Celem artykułu jest próba oceny adekwatności konsumpcyjnej w państwach postradzieckich, które powstały po upadku ZSRR. Są to: Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Estonia, Gruzja, Kirgistan, Kazachstan, Litwa, Łotwa, Mołdawia, Rosja, Tadżykistan, Ukraina i Uzbekistan. Z powodu niedostępności danych w analizie został pominięty Turkmenistan. Autor zdecydował się na tę grupę krajów, gdyż są to państwa, które przez ponad pół wieku miały wspólną gospodarkę. Od prawie 30 lat są one samodzielnymi podmiotami. Oznacza to, że niedługo z rynku pracy będą odchodzić kohorty osób, które rozpoczynały aktywność zawodową w okresie transformacji ustrojowo-gospodarczej. Dodatkowym powodem zainteresowania się tym obszarem geograficznym jest fakt, że państwa te nie są uwzględniane w międzynarodowych raportach, na przykład w opublikowanym przez OECD opracowaniu pod tytułem Pensions at a Glance 2017: OECD and G20 Indicators, w którym z byłych państw ZSRR uwzględniane są tylko: Estonia, Łotwa i Rosja. W związku z tym warto sprawdzić, czy emerytura, którą niedługo będą mogli zacząć pobierać obywatele tych państw, a także pozostałych krajów postradzieckich, pozwoli na utrzymanie konsumpcji na poziomie zbliżonym do obecnego. Celem niniejszego opracowania jest weryfikacja hipotezy: "państwa znajdujące się na terytorium Europy mają wyższą adekwatność konsumpcyjną niż państwa znajdujące się w Azji". (fragment tekstu)