Rosyjskie wybory regionalne i samorządowe rzadko wzbudzają zainteresowanie europejskich politologów, którzy wolą koncentrować się na wyborach szczebla federalnego: prezydenckich oraz parlamentarnych1. Ponadto wartość politologicznych badań wyborów w warunkach reżimu autorytarnego jest znikoma ze względu na dysfunkcję tej instytucji politycznej polegającą na faktycznej nieusuwalności władzy politycznej i braku konkurencji politycznej. W rzeczywistości w warunkach autorytaryzmu wybory nie spełniają funkcji reprezentowania interesów obywateli, agregowania grup interesów, legitymizacji idei politycznych i organizacji, a także swojego głównego zadania: mechanizmu pokojowej zmiany władzy politycznej2. W reżimie autorytarnym wybory pełnią funkcję imitacyjną i dekoracyjną. Niemniej jednak analiza rosyjskich wyborów na szczeblu regionalnym i samorządowym jest istotna z następujących powodów: 1. Wybory pokazują dynamikę zmian politycznych reżimu autorytarnego i sposobów jego legitymizacji, ponieważ rosyjski reżim znacznie się zmienił w ciągu ostatnich dwóch dekad: ewoluował od prawicowo-konserwatywnego umiarkowanego autorytaryzmu "wyborczego" do represyjnej i agresywnej militokracji bazującej na populistycznej demagogii i na "nadzwyczajnej" legitymizacji podyktowanej mitycznym "zagrożeniem z Zachodu"3. 2. Poziom frekwencji wyborczej i poparcia dla reżimu autorytarnego w wyborach pośrednio odzwierciedla poziom legitymizacji władzy politycznej i aktywności lub bierności politycznej obywateli. Wybory stanowią pewnego rodzaju ranking zaufania wobec reżimu autorytarnego4. Oczywiście reżim autorytarny ucieka się do metod nieuczciwej konkurencji politycznej, fałszowania wyników wyborów i nie zapewnia swoim konkurentom politycznym równego dostępu do zasobów informacyjnych i mediów5. Jednak nawet gdy weźmie się pod uwagę powyższe nieprawidłowości, na podstawie wyników wyborów można ocenić dynamikę zmian preferencji i zachowań wyborczych obywateli. 3. Zachowanie instytucji wyborów i dopuszczenie do udziału w nich opozycyjnych sił politycznych jako "dekoracji", mającej zakamuflować autorytaryzm, także charakteryzuje istotę rosyjskiego reżimu politycznego. Niektóre inne reżimy autorytarne, istniejące w takich państwach poradzieckich, jak Azerbejdżan, Białoruś czy Uzbekistan, zrezygnowały z części demokratycznych pozorów, jakie zachowały się w Rosji. Oznacza to, że wewnątrz Rosji istnieją czynniki polityczne, które zmuszają Kreml do przestrzegania formalnych procedur demokratycznych i ponoszenia dodatkowych kosztów imitowania demokracji6. 4. W marcu 2018 r. odbędą się najważniejsze dla rosyjskiego reżimu autorytarnego wybory prezydenckie. Istnieją wszelkie podstawy, by sądzić, że wygra je Władimir Putin i będzie rządził Rosją przez kolejne 6 lat, do roku 2024. Jednak duże znaczenie zyskuje kwestia legitymizacji wyborów prezydenckich, która w sposób bezpośredni wpłynie na legitymizację władzy autorytarnego przywódcy. Wybory regionalne i samorządowe stanowią dobrą sposobność do oceny nastrojów politycznych w kraju i przetestowania technologii politycznych, z których najbardziej skuteczne zostaną wykorzystane podczas wyborów prezydenckich. 5. Wybory służą nie tylko zatwierdzeniu technologii wyborczych Kremla, ale także pomagają opozycji politycznej w opracowaniu strategii i taktyki walki politycznej przed wyborami prezydenckimi. Należy wziąć pod uwagę, że zasoby i możliwości opozycji politycznej w Rosji są bardzo ograniczone. Liderzy opozycji mogą dogłębnie i wyraźnie rozumieć sytuację polityczną w kraju i w poszczególnych regionach, ale nie są w stanie jej w sposób istotny zmienić, chociaż w działaniach opozycji w związku z ostatnimi wyborami można zauważyć pewne nowe zabiegi taktyczne i technologie. Analiza wyborów, które odbyły się w ramach wspólnego dnia głosowania 10 września 2017 r., jest przydatna w celu dokładniejszego zdiagnozowania rosyjskiego systemu politycznego i identyfikacji zachodzących w nim zmian. (fragment tekstu)