Kontrakt adhezyjny to taki, który można jedynie zawrzeć lub odrzucić, nie mając jednocześnie możliwości negocjowania jego warunków. Przykładem może być kontrakt zawierany pomiędzy uczestnikiem otwartego funduszu inwestycyjnego (inwestor indywidualny), a zarządzającym tym funduszem (inwestor instytucjonalny). Pomiędzy tymi stronami zachodzą relacje, które uznaje się za paradygmat zachowań i określa w literaturze przedmiotu jako teoria agencji. Cechą charakterystyczną tych relacji jest istnienie kontraktu o charakterze ekonomicznym, w którym jedna ze stron (zleceniodawca-pryncypał) powierza do wykonania drugiej stronie (zleceniobiorcy-agentowi) określone czynności mającej przynieść korzyść pierwszej z nich. Treść opracowanie, to rozważania nad zasadnością wykorzystania aparatu pojęciowego teorii agencji do opisu i analizy relacji zachodzących pomiędzy inwestorem indywidualnym a instytucjonalnym. Zastosowanie teorii agencji do analizy ryzyka w tego typu kontraktach, pozwala na identyfikację ewentualnych przyczyn, a nie tylko symptomów, niezadawalającego (dla zleceniodawcy) sposobu realizacji kontraktu.