Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 46

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Urlop wypoczynkowy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Kiedy przychodzi okres urlopowy, każdy z nas, bez względu na zajmowane w firmie stanowisko i zakres pełnionych obowiązków, zaczyna się zastanawiać, jak zorganizować udane wakacje. Stawiamy sobie zbyt dużo wymagań i często, zamiast odpoczywać, dokładamy sobie kolejnych obowiązków, Czy można się od tego uwolnić i naprawdę wypocząć? (fragment tekstu)
Wakacje są po to, aby odpocząć. Przestajemy pracować, żeby zregenerować nasze zasoby i podładować baterie. Chcemy odciąć się od tego, co robimy na co dzień, co nas męczy, stresuje, wyczerpuje. Kierujemy się zasadą: odpoczywaj inaczej, niż pracujesz. Zmieniamy otoczenie, jedziemy w inne miejsce, robimy coś innego. Relaksujemy się, cieszymy się życiem, korzystamy z jego uroków. Im bliżej końca urlopu, tym większy ogarnia nas smutek. Kończy się coś miłego. Perspektywa powrotu do tego wszystkiego, co zostawiliśmy, napełnia nas zniechęceniem. (fragment tekstu)
Znajdujemy się w dość specyficznym czasie odwilży. Po raz pierwszy od wielu miesięcy czujemy efekty luzowania ograniczeń pandemicznych: działają restauracje, kawiarnie, hotele, na świeżym powietrzu możemy chodzić bez maseczek. Dodatkowo pogoda, po wielu tygodniach zimnej wiosny, zaczęła sprzyjać spacerującymi wypoczywającym. To znak, że miesiące letnie, a z nimi czas wakacji nadchodzi wielkimi krokami. Jak zadbać o to, aby spędzić go dobrze? (fragment tekstu)
4
Content available remote Prawo do wypoczynku osób pracujących na własny rachunek - uwagi De Lege Ferenda
75%
Przedmiotem niniejszego opracowania jest kwestia związana z prawem do wypoczynku osób samozatrudnionych. Obecne przepisy Konstytucji RP z 2.04.1997 r. w tej materii nie są jednoznaczne i należałoby dokonać ich rewizji. Po pierwsze, nie są zgodne z aktami prawa międzynarodowego. Po drugie, nie odzwierciedlają obecnych realiów społeczno-gospodarczych. Zdaniem autora, zakres podmiotowy prawa do wypoczynku powinien być rozszerzony na osoby samozatrudnione, które spełniają - określone w opracowaniu - kryteria. (abstrakt oryginalny)
Na wakacje czekamy z utęsknieniem, planujemy je z wyprzedzeniem, odliczamy dni, wreszcie są - wymarzony odpoczynek. Ale wszystko, co dobre, kiedyś się kończy i każdy zna ten czas ostatniego dnia wakacji i myśli: "Od jutra idę do pracy". Po powrocie do firmy chcemy, żeby nasza energia, którą uzyskaliśmy podczas wakacji, wystarczyła na długo i była motorem do zwiększania naszej motywacji i chęci do pracy. Czy jest to możliwe? (fragment tekstu)
W wyroku z 29 listopada 2017 r., C-214/16, Conley King przeciwko The Sash Window Workshop Ltd i Richard Dollar, Trybunał Sprawiedliwości UE zajmował się prawem pracownika do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego, kwestionując zgodność z dyrektywą 2003/88 środka krajowego uzależniającego ustalenie przez pracownika prawa do wynagrodzenia urlopowego od uprzedniego wykorzystania urlopu. Jeżeli pracodawca odmówił wypłacenia pracownikowi wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, pracownik może kumulować prawa do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego przysługujące mu w kilku kolejnych okresach rozliczeniowych. (abstrakt oryginalny)
7
75%
W 2010 r. w czasie sezonu urlopowego przeprowadzono w Polsce przedterminowe wybory prezydenckie. Masowy udział w nich osób przebywających na urlopach poza miejscem stałego zamieszkania pozwolił określić popularność różnych obszarów Polski jako miejsca letniego wypoczynku urlopowego. W oparciu o udział głosów oddanych na podstawie zaświadczeń o prawie do głosowania poza miejscem stałego zamieszkania zidentyfikowano gminy będące celem wyjazdów urlopowych. Analiza określonej w ten sposób intensywności ruchu urlopowego wykazała jego bardzo silną koncentrację i polaryzację: na północnym i - w mniejszym stopniu - południowym skraju Polski. (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem artykułu jest omówienie prawnych następstw wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 7/15, który podważył konstytucyjność dotychczasowych zasad ustalania wysokości ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, przysługującego policjantowi zwolnionemu ze służby. Powstała w wyniku orzeczenia luka prawna i związany z nią stan normatywnej niepewności, pogłębiony przez bezczynność prawodawcy w zakresie ustanowienia nowych regulacji, zrodziły liczne problemy dla praktyki stosowania prawa. Mierzą się z nimi obecnie już nie tylko organy administracji publicznej, lecz także sądy administracyjne. Autor stara się te problemy uchwycić i odwołując się do wypracowanego w nauce teoretycznego modelu skutków orzeczeń sądu konstytucyjnego wskazuje na możliwe sposoby ich rozwiązania. Poddawane analizie zagadnienia wykraczają poza proste konsekwencje wyroku, stąd stanowi on jedynie punkt wyjścia dla dalszych rozważań, w których posłużono się specyficznymi metodami wykładni prawa, m.in. koncepcją bezpośredniego stosowania konstytucji. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie regulacji, za pomocą których pracodawca może stymulować wybór terminu wykorzystania urlopu wypoczynkowego przez pracowników, a w szczególnych sytuacjach może wręcz go narzucać. Autor zaproponuje zmiany przepisów dotyczących sposobu wykorzystania urlopu. W opracowaniu zostaną podjęte również próby wskazania punktu równowagi pomiędzy potrzebami pracownika i pracodawcy w odniesieniu do przepisów dotyczących urlopu wypoczynkowego zawartych w Kodeksie pracy, a także rozstrzygnięcia, czy na gruncie obowiązujących przepisów prawa pracy udało się tę równowagę osiągnąć. W tym celu autor udzieli odpowiedzi na pytania, czy obecne regulacje w wystarczającym stopniu umożliwiają pracodawcy wpływanie na wykorzystywanie urlopu wypoczynkowego przez pracowników oraz czy i w jakim stopniu pracodawca może ingerować w sposób wykorzystania tego urlopu przez pracownika.(abstrakt oryginalny)
Z punktu widzenia realizacji prawa do urlopu wypoczynkowego, w tym jego zasadniczej funkcji, kwestia ustalenia terminu wykorzystania urlopu w danym roku kalendarzowym przez poszczególnych pracowników ma niewątpliwie istotne znaczenie. Podstawowym dokumentem, który w założeniu ma temu służyć, jest plan urlopów wypoczynkowych sporządzany przez pracodawcę. Pozwala on osobom wykonującym pracę w ramach stosunku pracy na odpowiednie przygotowanie i zagospodarowanie owego okresu wolnego od pracy, a pracodawcy daje możliwość takiego rozłożenia w czasie urlopów wypoczynkowych, które nie zakłóci procesu pracy i prawidłowego funkcjonowania zakładu. Kodeksowa regulacja tej problematyki jest jednak bardzo ogólna, wiele szczegółowych zagadnień zostało w niej zupełnie pominiętych. Stąd nie jest łatwo ocenić charakter prawny owego planu, rangę, jaką ostatecznie ustawodawca chciał mu nadać. Można bowiem niekiedy odnieść, mimo wszystko, mylne wrażenie, że dokument ten nie ma szczególnego znaczenia prawnego, a jedynie walor organizacyjny, techniczny. (fragment tekstu)
Ustawą z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym1 w art. 264 ust. 7 postanowiono, że osoba zatrudniona przed dniem jej wejścia w życie na stanowiskach: starszego kustosza i starszego dokumentalisty dyplomowanego, kustosza i dokumentalisty dyplomowanego, adiunkta bibliotecznego i adiunkta dokumentacji i informacji naukowej, asystenta bibliotecznego i asystenta dokumentacji i informacji naukowej, kustosza bibliotecznego, starszego bibliotekarza i starszego dokumentalisty, na podstawie mianowania, pozostaje mianowana na tym stanowisku i na tych samych zasadach. Przepis ten wywoływał szereg wątpliwości. Przede wszystkim spór dotyczył rozumienia wyrażeń "na tym sa-mym stanowisku i tych samych zasadach" w kontekście wymiaru urlopu wypoczynkowego przysługującego zarówno dyplomowanym bibliotekarzom i pracownikom dokumentacji oraz informacji naukowej jak i niedyplomowanym pracownikom bibliotecznym objętym zakresem normy wyrażonej w art. 264 ust. 7 ustawy P.s.w. (fragment tekstu)
Autorka omawia sposób obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy dla pracowników tymczasowych (w wybranych aspektach), w szczególności w sytuacji, gdy ustanie stosunku pracy było poprzedzone długim okresem niewykonywania pracy z powodu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, a następnie urlopem macierzyńskim, wskazując przy tym istniejącą lukę prawną. Przedstawia możliwe sposoby obliczenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w takiej sytuacji oraz formułuje uwagi de lege ferenda. (abstrakt oryginalny)
W artykule omówiono prawne aspekty odwołania z urlopu. Zasada nieprzerwanego urlopu zostaje ograniczona, gdy obecność pracownika w zakładzie pracy jest wymagana z uwagi na okoliczności nieprzewidziane w chwili rozpoczynania urlopu. W takiej sytuacji pracodawca może odwołać go z urlopu.
Energiczny rozwój sektora usług turystycznych spowodował ogromny wzrost zainteresowania problematyką odpowiedzialności cywilnoprawnej organizatorów imprez turystycznych w stosunku do osób korzystających z tego rodzaju usług. Istotą w niniejszej kwestii pozostaje odpowiedzialność organizatora turystyki za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych oraz to co leży u podstawy jego odpowiedzialności. Kontrowersyjna pozostaje jednak kwestia utraty przyjemności wypoczynku jako postaci szkody skutkujące tzw. zmarnowanym urlopem. Kwestią o zasadniczym znaczeniu jest działanie (zaniechanie) organizatora turystyki, co w następstwie powoduje zmarnowany urlop, który może jednocześnie stanowić naruszenie jakiegoś dobra osobistego wymienionego w art. 23 Kodeksu cywilnego. Aspektem, który wymaga również uwagi jest obecnie obowiązująca dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, zmieniająca rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE oraz uchylająca dyrektywę Rady 90/314/EWG, a co za tym idzie uchylenia przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, dotyczących organizatorów turystyki, pośredników turystycznych oraz agentów turystycznych.(abstrakt oryginalny)
Głównym celem niniejszego artykułu będzie ustalenie, czy samozatrudnionym przysługuje prawo do wypoczynku na gruncie regulacji prawa międzynarodowego i unijnego. Według badań przeprowadzonych przez OECD w 2021 r. współczynnik samozatrudnienia dla wszystkich krajów osiągnął poziom 16,5% spośród wszystkich pracujących. Jest to zatem bardzo liczna grupa spośród wszystkich świadczących pracę zarobkową, co uzasadnia podjęcie rozważań dotyczących przyznania tym wykonawcom pracy odpowiednich gwarancji ochronnych, również w obszarze prawa do wypoczynku, które stanowi bardzo istotne uprawnienie człowieka świadczącego pracę zarobkową. Na właściwy wypoczynek składa się nie tylko prawo do urlopu, ale także kwestia odpoczynku dobowego i tygodniowego oraz ograniczenia w zakresie maksymalnego czasu pracy. Prawo do wypoczynku jest też bardzo istotne z punktu widzenia wydajności pracy oraz zachowania bezpieczeństwa w miejscu pracy. Dlatego powinno się dążyć do tego, aby każdy wykonawca pracy, w tym samozatrudniony, miał prawo do właściwego odpoczynku w celu regeneracji sił i realizacji prawa do bhp, które według międzynarodowych regulacji prawnych przysługuje każdemu człowiekowi. (abstrakt oryginalny)
16
Content available remote Uwarunkowania wyboru agroturystyki jako formy wypoczynku przez mieszkańców miast
63%
W opracowaniu zaprezentowano uwarunkowania wyboru przez mieszkańców miast formy wypoczynku, jaką jest agroturystyka. Uwzględniono czynniki o znaczeniu pozytywnym i negatywnym. Wykorzystano dane wtórne oraz przedstawiono wyniki badań własnych przeprowadzonych wśród mieszkańców polskich miast w 2016 roku. Przeprowadzone badania wykazały, że agroturystyka znajduje się w obszarze zainteresowania mieszkańców miast. Badani korzystali z tej formy wypoczynku, oceniając ją pozytywnie, ale wskazali również wiele negatywnych aspektów. (abstrakt oryginalny)
Autorka szeroko przedstawia judykat, który według jej oceny, może w dłuższej perspektywie okazać się tzw. kamieniem milowym w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Choć jego faktyczna osnowa dotyczy szczegółowej kwestii związanej z poszukiwaniem właściwego wskaźnika do wyliczenia wartości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy funkcjonariusza, to wobec przyjętej w jego uzasadnieniu argumentacji, w jaki sposób i na jakiej podstawie należy wypełnić występującą w tym przypadku lukę w prawie, może on przyczynić się do umocnienia tego nurtu argumentacji w dyskursie prawnym dotyczącym podmiotowego zakresu art. 66 ust. 2 Konstytucji RP w którym postuluje się objęcie standardem socjalnym wyznaczonym tym przepisem wszystkich wykonawców pracy, a nie tylko tych, którzy pozostają w prawnopracowniczych stosunkach zatrudnienia. (abstrakt oryginalny)
18
Content available remote Przemiany regulacji prawnej urlopów wypoczynkowych w Kodeksie pracy
63%
W ciągu 40 lat obowiązywania Kodeksu pracy regulacje prawne dotyczące urlopów wypoczynkowych uległy dość istotnym zmianom. Ich podłożem była przede wszystkim konieczność dostosowania przepisów tego aktu do wymagań gospodarki wolnorynkowej oraz do standardów wynikających z prawa unijnego. Celem artykułu jest ogólna charakterystyka nowego kształtu unormowań odnoszących się do nabycia prawa do urlopu wypoczynkowego i jego wymiaru oraz zasad i trybu udzielania i wykorzystywania urlopu wypoczynkowego. (abstrakt oryginalny)
Odpoczywamy, alby przywrócić organizmowi równowagę - zarówno psychiczną, jak i fizyczną. Umiejętności odpoczywania w świecie, w którym tylko co trzeci pracownik nie zabiera na urlop służbowego telefonu i komputera, to bezcenna umiejętność. Chroni przed zaburzeniami depresyjnymi, problemami zdrowotnymi, przedwczesnym wypaleniem i chorobami wynikającymi z pracoholizmu. Nie ma jednak jednej recepty na idealny relaks. Sposób odpoczynku zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju wykonywanej pracy, stylu życia, osobistych potrzeb i rodzaju okresowych przeciążeń fizycznych i psychicznych. (abstrakt oryginalny)
Prawidłowości gospodarowania czasem wolnym przez ludność Polski i wybranego regionu /województwa katowickiego/, ocena faktycznych zachowań konsumpcyjnych w sferze czasu wolnego, a także ustalenie ich uwarunkowań: rynkowych i pozarynkowych, w tym tzw. Wewnętrznych, leżących po stronie podmiotów, stanowią istotne przesłanki określenia pożądanych kierunków przemian w jego wykorzystaniu. Rozważania w tej części pracy oparte są na wynikach badań odnoszących się do województwa katowickiego oraz na ogólnopolskich rezultatach badań nad spożyciem dóbr i usług czasu wolnego. W pracach wykorzystane zostały wyniki reprezentacyjnych badań GUS nad dobowym czasem wolnym z 1984 roku, wyniki własnych badań w zakresie sposobów spędzania urlopów wypoczynkowych przez ludność województwa katowickiego w 1987 roku, rezultaty ogólnopolskich badań własnych z 1986 roku. W szerokim zakresie wykorzystane zostały statystyki ekonomiczne oraz literatura przedmiotu. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.