1. Ocena zgodności z Konstytucją zaskarżonego art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b) pr. aut. powinna być ściśle powiązana z jego prawidłową wykładnią Przyjęcie interpretacji bazującej na swobodnym dysponowaniu roszczeniami przez uprawnionego i dyskrecjonalnym charakterze orzekania przez sądy, a więc odejście od sztywnego ujmowania roszczenia jako nakazu dwu-, bądź trzykrotności stosownego wynagrodzenia, dodatkowo uzasadnia twierdzenie o braku niezgodności przepisu z Konstytucją 2. Skarga konstytucyjna zmierza nie do uznania art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b) za niezgodny z Konstytucja, lecz do stwierdzenia, że określona wykładnia tego przepisu wykazuje ową niezgodność. Wykładnia zastosowana przez sąd orzekający z przedmiotowej sprawie, jest wprawdzie rozpowszechniona, lecz nie jest jedynym sposobem interpretacji przepisu. Należy dostrzec możliwości tkwiące w przepisie, także w powiązaniu z postanowieniami dyrektywy 2004/48/WE. Pozwoliłoby to na uwzględnienie zastrzeżeń formułowanych w sprawie przez skarżącego i miarkowanie zasądzonej kwoty przy uwzględnieniu szczególnych okoliczności każdej sprawy. 3. Uznanie przepisu za niekonstytucyjny pozbawi twórców istotnego instrumentu ochrony, którego nie może zastąpić co do funkcji roszczenie o odszkodowanie na zasadach ogólnych. Zachowanie art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b) pr. aut. w dotychczasowej postaci, z ukazaniem możliwości interpretacyjnych, utrzyma prawa twórców na właściwym poziomie, czyniąc jednocześnie uprawnienia naruszycieli bardziej elastycznymi. Zatem przepis ten będzie postrzegany jako element równowagi między stronami sporu, co dziś nie jest należycie eksponowane. 4. Brak jest uzasadnienia dla zrównywania prawa autorskiego z prawem własności. Powielany wielokrotnie pogląd co do niemalże tożsamości obydwu praw winien zostać zrewidowany, poprzez uwzględnienie zasadniczych różnic, wiodących ku supremacji prawa autorskiego nad prawem własności. Nie można w szczególności zrównywać władztwa nad rzeczą z prawem odnoszących się do dobra wypływającego z samej istoty człowieczeństwa. 5. Organizacja zbiorowego zarządzania dochodząc odszkodowania z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych na rzecz twórców, nie działa jako przedsiębiorca. 6. Przepisy art. 79 pr. aut., w szczególności art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b) - w takim samym stopniu chronią ̨ wszystkich uprawnionych z tytułu autorskich praw majątkowych, nie różnicując ich sytuacji w zależności od statusu prawnego. Zróżnicowanie zostało wprowadzone tylko w sferze odnoszącej się pozycji naruszyciela, w szczególności w art. 79 ust. 2 pkt 2 pr. aut. w stosunku do przedsiębiorcy. 7. Opłaty wnoszone przez operatorów telewizji kablowej na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, zgodnie z art. 19 ust. 5 ustawy o kinematografii - nie stanowią opłaty ,,prawnoautorskiej''. Operator kablowy nie jest zatem ,,podmiotem współfinansującym proces twórczy filmu'', w szczególności nie można przyrównywać jego pozycji do pozycji producenta utworu audiowizualnego.(fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.