Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Ukraina w polityce zagranicznej Kanady po zakończeniu zimnej wojny

100%

Marczuk-Karbownik M.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2022

|

20

|

z. 4 Europa Środkowo-Wschodnia jako obszar wpływów międzynarodowych po zimnej wojnie

271-290

Poniższa analiza ma na celu wskazanie, jakie miejsce w polityce zagranicznej Kanady zajmowała Ukraina po uzyskaniu niepodległości w 1991 r. Dla poniższego wywodu istotne jest również zaprezentowanie, jak ewoluowały relacje dwustronne i jak reagowała Kanada pod wpływem wydarzeń na Ukrainie zapoczątkowanych przez aneksję Krymu przez Federację Rosyjską w marcu 2014 r. Liczna mniejszość ukraińska oraz wpływ lobby ukraińskiego na proces kształtowania polityki zagranicznej Ottawy to główny argument tłumaczący zaangażowanie się Kanady w regionie Europy Środkowo- Wschodniej. Metody badawcze zastosowane w tekście to metoda deskryptywna oraz decyzyjna i analizy zawartości. (abstrakt oryginalny)

2

Fenomen parapaństw na obszarze poradzieckim

100%

Czyż A.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2021

|

Vol. 19, z. 2 30 lat od upadku ZSRR - konsekwencje dla państw Europy Środkowej i Wschodniej

197-217

Jedną z konsekwencji rozpadu Związku Radzieckiego był wybuch kilku konfliktów na obszarze poradzieckim oraz powstanie w ich wyniku tzw. parapaństw. W oparciu o metodę systemową traktującą parapaństwa jako system zostaną wskazane czynniki oddziaływania o charakterze wewnętrznym i zewnętrznym. Celem artykułu jest przedstawienie przyczyn powstania parapaństw oraz analiza determinant wewnętrznych i zewnętrznych, czyli atrybutów ich państwowości jako czynników gwarantujących ich działanie oraz zapewniających zdolność do dalszego przetrwania. W tym kontekście została postawiona teza, że rosyjskie wsparcie polityczne, ekonomiczne i militarne dla parapaństw jest kluczowym czynnikiem zapewniającym ich funkcjonowanie. Ponadto celem artykułu jest wskazanie roli parapaństw w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej wobec obszaru poradzieckiego, z którą związana jest główna teza artykułu. Mówi ona, że wspieranie parapaństw pod względem politycznym, finansowym i militarnym jest jednym z instrumentów rosyjskiej polityki wobec obszaru poradzieckiego i ma na celu utrzymanie go w rosyjskiej strefie wpływów.(abstrakt oryginalny)

3

From Enduring to Development : Trump's Foreign Policy and Central and Eastern Europe

100%

Domaradzki S.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2021

|

nr 1 Donald Trump's Presidency - the Unfinished Rebellion

165-178

Donald Trump to zapewne najbardziej kontrowersyjny prezydent Stanów Zjednoczonych od końca zimnej wojny. Do tej pory wszelkie próby publicystycznej analizy jego polityki zagranicznej wpadają w pułapkę ideologicznego i emocjonalnego subiektywizmu. Celem artykułu jest uniknięcie (na tyle, na ile jest to możliwe) tej pułapki i skoncentrowanie się na istocie polityki zagranicznej Trumpa wobec państw Europy Środkowo-Wschodniej. Artykuł oparty jest na jakościowej i porównawczej analizie polityki administracji Baracka Obamy i Donalda Trumpa wobec tego regionu w poszukiwaniu elementów zmiany i kontynuacji między tymi dwoma administracjami. W oparciu o wyniki badań autor dochodzi do wniosku, że za czasów administracji Trumpa region odgrywa ważniejszą rolę w amerykańskiej polityce zagranicznej. (abstrakt oryginalny)

4

Miejsce Chińskiej Republiki Ludowej w polityce zagranicznej Polski w drugiej dekadzie XXI wieku

100%

Lasoń M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

nr 2 Współpraca Chińskiej Republiki Ludowej z Federacją Rosyjską a nowy wymiar stosunków międzynarodowych w XXI wieku. Część 2, Chiny i Rosja wobec nowych wyzwań bezpieczeństwa i współpracy międzynarodowej w XXI wieku

37-50

Celem autora jest analiza miejsca Chińskiej Republiki Ludowej w polityce zagranicznej Polski w drugiej dekadzie XXI wieku. Warto ją przeprowadzić ze względu na znaczącą intensyfikację kontaktów politycznych na najwyższym szczeblu w latach 2015-2017. Miały one służyć wypełnieniu treścią strategicznego partnerstwa ogłoszonego przez liderów obu państw w 2011 roku. Autor wykaże, że do wiosny 2018 roku nie udało się osiągnąć tego celu. Z wielu powodów, pośród których ważną rolę odgrywa niezdecydowanie strony polskiej i związana z tym rozbieżność deklaracji oraz działań. W wypadku Chińskiej Republiki Ludowej będzie to prosta kalkulacja polityczna czyniona na bazie analizy międzynarodowej pozycji Polski i wynikających z tego konsekwencji dla chińskich inicjatyw w regionie Europy Środkowo-Wschodniej i Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)

5

"Nowa Europa" jako narzędzie analityczne polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych na przykladzie interwencji w Iraku

100%

Wordliczek Ł.

Zeszyty Naukowe / Krakowska Szkoła Wyższa im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego

|

2004

|

Polska i społeczeństwo w XXI wieku ; materiały konferencyjne z IV Międzynarodowej konferencji Krakowskiej Wyższej Szkoły , sekcja: handel zagraniczny i amerykanistyka

255-266

Koncepcja pojęcia "Nowa Europa" składa się z dwóch zasadniczych elementów: nowego, zmienionego kształtunadanego kontynentowi przez procesy integracyjne oraz wymiaru strategicznego, co do interpretacji kórego istnieją zasadnicze rozbieżności wokół sojuszników. (fragment tekstu)

6

Europejska agenda czwartego rządu Angeli Merkel

100%

Stempin A.

Przegląd Europejski

|

2019

|

nr 2

173-192

Artykuł analizuje stanowisko rządu kanclerz Angeli Merkel wobec dalekosiężnych planów przebudowy UE formułowanych przez francuskiego prezydenta w trzech kluczowych obszarach: unii gospodarczej i walutowej, kwestii uchodźczej i polityki bezpieczeństwa oraz w kwestii polityki wobec dwóch spozaunijnych graczy na kontynencie: Rosji i Turcji. Artykuł stara się udowodnić, że niemiecka szef rządu, preferująca jedność UE nad jej pogłębioną integrację, będzie szukała kompromisu z Emmanuelem Macronem, uwzględniając odmienne od francuskiego stanowiska innych państw unijnych i dążyła do zahamowania fali uchodźczej z Afryki na drodze porozumień z krajami afrykańskimi. Wobec autokraty tureckiego, unikając prowokacji, A.Merkel będzie się starać wypracować pragmatyczne relacje. Także wobec Rosji, pomimo, że ta stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa UE, za wymóg chwili uzna zawiązanie sieci ożywionych relacji.(abstrakt oryginalny)

7

Polityka zagraniczna Włoch

100%

Pokruszyński G.

Studia i Materiały / Polska Fundacja Spraw Międzynarodowych

|

2001

|

nr 29

18

Przedstawiono sytuację wewnętrzną Włoch i ich pozycję na arenie międzynarodowej. Omówiono zadania polityki zagranicznej Włoch takie jak: dbanie o bezpieczeństwo narodowe, uczestniczenie w integracji europejskiej, aktywność w polityce regionalnej oraz zachowanie wiarygodności w środowisku międzynarodowym, a zwłaszcza wśród sojuszników

8

Zjednoczone Niemcy w procesie integracji europejskiej

100%

Krigar-Koj M.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2000

|

Systemy gospodarcze i ich ewolucja. Dokąd zmierza Unia Europejska?

249-252

Pozycja Niemiec w Europie była i jest przedmiotem zainteresowania polityków i ekonomistów. Wynika to z roli tego państwa w układzie stosunków międzynarodowych a także z nadziei i obaw jakie inne państwa Europy wiążą z Niemcami.

9

Europa Środkowa w polityce zagranicznej Białorusi

100%

Fedorowicz K.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2020

|

Vol. 18, z. 4 Dylematy wyboru modelu rozwojowego państw Europy Wschodniej

9-34

Artykuł poświęcony jest Europie Środkowej w polityce zagranicznej Białorusi. W procesie kształtowania koncepcji polityki zagranicznej Białorusi na początku lat 90. XX w. Mińsk rozważał opcję środkowoeuropejską. Już wówczas zwracano uwagę na konieczność wyodrębnienia regionu między Wschodem a Zachodem. Jednak poszerzenie NATO w regionie doprowadziło do wyboru wschodniego wektora i współpracy z Rosją. Po 20 latach ścisłej integracji okazało się, że sojusz z Rosją nie jest idealny. Białoruś ponownie doprowadziła do aktywizacji wektora środkowoeuropejskiego w polityce zagranicznej. Europa Środkowa to naturalny obszar do realizacji narodowych interesów. Współpraca z państwami sąsiednimi (Polska, Litwa, Łotwa, Węgry) jest pozytywnym impulsem do przeprowadzenia kompleksowych reform gospodarczych, a być może politycznych w najbliższej przyszłości.(abstrakt oryginalny)

10

Wybrane informacje o działalności Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej II kadencji

100%

Kijowski M.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania

|

2 (1998)

|

nr 1

35-45

W pierwszej części artykułu omówiono działalność Komisji Spraw Zagranicznych w latach 1944-1993. W części drugiej przedstawiono skład i posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP II kadencji, powołanej uchwałą Sejmu z 21 października 1993 roku. Zaprezentowano prace Komisji w zakresie działalności legislacyjnej, spraw związanych z merytoryczną działalnością resortu spraw zagranicznych (priorytety i podstawowe kierunki polskiej polityki zagranicznej, bieżąca aktywność polityczna resortu, polityka traktatowa) oraz spraw związanych z bieżącym funkcjonowaniem tego resortu (koordynacja polityki zagranicznej państwa, polityka kadrowa, budżet).

11

Wspólnotowa polityka zagraniczna Unii Europejskiej

100%

Zięba R.

Sprawy Międzynarodowe

|

2003

|

nr 4

37-61

Wyjaśniono pojęcie wspólnotowej polityki zagranicznej przytaczając jej podstawy prawne i traktatowe, mające swą genezę w Traktacie Rzymskim i w Traktacie o Unii Europejskiej. Omówiono system decyzyjny pod kątem formułowania i prowadzenia zewnętrznej polityki ekonomicznej Wspólnot Europejskich, którego głównym organem jest Rada Unii Europejskiej. Instrumenty omawianej polityki podzielono na: ramowe (strukturalne), regulacyjne i wymuszania. Przedstawiono rezultaty funkcjonowania wspólnotowej polityki zagranicznej.

12

Morze Śródziemne w koncepcji polityki zagranicznej Unii Europejskiej

100%

Jagiełło B.

Prace i Materiały Instytutu Studiów Międzynarodowych / Szkoła Główna Handlowa

|

2001

|

30

5-14

Przedstawiono rolę i znaczenie Morza Śródziemnego dla Europy. Omówiono politykę zagraniczną Unii Europejskiej wobec krajów rejonu Morza Śródziemnego.

13

Słowacja a Unia Europejska

100%

Lidak J.

Studia i Prace Kolegium Ekonomiczno-Społecznego / Szkoła Główna Handlowa

|

2001

|

nr 1

115-129

Omówiono kryteria kopenhaskie i ich realizację w Republice Słowacji w latach 1994-1998. Przedstawiono sytuację polityczną Słowacji w 1998 roku, kiedy odbyły się wybory parlamentarne, zmiany które potem nastąpiły oraz oczekiwania i problemy związane z rozszerzeniem.

14

Paradoksy polskiej polityki zagranicznej

100%

Bieleń S.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2004

|

nr 2

9-30

Artykuł zawiera próbę diagnozy sytuacji w polskiej polityce zagranicznej po przystąpieniu Polski do UE. Przytoczono artykuły z prasy polskiej odnośnie bieżącej polityki zagranicznej Polski.

15

Foreign policy of the Slovak Republic towards challenges in the eastern policy of the European Union

100%

Pytlik B.

Studia z Polityki Publicznej / Szkoła Główna Handlowa

|

2015

|

nr 2

119-135

Artykuł dotyczy wybranych i aktualnych problemów z zakresu środkowo- i wschodnioeuropejskiego wymiaru polityki zagranicznej Republiki Słowackiej. Państwo to, podobnie jak inne niewielkie pod względem terytorialnym państwa środkowoeuropejskie, z racji rzeczywistej pozycji jaką zajmuje, jako podmiot stosunków międzynarodowych nie ma praktycznych możliwości wpływania na decyzje innych, tj. bardziej znaczących od siebie podmiotów. Z racji takiego stanu rzeczy interesującą wydaje się kwestia, które z badanych kierunków aktywności słowackiej polityki zagranicznej mają obecnie znaczenie priorytetowe. Analiza treści dokumentów źródłowych oraz efektów działalności słowackiego rządu pozwala na dokonanie podziału na priorytety deklarowane oraz priorytety faktyczne. Te pierwsze przyjmowane są oficjalnie, m.in. z racji członkostwa Republiki Słowackiej w strukturach euroatlantyckich, te drugie wynikają zaś z samodzielnej oceny stanu stosunków międzynarodowych oraz dążenia do zaznaczenia istotnej roli Republiki Słowackiej w tej dziedzinie. W wypadku pierwszej grupy priorytetów daje się też zaobserwować bardzo wyraźna dwoistość postaw, skłaniająca do refleksji na temat rzeczywistych celów, jakie stawia przed sobą, zwłaszcza w zakresie wschodnioeuropejskiego wymiaru polityki zagranicznej, obecny rząd Republiki Słowackiej. (abstrakt oryginalny)

16

Dyplomacja naukowa jako kategoria dyplomacji wpływu - przypadek Francji

80%

Szkarłat M.

Rocznik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej

|

2022

|

20

|

z. 4 Europa Środkowo-Wschodnia jako obszar wpływów międzynarodowych po zimnej wojnie

313-345

W ostatniej dekadzie dyplomacja naukowa, będąca jedną z kategorii dyplomacji wpływu, stała się przedmiotem badań naukowych i dyskursu politycznego. Państwa - adaptując się do tych zmian - tworzą ramy prawno- instytucjonalne dyplomacji naukowej, w których łączą priorytety polityki zagranicznej i polityki naukowo-innowacyjnej. Wciąż jednak grono państw zaawansowanych w tym procesie jest nieliczne. Jednym z nich jest Francja, która w połowie XX w. rozpoczęła budowę podstaw instytucjonalnych i strategicznych dyplomacji naukowej, a obecnie może być źródłem dobrych praktyk dla państw będących na początku tej drogi. W artykule zostaną przedstawione podstawy koncepcyjne dyplomacji wpływu oraz model organizacyjny dyplomacji naukowej Francji, będący przykładem dyplomacji wpływu opartej na potencjale i atrakcyjności nauki. Analizując poszczególne wymiary modelu, zostaną wskazane uwarunkowania, takie jak koncepcja polityki zagranicznej, założenia polityki naukowej czy struktura sektora naukowo-technologicznego państwa, które wpływają na specyfikę dyplomacji naukowej Francji. Na specyfikę francuskiego modelu dyplomacji naukowej składa się jej silne powiązanie z celami polityki zagranicznej i rozwojowej, traktowanie nauki jako istotnego instrumentu polityki zagranicznej i dyplomacji wpływu, ale także nacisk na wsparcie internacjonalizacji nauki i zwiększanie udziału Francji w międzynarodowych przedsięwzięciach naukowych.(abstrakt oryginalny)

17

Nowa strategia na nowe czasy - konieczność redefinicji polityki zagranicznej Unii Europejskiej w jej sąsiedztwie

80%

Piskorska B.

Myśl Ekonomiczna i Polityczna

|

2015

|

nr 4 (51)

208-241

Przeobrażenia środowiska międzynarodowego, z jakimi mamy współcześnie do czynienia, stawiają Unię Europejską przed koniecznością weryfikacji swojej polityki na arenie międzynarodowej. Konflikt rosyjsko-ukraiński oraz ogromna fala imigrantów z objętych wojną terenów Bliskiego Wschodu (zwłaszcza Syrii) wymagają opracowania przez Unię nowego podejścia strategicznego. Dotychczasowe założenia UE sformułowane w Europejskiej Strategii Bezpieczeństwa oraz strategiach szczegółowych (regionalnych, tematycznych, czy odnoszących się do obrony), wydają się nieadekwatne, aby poradzić sobie z zaistniałą sytuacją w bezpośrednim sąsiedztwie UE, ale też poza nim. Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja założenia, że Unia Europejska potrzebuje gruntownej zmiany modelu prowadzenia polityki zagranicznej. Podstawą tego powinna być na nowo sformułowana globalna strategia polityki zagranicznej UE, która byłaby odpowiedzią na współczesne wyzwania i zagrożenia. Aby zweryfikować tę hipotezę, należy na początku dokonać analizy dotychczasowych strategii działania UE w stosunkach międzynarodowych (instrumentów i polityki w stosunkach zewnętrznych); ponadto pokazać uwarunkowania i podstawy formułowania nowego modelu strategicznego. Wreszcie, dokonać rewizji polityki zagranicznej UE w wybranych obszarach ramowych oraz skonstruować rekomendacje dla polityki zagranicznej UE w przyszłości. (abstrakt oryginalny)

18

Le voyage de De Gaulle en Pologne

80%

Vaïsse M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2022

|

nr 2 Stosunki szczególne? Zbieżność francusko-polskich interesów od czasów Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce do wizyty Charles'a de Gaulle'a w 1967 roku = A Privileged Partnership? The Convergence of Franco-Polish Interests since the Time of the French Military Mission in Poland until the Visit of Charles de Gaulle in 1967

151-158

Wizyty generała de Gaulle'a w Polsce nie da się zrozumieć bez uwzględnienia dwóch sprzecznych czynników istniejących w stosunkach polsko-francuskich od 1958 r.: z jednej strony przynależności do przeciwnych obozów w czasach zimnej wojny, a z drugiej strony - intensywności więzi dwustronnych, które wyrażały się także w osobistych wspomnieniach de Gaulle'a ze służby w latach 1919-1921. Niezależnie od względów sentymentalnych i historycznych kwestia powojennej Polski na trwale wpisana była w koncepcję geopolityczną de Gaulle'a. Oznaczało to m.in. poparcie Generała dla nienaruszalności zachodniej granicy Polski. Możliwości otwarcia politycznego, o których myślał już od 1958 r., udaremniły napięcia zimnej wojny i poparcie Polski dla Algierii. Punktem zwrotnym było usunięcie Chruszczowa i ochłodzenie w stosunkach francusko-niemieckich. Intensywne obustronne wizyty między Polską a Francją miały oznaczać akceptację porządku dwubiegunowego pod warunkiem zachowania przez Polskę jej tożsamości. Wizyta generała de Gaulle'a w Polsce miała służyć wyjaśnieniu polityki "odprężenia, zrozumienia, współpracy". Jego przemówienia w zawoalowanej formie sugerowały Polsce przyjęcie bardziej samodzielnej pozycji wobec Moskwy, ale jednocześnie nie niosły za sobą czynów mogących naruszyć powojenne status quo w Europie. (abstrakt oryginalny)

19

Waga dziedzictwa historii najnowszej w stosunkach francusko-polskich

80%

Orłowski T.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2022

|

nr 2 Stosunki szczególne? Zbieżność francusko-polskich interesów od czasów Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce do wizyty Charles'a de Gaulle'a w 1967 roku = A Privileged Partnership? The Convergence of Franco-Polish Interests since the Time of the French Military Mission in Poland until the Visit of Charles de Gaulle in 1967

117-137

Francuska Misja Wojskowa w Polsce powstała bezpośrednio po I wojnie światowej, z zadaniem pomocy w organizacji i szkoleniu Wojska Polskiego. Wpisała się w szerszy projekt polityczny zainteresowania Francji państwami Europy Środkowej, które szybko okazało się nietrwałe. Jednak w trakcie wojny bolszewickiej jej zadania zasadniczo wzrosły, gdy żołnierz francuski stanął po raz pierwszy do walki w obronie terytorium niepodległej Polski. Było to udziałem kapitana Charles'a de Gaulle'a, co głęboko zaważyło na roli i miejscu, jakie przypisywał Polsce jako prezydent V Republiki w swojej wizji Europy. Uznanie przez niego nienaruszalności granicy na Odrze i Nysie, jako pierwszego przywódcę zachodniego już w 1959 r., było jednym z jej głównych elementów. (abstrakt oryginalny)

20

Koncepcje bezpieczeństwa w polityce Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej

80%

Zyblikiewiczx L. W.

Zeszyty Naukowe / Krakowska Szkoła Wyższa im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego

|

2005

|

Gospodarka i polityka : wyzwania XXI wieku

53-63

Autor przedstawia tezę, iż różnica między Stanami Zjednoczonymi i głównymi państwami Unii Europejskiej w sferze bezpieczeństwa są duże i powiększają się, a Sojusz Północnoatlantycki pojawia się rzadko w rozważaniach dotyczących ich bezpieczeństwa. (fragment tekstu)