakt oryginalny)
18
Harcerskie ścieżki ku rozumieniu rozwoju duchowego w Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1989-2022
84%
Marszałek K.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 58 Horyzonty duchowości
91-101
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie, jakie rozumienia duchowości (a co za tym idzie - rozwoju duchowego) występują w dokumentach Związku Harcerstwa Polskiego w latach 19892022 oraz które z nich są dominujące. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Przeprowadzę analizę źródeł wtórnych, dokumentów (Palka, 2006, s. 72), takich jak: statut, podstawy wychowawcze, harcerskie kodeksy moralne, uchwały władz ZHP według schematu badań historycznych (Rubacha, 2008). PROCES WYWODU: Na początku rozważań prezentuję analizę wartości zawartych w treściach statutu, uchwał i harcerskich kodeksów moralnych ZHP, gdyż traktuję te wartości jako fundamenty rozwoju duchowego. Następnie przechodzę do przedstawienia zmian rozumienia rozwoju duchowego w stowarzyszeniu. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza treści zawartych w dokumentach ZHP w latach 1989-2022 pozwala stwierdzić, że w stowarzyszeniu przeplatają się dwa różne rozumienia duchowości: tradycyjne i ponowoczesne. Dominujące jest tradycyjne z lat 1995-2017. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Zaproponowana analiza może stanowić przyczynek do dalszych poszukiwań badawczych rozumienia rozwoju duchowego w innych organizacjach harcerskich i skautowych w Polsce i za granicą. Może też być inspiracją podczas kolejnych dyskusji członków Związku Harcerstwa Polskiego.(abstrakt oryginalny)
19
Ignatian Contemplative Pedagogy: Forming Persons for Others
84%
Muldoon T. P.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 57 Pedagogika ignacjańska w złożonym i niejednoznaczym świecie
42-50
CEL NAUKOWY: Pojawia się coraz więcej literatury dotyczącej pedagogiki kontemplacyjnej w edukacji uniwersyteckiej. Jawi się ona (pedagogika kontemplacyjna) jako podejście do uczenia się, w którym priorytetem są praktyki oparte na doświadczeniu i refleksji, mające na celu promowanie autonomii w uczeniu się. Artykuł przedstawia, w jaki sposób pedagogika ignacjańska zakorzeniona w 475-letniej tradycji edukacji jezuickiej promuje formę pedagogiki kontemplacyjnej, szczególnie odnosząc się to tematu wiodącego numeru - rzeczywistości VUCA (zmienność, niepewność, złożoność i niejednoznaczność). PROBLEM I METODY BADAWCZE: Artykuł podejmuje kwestie szczególnie istotne w obliczu globalnej pandemii: w jaki sposób edukacja może promować większą dbałość o siebie, samopoznanie i samoświadomość? Jak może promować większe współczucie i troskę o innych, zwłaszcza tych wykluczonych? Jak może zachęcać ludzi, zwłaszcza młodych, do rozwijania praktyk, które promują uczenie się przez całe życie, rozwój i odpowiedzialność? PROCES WYWODU: W artykule dokonany zostanie przegląd rozwijającej się literatury na temat pedagogiki kontemplacyjnej oraz wykorzystana została obszerna literatura dotycząca pedagogiki ignacjańskiej, ze szczególnym uwzględnieniem procesu refleksji w celu podjęcia właściwych działań. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W artykule zostanie wykazane, że w ignacjańskiej tradycji duchowej i pedagogicznej istnieje bogaty zasób środków, które promują pedagogikę kontemplacyjną, i że zastosowanie tych środków we współczesnych kontekstach edukacyjnych i formacyjnych pomoże promować uczenie się przez całe życie, rozwój i odpowiedzialność wobec innych. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Nauczyciele, pedagodzy są zachęcani do wprowadzania lub rozwijania praktyk kontemplacyjnych, takich jak prowadzenie codzienne refleksji w formie dziennika, medytacje prowadzone, pełne skupienia rozmowy w gronie rówieśników, refleksyjne pisanie krytyczne i inne.(abstrakt oryginalny)
20
Pedagogia towarzyszenia i miłosierdzia jako wyjście na peryferia i dążenie do inkluzji - o interpretacji dynamiki i napięć pedagogii ignacjańskiej papieża Franciszka w nieprzejrzystym świecie
84%
Rembierz M.
Horyzonty Wychowania
|
2022
|
21
|
nr 57 Pedagogika ignacjańska w złożonym i niejednoznaczym świecie
63-79
CEL NAUKOWY: Rekonstrukcja i analiza idei i pojęć pedagogii towarzyszenia i miłosierdzia - jako interpretacji pedagogii ignacjańskiej rozwijanej przez papieża Franciszka - mają przyczynić się do lepszego jej rozumienia. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Rekonstrukcja i analiza (jako sposób postępowania badawczego) służą rozpatrzeniu źródeł i interpretacji analizowanych pedagogii. PROCES WYWODU: Postępując m.in. wedle postulatów ustawicznych poszukiwań intelektualnych, rozeznaje się założenia (także milczące tło) pedagogii. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Przybliżenie sensu idei i pojęć pedagogii towarzyszenia i miłosierdzia. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Zachęcenie pedagogów do wnikliwego i krytycznego zapoznania się z interpretacjami pedagogii ignacjańskiej.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.