Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 81

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Collective dismissal
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
Celem artykułu jest przedstawienie powodów odbywania rozmów derekrutacyjnych i ich przebiegu. W tym celu przeprowadzono badania własne za pomocą wywiadów pisemnych częściowo ustrukturyzowanych. Wyniki prac badawczych wykazały, iż poprawnie przeprowadzona rozmowa derekrutacyjna ułatwia rozstanie się z pracownikiem i zdobycie od niego informacji na temat firmy. Pozwala też zapobiec spadkowi poczucia własnej wartości odchodzącego pracownika.(abstrakt autora)
Programy dobrowolnych odejść kojarzą się najczęściej z dużymi procesami redukcji zatrudnienia w wielkich firmach państwowych. Jednak ich popularność zarówno w małych firmach, jak i oddziałach korporacji systematycznie rośnie. Doraźnie koszt dobrowolnych odejść może być wyższy niż zwolnień grupowych - zazwyczaj zachęcenie pracowników do dobrowolnego odejścia wymaga nieco lepszego pakietu niż przewidziany ustawowo, jednak wiele firm decyduje się na takie programy. Dlaczego? (fragment tekstu)
Materiał zawiera dane dotyczące działań urzędów pracy w zakresie łagodzenia skutków zwolnień grupowych w 1998 r. w zakładach pracy, które w minionym roku planowały lub dokonały zwolnień 20 i więcej pracowników.
4
Content available remote Zwolnienia grupowe pracowników w polskim prawie - wybrane zagadnienia
80%
Zwolnienie grupowe oznacza zwolnienie większej liczby pracowników z przyczyn od nich niezależnych, dokonywane przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 osób. Kwestie dotyczące grupowych zwolnień są w Polsce uregulowane Ustawą z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Celem artykułu jest przybliżenie wybranych zagadnień związanych ze stosowaniem grupowych zwolnień z przyczyn niezależnych od pracowników. (abstrakt oryginalny)
W wyroku z 11 listopada 2020 r. w sprawie C-300/19, UQ przeciwko Marclean Technologies SLU, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej określił metodę liczenia okresu 30 lub 90 dni, którą należy uwzględnić do celów stwierdzenia, czy dane zwolnienie jest częścią zwolnienia grupowego w rozumieniu art. 1 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 98/59. Zdaniem Trybunału w celu dokonania oceny, czy indywidualne zwolnienie sanowi część zwolnienia grupowego, okres odniesienia oblicza się z uwzględnieniem jakiegokolwiek obejmującego to indywidualne zwolnienie okresu 30 lub 90 kolejnych dni, podczas którego pracodawca przeprowadził największą liczbę zwolnień z przyczyn niedotyczących pracowników. (abstrakt oryginalny)
Outplacement to wszechstronna pomoc oferowana przez wyspecjalizowane firmy doradcze w znalezieniu nowego zatrudnienia. Przedstawiono opinie decydentów o outplacemecie na podstawie wyników badania sondażowego przeprowadzonego przez firmę PROFES (luty-marzec 2002). Zwrócono uwagę na przyczyny rozbieżności pomiędzy zainteresowaniem tą usługą a korzystaniem z niej.
Pracodawcy rozwiązując z pracownikami umowy o pracę z przyczyn ich niedotyczących mają obowiązek wypłaty zwalnianym pracownikom odprawy uzależnionej od zakładowego stażu pracy. Często w takich sytuacjach rodzi się pytanie o dopuszczalną wysokość odpraw wypłacanych zwalnianym pracownikom oraz o włączanie tych odpraw do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Tym zagadnieniom poświęcone są rozważania autorki. (fragment tekstu)
Dyrektywa 98/59 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych przewiduje obowiązkową procedurę konsultacyjną, której cel stanowi - w najbardziej optymistycznym wariancie - uniknięcie zwolnień (art. 2 ust. 2). Cel ten odpowiada nie tylko samym zainteresowanym stronom - pracodawcy i pracownikom - ale także państwu, które nie zawsze i nie w pełnym zakresie jest w stanie radzić sobie ze skutkami zwolnień grupowych. Wyrok z 21 grudnia 2016 r., C-201/15 (w sprawie AGET Iraklis przeciwko greckiemu Ministrowi Pracy, Zabezpieczenia Społecznego i Solidarności Społecznej) pokazuje, że niezależnie od instrumentów dialogu państwa (tu Grecja) podejmują dalej idące kroki zmierzające do ograniczenia zwolnień. Ich ocena wymaga złożonego badania nie tylko z odwołaniem do dyrektywy 98/59, ale także przewidzianych traktatami swobód. (abstrakt oryginalny)
Autorka referuje orzecznictwo Sądu Najwyższego odnoszące się do problemu, które ze sposobów ustania stosunku pracy należy kwalifikować jako zwolnienie w rozumieniu art. 1 ustawy o grupowych zwolnieniach, a w konsekwencji jak prawidłowo obliczać liczbę pracowników objętych zwolnieniami w celu ustalenia, czy zwolnienia mają charakter grupowy i konieczne jest zastosowanie procedury uregulowanej w art. 2-4 ustawy. W tym kontekście koncentruje się na ustaniu stosunku pracy w związku ze złożonym pracownikowi przez pracodawcę wypowiedzeniem zmieniającym. (abstrakt oryginalny)
Prawo do ponownego zatrudnienia, nazywane także pierwszeństwem w zatrudnieniu, jest jednym ze środków zmierzających do łagodzenia ujemnych konsekwencji ponoszonych przez pracownika w razie rozwiązania stosunku pracy z przyczyn od niego niezależnych. Ustawa z dnia 13.03.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników1, nazywana potocznie Ustawą o zwolnieniach grupowych, przyznaje pracownikom prawo powrotu do dotychczasowego pracodawcy w przypadku dokonywania przez pracodawcę ponownego naboru pracowników w tej samej grupie zawodowej. W sytuacji gdy stosunki pracy ulegają rozwiązaniu z przyczyn niedotyczących pracowników, podjęcie przez pracodawcę decyzji o ponownym naborze przemawia za tym, że przyczyny zwolnienia przestały istnieć. Uzasadnia to nałożenie na pracodawcę obowiązku zatrudnienia w pierwszej kolejności swych byłych pracowników, a przyznanie zwolnionym pracownikom pewnych preferencji przy zatrudnianiu jest racjonalne i w pełni zasadne.(fragment tekstu)
W niniejszym artykule opisano procedurę zwolnień grupowych. Przedstawiono i omówiono uprawnienia zwalnianych. Zwrócono uwagę na kwestię zwolnień indywidualnych.
Trybunał Sprawiedliwości UE w dniu 7 sierpnia 2018 r. wydał wyrok w połączonych sprawach Miriam Bichat (C-61/17), Daniela Chlubna (C-62/17) i Isabelle Walkner (C-72/17) przeciwko Aviation Passage Service Berlin GmbH & Co. KG, w którym dokonał wykładni pojęcia przedsiębiorstwa sprawującego kontrolę nad pracodawcą w kontekście dyrektywy 98/59 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych. Trybunał wyjaśnił, czy pojęcie to należy interpretować wyłącznie w świetle stosunku prawnego czy też wystarczający jest również stosunek faktyczny. (abstrakt oryginalny)
Outplacement to określenie programu, który zakłada takie przygotowanie zwalnianych pracowników, aby znaleźli sobie nowe zajęcie, nowe miejsce pracy. Proces zaczyna się od poinformowania zatrudnionych o zwolnieniach. Oprócz informacji, wsparcia psychologicznego i szkoleń obejmuje poszukiwanie nowego pracodawcy lub pomoc w założeniu własnego biznesu, czy też informacji, jakie są możliwości prawne przejścia na wcześniejszą emeryturę.
Podstawowym zasobem każdej organizacji są pracownicy. W przedsiębiorstwach występują naturalne ruchy pracownicze związane z zatrudnianiem, przesunięciami wewnętrznymi, jak również ze zwolnieniami. Przyczyny zwolnień mogą leżeć zarówno po stronie pracodawcy, jak i po stronie pracownika. Zagadnienia dotyczące zwolnień są regulowane przepisami Kodeksu pracy. Najtrudniejszymi decyzjami, z którymi zmagają się przedsiębiorstwa są zwolnienia grupowe, które najczęściej wymusza trudna sytuacja finansowa, i które negatywnie wpływają na personel, pozostający w firmie.(abstrakt oryginalny)
Utrata pracy to problem nie tylko zwalnianego pracownika, ale również pracodawcy. Zwolnienia, zwłaszcza grupowe, jeżeli nie są wsparte programem ochrony pracowników, wywierają negatywny wpływ na wizerunek pracodawcy. Osłabiają także motywację i przywiązanie do firmy tych, którzy w niej zostali. W niniejszym artykule zaprezentowano programy outplacementowe i zwolnienia monitorowane, które mają być rozwiązaniem dla takich sytuacji.
Polityka kadrowa firmy zasadniczo należy do autonomicznych uprawnień pracodawcy. Niemniej jednak już choćby obowiązująca w prawie pracy zasada niedyskryminacji w zatrudnieniu ogranicza to uprawnienie. Wynika z niej bowiem nakaz stosowania przez pracodawcę obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów oceny pracowników i wyników ich pracy - również przy doborze osób podlegających zwolnieniu (zob. wyrok SN z 30 września 2014 r., I PK 33/14). (fragment tekstu)
Mimo iż od uchwalenia ustawy o tzw. zwolnieniach grupowych minęła już dekada, to problematyka zwolnień pracowników dokonywanych z przyczyn określonych w tym akcie prawnym budzi nadal szereg problemów praktycznych. Dużo miejsca poświęca temu zagadnieniu orzecznictwo sądowe, w tym także Sąd Najwyższy. Wyrazem tego są liczne publikowane orzeczenia, które wytyczają kierunki wykładni i rozumienia przyjętych w ustawie konstrukcji prawnych. Jednym z problemów, który jak dotąd nie doczekał się definitywnego rozstrzygnięcia, jest określenie przesłanek stosowania omawianej ustawy, a w szczególności znaczenie zmniejszenia zatrudnienia - jako konsekwencji dokonywanych przeobrażeń w zakładach pracy - dla skuteczności podjętej przez pracodawcę czynności prawnej. Autor podejmuje próbę wyjaśnienia niektórych związanych z tym kwestii. (fragment tekstu)
Prawo pracowników zwolnionych w ramach zwolnień grupowych do ponownego zatrudnienia stanowi szczególny przywilej uzasadniony okolicznościami rozwiązania stosunku pracy. Z perspektywy pracodawcy uprawnienie to jest ograniczeniem zasady wolności pracy. Przesłanki realizacji omawianego uprawnienia nie zostały przez ustawodawcę określone w sposób precyzyjny. Wątpliwości powstają m.in. w kwestii możliwości zgłoszenia przez byłego pracownika zamiaru powrotu już po zatrudnieniu innego pracownika w tej samej grupie zawodowej, możliwości uznania żądania przywrócenia do pracy za zgłoszenie zamiaru powrotu czy też rozumienia pojęcia grupa zawodowa. W tym stanie prawnym szczególna rola w wyjaśnianiu tych wątpliwości przypada Sądowi Najwyższemu. (abstrakt oryginalny)
Trybunał Sprawiedliwości UE w dniu 21 września 2017 r. wydał dwa wyroki w polskich sprawach dotyczące ważnego zagadnienia stosowania procedury zwolnień grupowych w przypadku zamiaru pracodawcy złożenia pracownikom wypowiedzeń zmieniających. Zdaniem Trybunału pracodawca ma obowiązek przeprowadzenia konsultacji, jeżeli ma zamiar dokonać jednostronnej zmiany warunków wynagrodzenia na niekorzyść pracowników, która - w razie odmowy ich przyjęcia - skutkuje ustaniem stosunku pracy, pod warunkiem spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 1 dyrektywy 98/59. (abstrakt oryginalny)
20
Content available remote Zwolnienia monitorowane jako forma wsparcia zwolnień grupowych
61%
Artykuł prezentuje problematykę restrukturyzacji zatrudnienie a szczególnie trudną do realizacji dla firm redukcję zatrudnienia. Jednym ze stosowanych coraz częściej przez firmy rozwiązań w przypadku zwolnień na dużą skalę czyli zwolnień grupowych jest wykorzystanie podejścia określanego jako outplacement (polskim odpowiednikiem są zwolnienia monitorowane). (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.