Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 46

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Edukacja wczesnoszkolna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Analiza oczekiwań co do przygotowania nauczycieli do edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej oraz przegląd przebiegu zmian dokonywanych w przepisach dotyczących kształcenia nauczycieli pozwalają na sformułowanie kilku podstawowych wniosków. Zmiana ustroju szkolnego dokonała się już ponad 20 lat temu, od tego czasu kształcenie nauczycieli przechodziło różne przeobrażenia. Mimo ciągłego dążenia do podniesienia wymagań w przepisach wciąż dopuszczano niepełne wyższe wykształcenie nauczycieli najwcześniejszego okresu edukacji. Trudne warunki przemiany społecznej po 1989 r. oraz poważna zapaść ekonomiczna nie pozwoliły na dokonanie szybkich zmian w latach 90. i następnych. Zaistniałe na przełomie XX i XXI w. warunki kształcenia wyższego, zmiany wynikające z przystąpienia Polski do systemu bolońskiego, żywiołowy rozwój studiów płatnych i naciski na umożliwienie kształcenia chętnym studentom spowodowały rozchwianie i tak niezbyt stabilnego systemu przygotowania nauczycieli przedszkola i pierwszych klas szkoły podstawowej oraz obniżenie wymagań i wyraźny spadek jakości tych studiów. Dokonywane obecnie zmiany idą w pożądanym kierunku - podwyższenia wymagań odnośnie do kwalifikacji nauczycieli edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, ponieważ ten okres edukacji dziecka ma szczególne znaczenie dla jego dalszego życia. Świadomy tego i dobrze wykształcony nauczyciel może zdecydowanie ułatwić uczniowi osiągnięcie oczekiwanego poziomu rozwoju i start w systematyczną naukę szkolną. Podwyższenia kwalifikacji nauczycieli tego okresu oczekiwali rodzice, którzy coraz bardziej wnikliwie obserwują kształcenie swoich dzieci. Analiza zmian w kształceniu nauczycieli na tle istniejących warunków oraz poziomu wymagań w standardach pokazała, że poziom uzyskiwanych kwalifikacji jest zależny od stawianych dla ich zdobycia wymagań. Systematyczne zmiany, coraz dokładniej sprecyzowane wymagania wobec absolwentów, a w końcu jednoznaczna decyzja co do ich pełnego wykształcenia wyższego, kończącego się stopniem magistra, zawarta w standardach kształcenia nauczycieli tego okresu pozwalają sądzić, że dyplom kierunku edukacja przedszkolna i wczesnoszkolna będzie wskazywał na dobre przygotowanie nauczyciela do podjęcia pracy. Jest też nadzieja, że przepisy dotyczące kwalifikacji nauczyciela nie będą się tak często zmieniały. Oczekiwana stabilność pozwoli na pogłębienie i usystematyzowanie przyjętych na uczelniach programów kształcenia.(fragment tekstu)
W artykule przedstawiono współczesne główne kierunki zmian w europejskich modelach opieki nad dziećmi, szczególną uwagę poświęcając formalizacji usług wczesnej opieki, wykształcaniu nowego układu płci w funkcjach opiekuńczych oraz wzrostowi pluralizmu podmiotów świadczących opiekę nad dziećmi. Wskazano jednocześnie na zmiany zachodzące w tym zakresie w Polsce w latach 2007-2012, rozpatrując je w kontekście współczesnych wyzwań rozwojowych.(abstrakt oryginalny)
W artykule omówiono kompetencje nauczyciela pozyskiwane podczas praktyk zawodowych w Polsce oraz w krajach Unii Europejskiej ze szczególnym uwzględnieniem Wielkiej Brytanii. Przedstawiono czym się różnią praktyki odbywane w tych krajach oraz najważniejsze umiejętności, jakie powinien podczas nich nabyć przyszły nauczyciel.
Artykuł dotyczy samooceny kompetencji diagnostycznych nauczycieli wczesnej edukacji w zakresie ryzyka wystąpienia u uczniów specyficznych trudności w nauce matematyki. Współczesność nakłada na nauczyciela coraz bardziej złożone zadania, wymagające kompetencji zawodowych, które będą obejmować nowe rodzaje metod nauczania, uwarunkowania metodyczne i nową jakość wykonywania zawodu. To z kolei rodzi pytania dotyczące stanu przygotowania nauczycieli wczesnej edukacji do rozpoznawania i zaspokajania potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia wynikających ze specyficznych trudności w nauce matematyki oraz kompetencji nauczycieli w tym zakresie i ich rozwoju zawodowego. Nadrzędnym celem badań autorki było znalezienie odpowiedzi na te pytania dzięki zastosowaniu metody sondażu diagnostycznego z techniką ankietową przeprowadzonego wśród 112 nauczycieli wczesnej edukacji. W niniejszym artykule został omówiony jeden z badanych aspektów, jakim była samoocena nauczycieli wczesnej edukacji w zakresie stopnia przygotowania do rozpoznania u uczniów ryzyka wystąpienia określonych trudności w uczeniu się matematyki. Na podstawie zebranych danych można wnioskować, że osoby badane czują się w zadowalającym stopniu przygotowane do prowadzenia zajęć pedagogicznych mających na celu rozpoznanie wspomnianych trudności u uczniów.(abstrakt oryginalny)
Głównym celem rozważań jest ukazanie znaczenia ruchu dla rozwoju fizycznego, motorycznego, psychicznego i społecznego dzieci w młodszym wieku szkolnym. Mimo szerokiej promocji zdrowego stylu życia, w tym zwłaszcza aktywności fizycznej, autorzy pracy postulują bardziej wnikliwe przyjrzenie się problemom kształcenia nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej w kontekście wychowania fizycznego i właściwej organizacji zajęć ruchowych w klasach I-III. Poruszają także problem autorytetu nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej, wskazując na wyraźny deficyt w tym zakresie. Artykuł ma być asumptem do refleksji nad społecznym i praktycznym wymiarem pracy nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej w odniesieniu do problemów, z jakimi styka się w codziennej pracy z uczniem. Refleksja ta dotyczyć powinna samych nauczycieli pedagogiki wczesnoszkolnej, dyrekcji szkół, instytucji odpowiedzialnych za kształcenie nauczycieli oraz, co szczególnie ważne, rodziców. Ograniczone ramy pracy nie pozwoliły autorom na bardziej dogłębne przedstawienie poruszanych w nim problemów, niemniej ze względu na ich aktualny wymiar, są oni pewni, że zainspirują kolejne osoby do dociekań na tym polu. Artykuł jest przeglądem literatury. (abstrakt oryginalny)
6
Content available remote Edukacja wczesnoszkolna w obliczu reformy oświatowej - komunikat z badań
84%
W opracowaniu o charakterze empirycznym dokonano próby ukazania zmian oświatowych w perspektywie przeprowadzonych dotychczas reform. W ujęciu historycznym bowiem tkwi źródło aktualnych przemian. Badania przeprowadzone wśród nauczycieli i rodziców po zakończeniu roku szkolnego 2011/2012 w klasie pierwszej pokazały problemy, na które warto zwrócić uwagę w toku realizacji założeń reformatorskich. Niejednoznacznie oceniono możliwości dziecka wstępującego do szkoły w szóstym roku życia. Przeważają jednak opinie pozytywne, wyrażające zadowolenie z podjętej przez rodziców decyzji, jak też z przebiegu procesu adaptacji. Na szczególną uwagę zasługuje bardzo wysoka ocena przygotowania merytorycznego i metodycznego nauczycieli. Rezultaty badawcze pokazują wprawdzie sprzyjającą atmosferę wokół poczynań reformatorskich, jednak nauczyciele i rodzice stanowczo domagają się udoskonalenia programów edukacyjnych, a nade wszystko poprawy warunków lokalowych szkół i uzupełnienia bazy materialnej. Często podkreślana przez respondentów jedność oddziaływań rodziny i szkoły przyczyni się z pewnością do wszechstronnego i harmonijnego rozwoju dziecka, które wcześniej rozpoczyna naukę w pierwszej klasie. (abstrakt oryginalny)
7
Content available remote Kompetencje nauczyciela zreformowanej edukacji wczesnoszkolnej
84%
Każda kolejna reforma systemu oświaty w Polsce, budzi nadzieję, że tym razem będzie ona efektywna, przynajmniej w odniesieniu do wybranych obszarów szkolnej rzeczywistości. Jednym z tych obszarów jest I etap kształcenia - edukacja wczesnoszkolna. Przyjęta do realizacji w roku szkolnym 2009/2010 i obowiązująca od 1 września 2009 roku, Podstawa Programowa dla I etapu edukacyjnego obejmującego klasy I-III szkoły podstawowej - Edukacja Wczesnoszkolna, opiera się na założeniach filozofii pragmatyzmu oraz wywodzącego się z niego progresywizmu, kierunku filozofii pedagogiki. Najistotniejsze jest to, że podstawą tego programu są zainteresowania i potrzeby dzieci w wieku wczesnoszkolnym, że odwołuje się on do ich doświadczeń, a także przygotowuje do życia w zmieniających się warunkach i sytuacjach otaczającej rzeczywistości. Z kolei materiał nauczania i uczenia się ma charakter interdyscyplinarny, zintegrowany. Przyjęte w podstawie programowej i materiałach edukacyjnych filozoficzne założenia i tendencje wyznaczają nauczycielowi edukacji wczesnoszkolnej określone zadania i funkcje oraz kompetencje. Praca pedagogiczna z dzieckiem w wieku wczesnoszkolnym spostrzegana jest obecnie w kontekście wiedzy, umiejętności i kompetencji nauczyciela. Zreformowana edukacja wczesnoszkolna opiera się na założeniu, że posiadane kompetencje nauczyciel klas I-III, wykorzystuje w tworzeniu możliwości, pobudzania, rozwijania i wspierania aktywności uczniów, w tym tak że dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Pojęcie kompetencji w polskiej i europejskiej pedagogice interpretowane jest w sposób niejednoznaczny. W dokumentach i materiałach dotyczących tego problemu proponuje się uznać za kluczowe, takie kompetencje, jak: kompetencje metodyczne, realizacyjne, postulacyjne, komunikacyjne, moralno-praktyczne, społeczne, interpretacyjne i techniczne. W literaturze przedmiotu wymienia się jeszcze inne, różne kompetencje w zależności od specjalności danej grupy nauczycieli. W tej sytuacji zasadnym wydaje się postawienie pytania: "Jakie kompetencje powinien posiadać nauczyciel zreformowanej edukacji wczesnoszkolnej?" Na tak sformułowane pytanie, spróbuję odpowiedzieć w niniejszym artykule w oparciu o aktualne dokumenty i materiały krajowe oraz Unii Europejskiej, zawierające wymagania w zakresie kompetencji (głównie kompetencji społecznych) w stosunku do obecnych, jak i przyszłych nauczycieli zreformowanej edukacji wczesnoszkolnej. (abstrakt oryginalny)
8
Content available remote Sześciolatki w szkole - od idei do realizacji
84%
Pierwsze lata nauki to szczegóły czas w życiu każdego człowieka. Dziecko, wstępując w szkolne progi, musi nauczyć się funkcjonowania w nowym dla siebie środowisku i zacząć inaczej wypełniać swój czas - już nie tylko zabawą, lecz również nauką. Edukacja wczesnoszkolna stanowi więc swoisty pomost pomiędzy wiekiem zabawy a nauki. Daje ona również podstawę, podbudowę dla dalszego kształcenia. Specyfika edukacji wczesnoszkolnej polega również na tym, że osobowość ucznia intensywnie się kształtuje, odznaczając się plastycznością oraz podatnością na wpływy otoczenia. W tym okresie dzieci mogą właściwie nauczyć się wszystkiego, pod warunkiem że będą tym zainteresowane. Niniejszy artykuł stanowi swoistą próbę przedstawienia działań podejmowanych w ostatnich latach w Polsce, mających na celu obniżenie wieku realizacji obowiązku szkolnego. Autorka ukazuje w nim kolejne, nieskuteczne dotychczas próby wdrożenia obowiązku szkolnego dla dzieci sześcioletnich. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Wczesna opieka i edukacja dzieci w Polsce w kontekście europejskim
84%
Wysokiej jakości opieka nad małym dzieckiem i wczesna edukacja zarówno w krótkiej, jak i w dłuższej perspektywie przynoszą wymierne korzyści jednostkowe i społeczne. Jednostce w kolejnych latach życia zapewniają coraz większą samodzielność w zaspokajaniu potrzeb i lepsze samopoczucie, warunkują lepsze efekty kształcenia na wszystkich poziomach edukacji oraz dają większe szanse odniesienia sukcesu na rynku pracy (znalezienie i utrzymanie pracy) oraz sukcesu życiowego. W odniesieniu do społeczeństwa zmniejszają zakres problemów zdrowotnych i społecznych także związanych z rynkiem pracy, a co za tym idzie, obniżają koszty państwa związane z kompensowaniem deficytów edukacyjnych, opieką społeczną, rozwiązywaniem problemów zdrowotnych czy pracą wymiaru sprawiedliwości. (fragment tekstu)
10
84%
Dobrze zorganizowany i zintegrowany system wczesnej opieki i edukacji jest dużym wyzwaniem dla każdego państwa. Wiąże się z koniecznością zmian w świadomości społecznej profesjonalistów, rodziców oraz osób odpowiedzialnych za kształt państwa. Ponadto wymaga przeznaczenia odpowiednich środków finansowych, co stanowi dużą trudność, szczególnie dla krajów ubogich. Jednakże doświadczenia wielu państw i badania prowadzone w tym zakresie (por. Brzezińska, Czub, Czub w tym numerze) pokazują, iż inwestycja we wczesny rozwój dzieci jest pod każdym względem korzystna. Prawidłowy rozwój w pierwszych latach życia znacząco zwiększa szanse na dłuższe kontynuowanie nauki i skuteczność w znajdowaniu pracy, a także przeciwdziała wykluczeniu społecznemu. Bezpośrednie korzyści z tej inwestycji to: lepszy start szkolny, co ma wpływ na przebieg kariery edukacyjnej, co z kolei ma związek z alokacją w strukturze społecznej i jakością życia w dorosłości; ułatwienie godzenia ról rodzinnych i zawodowych rodzicom małych dzieci, co wpływa na poprawę wskaźników demograficznych; rozwój kapitału ludzkiego (zdrowsze, wszechstronnie rozwijające się, obywatelskie społeczeństwo). (fragment tekstu)
11
Content available remote Krótko- i długofalowe korzyści z wczesnej opieki nad dzieckiem i edukacji
84%
Artykuł koncentruje się na zagadnieniach związanych z wczesną opieką i na wpływie oddziaływań edukacyjnych w pierwszych latach życia na dalsze funkcjonowanie jednostki. Analiza, niezwykle już rozbudowanych obecnie, wiedzy i badań dotyczących jakości wczesnej opieki, wskazuje na jej doniosłe znaczenie w kształtowaniu się tzw. kompetencji "miękkich" (np. poczucia własnej wartości, autonomii, zdolności do regulowania swoich stanów emocjonalnych, umiejętności współpracy w zespole) oraz redukowaniu powstawania problemów emocjonalnych i różnorodnych zaburzeń zachowania i zaburzeń psychicznych. (fragment tekstu)
12
Content available remote Możliwości rozbudzania myślenia krytycznego w edukacji wczesnoszkolnej
84%
Krytyczne myślenie jest zagadnieniem szeroko obecnym, od wielu lat w filozofii, psychologii, a przede wszystkim edukacji. Istnieje wiele definicji i podejść do myślenia krytycznego. Z drugiej strony, nie ma jednego jasno określonego podejścia w zakresie uczenia krytycznego myślenia. Wciąż trwają kontrowersje o to, jak najlepiej uczyć krytycznego myślenia oraz kto powinien się tym zajmować? Omówione w pracy możliwości rozbudzania krytycznego myślenia u dzieci w edukacji wczesnoszkolnej odnoszą się do teorii myślenia krytycznego J. Deweya, R. Fischera oraz E. Ennisa, oraz dotyczą kształtowania umiejętności ważnych w myśleniu krytycznym, takich m.in. jak: analizowanie argumentów, dowodów i twierdzeń, dokonywanie różnych typów rozumowania, sądzenie lub ewaluacja, podejmowanie decyzji lub rozwiązywanie problemów. (abstrakt oryginalny)
W ostatnich latach obserwowane jest w Polsce zjawisko stopniowego zwiększania się liczby przedstawicieli innych kultur, co wiąże się nierozerwalnie z nowymi zadaniami dla instytucji edukacyjnych. Z jednej strony szkoły muszą mierzyć się z napływem uczniów, dla których język i kultura polska nie są ojczystymi, a z drugiej z przygotowaniem polskich uczniów na spotkanie z innymi niż znają elementami kultury takimi jak język, zwyczaje, tradycje czy religia. W artykule przedstawiono wyniki polsko-islandzkiego projektu badawczego, którego celem było poznanie, jak uczniowie edukacji wczesnoszkolnej postrzegają wielokulturowość. W badaniach wykorzystano metody ilościowe (sondaż diagnostyczny) i jakościowe (analiza treści). Grupę badawczą stanowiło 141 uczniów, w tym 71 z Polski i 70 z Islandii. Badania realizowano od czerwca 2022 roku do marca 2023 roku. Wyniki pokazały, że zarówno miejsce zamieszkania, jak i doświadczenia edukacyjne (Islandia od wielu lat skutecznie stosuje systemowe rozwiązania inkluzji cudzoziemców) mają znaczący wpływ na to, jak uczniowie rozumieją i definiują wielokulturowość. Interesujące dla badaczy były analizy ukazujące, że niezależnie od miejsca zamieszkania dzieci w wieku wczesnoszkolnym cechuje otwarta postawa na kontakty międzykulturowe. Są one ciekawe innych kultur, chcą wymieniać się doświadczeniami i rozwijać swoją wiedzę z zakresu edukacji międzykulturowej.(abstrakt oryginalny)
Na wizerunek naukowy i dydaktyczny Katedry wpływają zwykle jej pracownicy, jednak o jej prestiżu, randze naukowej decydują w dużym stopniu jej kolejni kierownicy oraz pracujący w niej profesorowie. (...) Katedra przechodziła różne koleje losu, a zajmując się kształceniem nauczycieli przedszkola i edukacji wczesnoszkolnej, była traktowana w zróżnicowany sposób przez przedstawicieli specjalności nienauczycielskich w Instytucie Pedagogiki WPiPs. Po śmierci Pani Profesor Michalewskiej Katedrze groziła nawet likwidacja. Dziś jest samodzielną jednostką badawczo-dydaktyczną na Wydziale Pedagogiki i Psychologii, prowadzącą oryginalne i ważne pod względem poznawczym badania naukowe. (fragment tekstu)
Jubileusz czterdziestolecia stanowi dla naszej społeczności pedagogów okrągłą rocznicę w dziejach, która warta jest upamiętnienia. W 2019 roku mija czterdzieści lat od daty powołania na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Śląskiego Zakładu Nauczania Początkowego, który został przekształcony w Katedrę Pedagogiki Wczesnoszkolnej. Dla byłych i obecnych pracowników jest to moment zatrzymania się i refleksji nad tym, co minione, chwila wzruszeń, wspomnień, ale również czas podsumowania dotychczasowych osiągnięć oraz próba wskazania planów na przyszłość. W każdej instytucji naukowo-dydaktycznej ważny jest człowiek, bo czym byłaby ona bez nauczycieli akademickich: profesorów, adiunktów, asystentów i wykładowców - ludzi, którzy swoją wiedzą i pasją przyczynili się do wzrastania i rozwoju przedsięwzięcia, jakim jest kształcenie nauczycieli wczesnej edukacji i prowadzenia w tym obszarze badań. Dla nas dojrzałych akademików chwila ta pozwala na przypomnienie sobie osób, sytuacji, zdarzeń i rzeczy, które determinowały nasze indywidualne wzrastanie. Trwałość tych wspomnień z pewnością potrzebna jest każdemu z nas, gdyż stanowi odczucie pewnej konsekwencji i stałości w życiu. (fragment tekstu)
Kluczową kategorią dla niniejszych rozważań jest ekspresja, która jako komponent zachowania się człowieka utożsamiona zostaje z naturalną/przyrodzoną potrzebą wyrażania siebie. Jest ona - jeśli chcielibyśmy usytuować ją edukacyjnie - jednocześnie warunkiem zapewniającym wszechstronny rozwój. Ale o tym napiszę w dalszej partii tekstu. Maurice Merleau-Ponty, koncentrując swój namysł filozoficzny na ontologicznej istocie percepcji, zwraca uwagę na prymarność cielesności. Jeśli przyjmiemy za punkt wyjściowy ustalenie, iż jednym z celów działania człowieka jest konstytuowanie sensu we własnej praktyce, to rudymentarnie przejawiałby się on w cielesnych aktach ekspresji. Merleau-Ponty uznaje, że ekspresja od początku tkwi w cielesności, ponieważ posługiwanie się ciałem jest pierwotną ekspresją2. Nabierze to szczególniejszego jeszcze znaczenia, jeśli weźmiemy pod uwagę praktykę artystyczną. (fragment tekstu)
Dwa otwierające artykuł cytaty ukazują swoistą oś niniejszych rozważań. Pierwszy sygnalizuje egzystencjalną wagę obecności drugiego człowieka, co w myśli pedagogicznej podkreślają zwłaszcza teistyczni egzystencjaliści, ale i ideolodzy wychowania rozumianego jako spotkanie (zob. Ostrowska, 2000, s. 24-29). Erving Goffman powie, iż "każde spotkanie [...] stwarza okazję do spontanicznego włączenia się w jego przebieg i czerpania z niego silnego poczucia rzeczywistości. [...] Kiedy zdarzy się coś, co zagraża spontanicznemu zaangażowaniu w interakcję - zagrożona jest rzeczywistość i jeżeli nie zostanie ono opanowane i uczestnicy nie powrócą do rozmowy, to znika iluzja rzeczywistości" (Goffman, 2006, s. 136). Wraz z każdym spotkaniem powstaje zatem maleńki system społeczny. Drugi cytat - ze św. Augustyna - ukazuje natomiast jedyną dostępną drogę, jaką dokonuje się aktualizacja potencjału wychowanka. Pozornie obie myśli mogłyby się wykluczać, w rzeczywistości jednak dopełniają się - z perspektywy pedagogicznej moglibyśmy powiedzieć, że wychowawca potrzebny jest, by wychowanek odkrył to, co nosi w sobie, by także czuł się bezpiecznie w trakcie odkrywania samego siebie. Aktywność owego odkrycia uruchamiana jest głównie za sprawą dialogu, który - jak chce Michaił Bachtin (1981) - wpływa na naszą linię życia. Dialog "dzieje się" poprzez stawianie pytań i słuchanie siebie wzajemne, swoiście przez bycie dosięgalnym dla innych. Bezpośrednio łączy się to z empatyczną zdolnością do dosłuchiwania się uczuć (Rogers, 1978, s. 289-302).(fragment tekstu)
18
Content available remote Coaching jako narzędzie nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej
84%
We współczesnych czasach zastosowanie coachingu stało się powszechnym zjawiskiem. Uznawany jest on za narzędzie, które przede wszystkim odkrywa, doskonali, wspiera rozwój młodego pokolenia. Właśnie te elementy przyczyniają się do profesjonalnego i odpowiedzialnego dbania o potencjał ludzki przez nauczyciela w edukacji wczesnoszkolnej. Pełni on zatem w procesie dydaktyczno-wychowawczym rolę coacha. W niniejszej publikacji rozpoznano coaching w edukacji wczesnoszkolnej. Przytoczone treści teoretyczne odniesiono do aspektu praktycznego. Uzyskane wyniki empiryczne pochodzą z analizy ankiet oraz przeprowadzonego wywiadu z nauczycielami. (abstrakt oryginalny)
19
Content available remote Time allocation differences among human generations in Romania
84%
Daily time is limited to 24 hours, but the quality of life depends by the individual time allocation structure and also by the social values and norms, traditions and the economic development of the country. For the individuals, the structure of time is different across particular stage of the life cycle. The main objective of this paper is to investigate the essential differences between the patterns of time allocation of Romanian population in some stages of the life cycles, especially in the early childhood education, higher education, and labor market entry.(original abstract)
Reprezentanci szkoły poznawczej w swoich badaniach koncentrują się na procesach związanych z uczeniem się. Procesy te polegają na aktywności własnej jednostki, czyli nadawaniu znaczeń nowym pojęciom poprzez włączanie ich w struktury pojęć, które jednostka już posiada. Uczenie się nie jest procesem biernym, lecz wymaga przetwarzania wiedzy z jednoczesnym wykorzystaniem jej w życiu. Z ujmowanym w ramach podejścia poznawczego (zwanego inaczej konstruktywistycznym) rozumieniem procesu uczenia się zgadzają się niemal wszyscy badacze ludzkiego umysłu. Człowiek bowiem w trakcie procesu uczenia się tworzy "własne znaczenie słów i idei, zwykle wykorzystując zdobytą wcześniej wiedzę i doświadczenie"1. Brak umiejętności łączenia nowej wiedzy z wcześniej już opanowaną skutkuje jej powierzchownością i ulotnością, a także niejednokrotnie brakiem rozumienia treści. Warunkiem trwałego zapamiętania nowych informacji jest włączenie ich w sieć neuronalnych połączeń.(fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.