Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Wycena aktywów finansowych
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Podjęte rozważania dotyczące doskonalenia procesu rejestracji wartości sprawozdawczych długoterminowych aktywów finansowych w bilansie jednostki gospodarczej. Propozycja wykorzystania metody filtracji danych (modelu wyrównywania wykładniczego) stanowi przyczynek do wyceny bilansowej lokat kapitałowych z zastosowaniem koncepcji historycznej wartości wymiennej. (fragment tekstu)
Ex re ukazania się artykułu K. Piaseckiego poruszającego problem modelowania ewolucji wartości kapitałowych za pomocą procesów stochastycznych kwestią otwartą pozostawała weryfikacja ekonometryczna modelu wyceny aktywów kapitałowych opisanych za pomocą pseudogeometrycznych ruchów Browna (mCAPM). Opierając się na wynikach formalnych uzyskanych w artykule oraz polskim rynku akcji i bonów skarbowych przeprowadzona zostanie ekonometryczna analiza pozwalająca na ocenę porównawczą tego modelu z modelem CAPM wprowadzonym przez Sharpe'a, Lintnera i Mossina. Uzyskane wyniki mają stanowić wskazówkę co do kierunków ewentualnych dalszych badań modelu mCAPM. (fragment tekstu)
Autorka podjęła próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy elastyczność w identyfikowaniu zasobów majątkowych, stosowaniu metod wyceny itp., czyli liberalizacja regulacji prawnych w zakresie rachunkowości, jest źródłem korupcji, czy zachowania decydentów. (abstrakt oryginalny)
Model CAPM próbuje wyjaśnić kształtowanie się stóp zwrotu i cen instrumentów finansowych. Przeprowadzono wiele testów zasadności modelu zarówno takich, które potwierdziły w całości lub po części jego hipotezy, jak i takich, które podważyły jego podstawowe założenia. W niniejszym artykule przedstawiono testy modelu CAPM z zastosowaniem wielorównaniowych modeli GARCH. Liczne badania empiryczne pokazują, że zarówno warunkowe wariancje i kowariancje stóp zwrotu, jak i warunkowe współczynniki beta zmieniają się w czasie. Większość testów modelu CAPM nie uwzględnia powyższych empirycznych charakterystyk procesów finansowych. Zmienność wariancji warunkowej składnika losowego obniża efektywność estymatorów MNK parametrów w równaniu dla średniej. Zmienność współczynników beta może istotnie wpływać na wyniki testów modelu CAPM. Modelem, który pozwala uwzględnić powyższe własności finansowych szeregów czasowych i jednocześnie opisuje zależności między oczekiwanymi stopami zwrotu instrumentów finansowych a warunkowymi kowariancjami stóp zwrotu jest wielorównaniowy model GARCH-M. W pracy zaproponowano dwie nowe postacie wielorównaniowego modelu GARCH-M: model, w którym rynkowa cena ryzyka jest opisana za pomocą procesu błądzenia przypadkowego oraz wielorównaniowy model GARCH z asymetrycznym efektem GARCH-M. W części empirycznej pracy przeprowadzono weryfikację modelu CAPM na podstawie sektorów notowanych na GPW w Warszawie. Część uzyskanych wyników przemawiała na korzyść modelu CAPM, jednakże zależność pomiędzy oczekiwanymi stopami zwrotu badanych sektorów a kowariancjami stóp zwrotu sektorów i portfela rynkowego badana na podstawie standardowych postaci modelu GARCH-M nie była istotna statystycznie. Ponadto model CAPM powinien być rozszerzony o indeks odzwierciedlający koniunkturę na innych rynkach akcji na świecie. Wyniki uzyskane na podstawie zaproponowanego modelu z asymetrycznym efektem GARCH-M wskazują, że zależność pomiędzy oczekiwanymi stopami zwrotu a kowariancjami jest istotna statystycznie, jednakże rynkowa cena ryzyka jest dodatnia, gdy stopa zwrotu indeksu S&P 500 jest dodatnia oraz ujemna, gdy stopa zwrotu indeksu S&P 500 jest ujemna. (abstrakt oryginalny)
Opracowanie przedstawia wymagania Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczość Finansowej w odniesieniu do ujęcia i wyceny złożonych instrumentów finansowych. W artykule, obok omówienia podstawowych zasad ujęcia początkowego oraz rozliczenia instrumentu złożonego, zostało przedstawione podejście do instrumentów złożonych emitowanych na rzecz pracowników. Transakcje takie podlegają regulacji MSSF 2 „Płatności w formie akcji", w konsekwencji czego jednostka jest zobligowana do naliczania kosztu z tytułu opcji pracowniczych. (abstrakt oryginalny)
Artykuł ma na celu przedstawienie zmian, jakie zaczną obowiązywać w zakresie wyceny kredytów bankowych od 1 stycznia 2005 r. Na przykładzie przedstawiono różnice między wyceną kredytu metodą obecnie obowiązującego kosztu historycznego oraz metodą zamortyzowanego kosztu według efektywnej stopy procentowej. Uzupełnieniem przykładu jest księgowa ewidencja operacji związanych z kredytem, zarówno od strony banku, jak i kredytobiorcy. We wnioskach pokazano potencjalny wpływ wprowadzonych zmian na wyniki finansowe i kapitały banków oraz konsekwencje dla kredytobiorców, akcjonariuszy i podmiotów sprawujących nadzór nad bankami.
W artykule omówiono metody wyceny opartej na wartości godziwej, oraz według zamortyzowanego kosztu i efektywnej stopy procentowej, a także zagadnienie związane z utratą wartości aktywów finansowych. Tematyka ta nabrała znaczenia w związku z nowelizacją ustawy o rachunkowości, która weszła w życie 1 stycznia 2002 roku oraz wydaniem na jej podstawie rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych, gdzie zdefiniowano nieznormalizowane do tej pory w polskich przepisach prawnych pojęcie wartości godziwej i zalecono jej stosowanie dla wyceny instrumentów pochodnych.
Omówiono zmiany w ustawie o rachunkowości obowiązujące od początku 2002 roku. Mają one na celu dalsze dostosowanie prawa polskiego do rozwiązań unijnych oraz do międzynarodowych standardów rachunkowości (MSR). Podkreślono wagę zmian wynikających z uregulowania obszaru dotyczącego ujmowania w księgach rachunkowych wyceny i prezentacji w sprawozdaniu finansowym instrumentów finansowych. Szczególną uwagę zwrócono na przeniesienie do polskich przepisów rachunkowości zasad wynikających z międzynarodowych standardów rachunkowości, w tym zwłaszcza MSR 39 - instrumenty finansowe - ujmowanie i wycena, który opiera wycenę instrumentów finansowych przede wszystkim na wartości godziwej.
9
Content available remote Wykorzystanie wartości bieżącej do pomiaru zysku w rachunkowości
84%
Stosowanie wartości bieżącej do wyceny aktywów wywołuje krytykę ze strony zwolenników rachunkowości tradycyjnej. Celem opracowania jest ukazanie zarówno argumentacji za wykorzystaniem wartości bieżącej, jak i argumentacji przeciwstawnej. Jednocześnie w opracowaniu pokazano bardzo uproszczone modele pomiarowe zysku, uwzględniające koszt historyczny i wartość bieżącą przy wycenie aktywów. Końcowe wnioski z prowadzonych rozważań zawarto w podsumowaniu.(fragment tekstu)
Celem artykułu jest przybliżenie problematyki prospektywnych szacunków wartości bilansowej aktywów finansowych, w których są wykorzystywane założenia odnośnie do przyszłych przepływów pieniężnych. (fragment tekstu)
Artykuł jest analizą metody wyceny aktywów finansowych, jaką jest CAPM (Capital Asset Pricing Model). Oparto się na dwóch założeniach: 1. kwoty, którymi dysponujemy dziś są bardziej wartościowe niż te, które będziemy mieli do dyspozycji w późniejszym terminie; 2. kwoty pewne są bardziej wartościowe niż te, które są obarczone ryzykiem. Założenia te pozwoliły na ostateczne określenie formuły CAPM. Podano przykłady.
Poruszany problem jest niezwykle istotny, ponieważ – zgodnie z założeniami koncepcyjnymi MSR/MSSF – celem sprawozdawczości finansowej jest dostarczanie potrzebnych informacji dla użytkowników sprawozdań finansowych. Informacja jest użyteczna wtedy, gdy jest zrozumiała, przydatna, wiarygodna i porównywalna. Wybór między wartością godziwą a wartością historyczną, stosowaną do wyceny elementów sprawozdań finansowych, to w istocie wybór między przydatnością a wiarygodnością informacji generowanej przez system rachunkowości. W celu uzyskania informacji na temat zakresu stosowania kategorii wartości godziwej w praktyce banków polskich, przeprowadzono badania empiryczne w tym obszarze. Uzyskane w trakcie badania wyniki pozwoliły na ocenę skali stosowania wartości godziwej oraz ocenę jakościową przyjętych w tym zakresie standardów i metod. W wyniku przeprowadzonych badań pozyskano informacje o zakresie stosowania wartości godziwej, metodach i technikach jej szacowania oraz o korzyściach i trudnościach związanych z tym procesem występujących w praktyce. (abstrakt oryginalny)
13
84%
Cel - celem artykułu jest analiza przepisów krajowego prawa bilansowego w zakresie metod wyceny i jej skutków oraz rozpoznanie odpowiedzi praktyki rachunkowości na niejasności i sprzeczności ujawnione w przepisach. Metodologia badania - przegląd literatury, interpretacje regulacji krajowego prawa bilansowego, przegląd zawartości sprawozdań finansowych. Wynik - wykazane niejasności i sprzeczności w przepisach krajowego prawa bilansowego prowadzą - w dobie harmonizacji, standaryzacji i nacisku na wysoką jakość sprawozdań finansowych - do zwiększenia różnorodności wariantów sporządzania i prezentacji informacji finansowych. Oryginalność/Wartość - artykuł przedstawia znany w praktyce problem, pomijany jednak w literaturze fachowej. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego referatu jest przedstawienie i syntetyczne omówienie najważniejszych zmian w zakresie ujmowania, wyceny i prezentacji instrumentów finansowych w świetle nowego MSSF 9. Autor zamierza także zwrócić uwagę na skutki majątkowo -finansowe zastosowanych w nowym standardzie zmian. (abstrakt oryginalny)
Artykuł poświęcony został omówieniu problemów materialnej polityki bilansowej, dotyczącej problemów wpływu reklasyfikacji aktywów finansowych na dokonania podmiotu oraz związanych z tym problemom zmian metod określania wartości bilansowej (innej wartości sprawozdawanych aktywów) i ujęcia skutków zmian tych wartości. (abstrakt oryginalny)
Artykuł podejmuje problematykę zastosowania Międzynarodowego Standardu Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) 9 Instrumenty finansowe w kontekście możliwości wykorzystania przewidzianych w nim rozwiązań do uzyskania pożądanych rezultatów w zakresie sprawozdawczości finansowej. Celem artykułu jest prezentacja wybranych obszarów rachunkowości instrumentów finansowych, które mogą być wykorzystane do kształtowania wyniku finansowego i sytuacji finansowej jednostki gospodarczej w kontekście pierwszego zastosowania tej regulacji. W artykule zastosowano metodę krytycznej analizy, wnioskowania dedukcyjnego oraz studium przypadku. Na potrzeby artykułu i zastosowania studium przypadku przeprowadzono dwa wywiady niestrukturyzowane z osobami zajmującymi kierownicze stanowiska w instytucji finansowej w Polsce oraz przeanalizowano przeprowadzone przez nich symulacje. (abstrakt oryginalny)
Opracowanie przedstawia regulacje znowelizowanego standardu MSR 39 w zakresie ujmowaniem zmian wartości aktywów finansowych. Rozwiązania przewidziane przez MSR 39 zobrazowano na przykładach. Artykuł wskazuje najistotniejsze zmiany w tym zakresie w standardzie MSR 39, odnosząc się jednocześnie do najważniejszych różnic z polskimi regulacjami.(abstrakt oryginalny)
Sprawozdawczość finansowa jako produkt finalny systemu rachunkowości powinna dostarczać jej odbiorcom rzetelnych, obiektywnych i porównywalnych informacji o sytuacji finansowej, wynikach działalności oraz przepływach pieniężnych jednostki. Szczególnym wyzwaniem dla sprawozdawczości jest pozyskanie informacji wysokiej jakości w realiach niestabilnej gospodarki zgodnie z ideą jasnego i rzetelnego obrazu działalności podmiotu. Punktem zwrotnym w realizacji powyższej idei wydaje się "wartościotwórcze" podejście w ujmowaniu zjawisk gospodarczych. U jego podstaw leży kompletna i właściwa wycena zasobów (aktywów) i zobowiązań jednostki na dzień bilansowy, zogniskowana na obiektywnym pomiarze jej aktywów netto. Pewną trudność w realizacji koncepcji jasnego i rzetelnego obrazu działalności podmiotu stwarzają modele wyceny oparte na cenie nabycia/koszcie wytworzenia. Główną tezą artykułu jest założenie, że w warunkach wahań cen rynkowych lepszym rozwiązaniem wydają się modele wyceny oparte na wartości przeszacowanej. Wówczas wszelkie pozytywne i negatywne tendencje w poziomie wartości aktywów trwałych, zwłaszcza rzeczowych i finansowych, powinny znaleźć odzwierciedlenie w sprawozdaniu finansowym jednostki. Na uwagę w tym zakresie zasługuje koncepcja kapitału z aktualizacji wyceny. Celem artykułu jest omówienie zasad ewidencji aktywów trwałych po początkowym ujęciu, bazując na modelu opartym na wartości przeszacowanej, oraz przedstawienie koncepcji kapitału z aktualizacji wyceny w polskim i międzynarodowym prawodawstwie bilansowym.(abstrakt oryginalny)
Wartość godziwa jest stosunkowo nowym miernikiem wartości stosowanym w rachunkowości, bardziej rzetelnym przy wycenie wielu pozycji bilansowych, a w szczególności instrumentów finansowych, niż koszt historyczny. Istotnym problemem jest jednak określenie wartości godziwej tychże zasobów w niestabilnych warunkach ekonomicznych. W artykule zaprezentowano kategorię wartości godziwej w kontekście przemian zachodzących w obszarze wyceny w rachunkowości. Przemiany te są skutkiem zmieniających się potrzeb użytkowników informacji płynących z rachunkowości. W części praktycznej autorka skoncentrowała się na wycenie aktywów finansowych ze względu na jej znaczenie w kontekście tzw. kryzysu na rynkach finansowych. Wskazała na trudności związane z jej zastosowaniem w praktyce, wynikające z samej istoty tej metody wyceny, jak również z zasad ujętych w regulacjach prawnych. (abstrakt oryginalny)
Współczesne warunki gospodarowania, które charakteryzują szybkie zmiany otoczenia oraz coraz większa konkurencja, zmuszają przedsiębiorstwa i banki do poszukiwania skuteczniejszych instrumentów zarządzania. Chodzi tutaj przede wszystkim o takie instrumenty, które dostarczyłyby odpowiednich informacji do podejmowania efektywnych i bezpiecznych dla dalszego ich funkcjonowania decyzji. Bardzo ważną rolę wśród tych instrumentów odgrywa rachunek kosztów. Rachunek kosztów najczęściej określa się jako ogół czynności zmierzających do ustalenia i zinterpretowania w różnych przekrojach, wyrażonej w pieniądzu, wysokości nakładów dokonanych w banku (jednostce organizacyjnej) w określonym czasie i z określonym przeznaczeniem. Zatem dostarcza on informacji o kosztach, będących efektem przebiegających w banku procesów. Dla celów zarządzania współczesnym bankiem nie jest wystarczająca informacja o wielkości kosztów poniesionych w oddziale, pionie czy departamencie. Efektywne zarządzanie wymaga dokładniejszych informacji, również o kształtowaniu kosztów i przychodów pod wpływem zmian rynkowych i zmian stopnia wykorzystania zdolności usługowych. Są one bankom potrzebne m.in. do ustalania rentowności usług, produktów, klientów, kanałów dystrybucji, poprawy efektywności procesów i reorganizacji banku, ustalania polityki cenowej, a także podejmowania decyzji inwestycyjnych. Takich informacji może dostarczyć tylko odpowiednio skonstruowany rachunek kosztów. Właściwe rozliczenie kosztów i przychodów banku decyduje o trafności decyzji podejmowanych na podstawie rachunku kosztów oraz dostarcza wiarygodnych danych o kosztach świadczonych usług, obsługiwanych klientów, wykorzystywanych kanałów dystrybucji usług. Zatem bardzo ważne staje się dobranie efektywnych metod alokacji kosztów i przychodów na ośrodki odpowiedzialności oraz zgodność jednostek obrachunkowych z zakresem odpowiedzialności. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.