Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
Powiadomienia systemowe
  • Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 33

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Real convergence
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
W artykule przeanalizowano ścieżki wzrostu PKB per capita 189 regionów NUTS2 krajów UE w latach 1995-2008. W szczególności analiza miała na celu zweryfikowanie hipotezy o występowaniu zjawiska realnej konwergencji poziomów rozwoju gospodarczego tych regionów. W badaniu uwzględniono dwa rodzaje konwergencji, tj. konwergencję typu beta oraz sigma.(fragment tekstu)
1 stycznia 2009 r. Słowacja weszła do Europejskiej Unii Monetarnej. Słowacja spełniła kryteria integracji monetarnej. Celami tej integracji są zrównoważony rozwój i konwergencja. W pracy analizowany jest trwały punkt równowagi realnej gospodarki oraz szacowana jest długość trwania w przypadku krótkotrwałych zakłóceń. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie efektów konwergencji realnej w strefie euro w latach 1999-2017 oraz roli jej czynników. Konwergencja ta została zdefiniowana jako proces wyrównywania się poziomów PKB per capita. Czynnikami uwzględnionymi w badaniach są: wydajność czynników produkcji, inwestycje, jakość instytucji, jakość rządzenia, kapitał ludzki, innowacyjność gospodarki, regulacje rynków produktów oraz stopień rozwoju rynków kapitałowych. W badaniach zastosowano analizę regresji. Konkluzje są następujące: a) różnice w poziomach PKB per capita znacznie zmniejszyły się w strefie euro; b) istnieje wyraźny związek między poziomem PKB per capita a czynnikami konwergencji realnej; c) najważniejszym czynnikiem konwergencji realnej jest innowacyjność gospodarki; d) rola pozostałych czynników jest mniejsza, ale ważna; e) wyniki badań należy ostrożnie interpretować ze względu na niewielką liczbę obserwacji i niedoskonałość wskaźników(abstrakt oryginalny)
This study applies a nonlinear threshold unit-root test to assess the nonstationary properties of the real interest rate parity (RIRP) for twelve Central and Eastern European (CEE) countries. We find that the non-linear threshold unit-root test has a higher power than the linear method suggested by Caner and Hansen (2001) if the true data generating process of real interest rate convergence is in fact a stationary nonlinear process. We examine the validity of RIRP from the nonlinear point of view and provide robust evidence which clearly indicates that RIRP holds true for nine countries. Our findings point out that real interest rate convergence is mean reversion towards RIRP equilibrium values in a nonlinear way.(original abstract)
5
Content available remote Balassa-Samuelson Effect in Poland: Is Real Convergence a Threat to Nominal One?
100%
In this article I try to estimate the Balassa-Samuelson effect for Poland during the transition period. I try to answer the question about the difference in inflation between Poland and EU that can be attributed to productivity growth differentials. Expected further faster growth of tradable goods productivity in Poland as compared to EU, apart from other factors, can contribute to real apprectiation of Polish zloty and/or a higher inflation rate. Both of these results can negatively influence the possibility of compliance to Maastricht convergence criteria. My calculations for the period 1995(1)-2004(2) (quarterly data) that higher relative productivity growth in Poland than in EU translated to a higher inflation in Poland by 1.6pp than EU15 average. (original abstract)
6
Content available remote Proces konwergencji nominalnej i realnej w warunkach integracji walutowej
100%
Utworzenie EUGiW jest kolejnym etapem integracji walutowej. Ze względu na zróżnicowanie krajów członkowskich UE nie każde z nich odnosi jednakowe korzyści lub w takim samym stopniu ponosi koszty z uczestnictwa w strefie euro. Artykuł jest próbą oceny, czy, i w jakim stopniu spełnione są kryteria konwergencji nominalnej określone w Traktacie z Maastricht oraz kryteria konwergencji realnej głoszone przez teorię optymalnych obszarów walutowych. Ocenie zostały poddane: stopień elastyczności cen i płac, mobilność środków produkcji, integracja rynków finansowych, otwartość gospodarki, dywersyfikacja produkcji i konsumpcji, integracja fiskalna, podobieństwo stóp inflacji, niska zmienność realnego kursu walutowego oraz podobieństwo zaburzeń gospodarczych). Analiza została przeprowadzona na podstawie dostępnych danych statystycznych i przeprowadzonych badań naukowych. (abstrakt oryginalny)
7
Content available remote Modernization of Regional Policy of Ukraine in European Integration Conditions
100%
The problem of Ukraine's regional policy modernization in the conditions of globalization processes activation is studied in the present paper. The influence of global factors and changes in the EU regional policy on the transformation of regional policy in Ukraine is determined. In the context of the development of Ukraine's regional policy the problems are defined with respect to economic development and welfare of the citizens in the regions of Ukraine; also the areas of cooperation between Ukraine and the EU are outlined(abstrakt oryginalny)
8
Content available remote Mierniki konwergencji realnej wybranych krajów strefy euro. Wnioski dla Polski
84%
Opracowanie stanowi próbę włączenia się do dyskusji na temat znaczenia oceny konwergencji w procesie rozszerzania europejskiej unii walutowej, ze skupieniem się na aspekcie porównawczym stopnia podobieństwa Polski względem gospodarki strefy euro oraz krajów, które już należą do obszaru wspólnej waluty. Celem artykułu jest przedstawienie wyników wskaźnikowej analizy konwergencji realnej, która w odróżnieniu od nominalnej daje pełniejszy obraz zasadności udziału państwa w unii monetarnej. Wyniki te, z jednej strony, pozwalają sformułować pewne wnioski odnoszące się do Polski i wspomagające proces wyboru terminu przyjęcia euro, a z drugiej - umożliwiają sprawdzenie, czy w okresie postkryzysowym wystąpiły tendencje wskazujące na zwiększanie się stopnia podobieństwa gospodarek krajów już posługujących się wspólnym pieniądzem. Badania, oprócz Polski, dotyczyły wybranych państw strefy euro: Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Litwy, Niemiec, Słowacji i Włoch. Na potrzeby niniejszego opracowania uznano, że odpowiednio szeroki przekrój wskaźników, pozwalający na osiągnięcie należytego stopnia obiektywizmu oceny konwergencji realnej państw w stosunku do całej strefy euro, będą stanowić: tempo przyrostu realnego PKB oraz współczynniki korelacji dotyczące tego miernika, poziom PKB per capita jako wyznacznik dochodu, poziom PKB na godzinę pracy jako wskaźnik wydajności pracy, koszt godziny pracy, poziom bezrobocia długoterminowego, struktura wartości dodanej brutto, zmiany wskaźnika realnego kursu walutowego, długoterminowa realna stopa procentowa oraz realna stopa rynku pieniężnego (która przy tym samym poziomie nominalnej stopy krótkoterminowej w strefie euro wyznaczona jest w poszczególnych jej krajach członkowskich przez tempo wzrostu cen). Jako okres badawczy przyjęto lata 2004-2014. Przeprowadzona analiza wskaźnikowa konwergencji realnej pozwoliła na sformułowanie kilku spostrzeżeń: stopień zbieżności gospodarek badanych krajów względem całej unii walutowej różni się w większości przypadków w zależności od tego, której sfery dotyczą poszczególne mierniki; skala konwergencji gospodarek poszczególnych analizowanych państw w stosunku do strefy euro jest również zróżnicowana; w odniesieniu do badanych krajów trudno zaobserwować tendencję do pogłębiania się skali zbieżności w okresie postkryzysowym; w przypadku Polski należy mówić nie o podobieństwie, a raczej o daleko idących dywergencjach realnych w stosunku do strefy euro, co wpływa na odsunięcie racjonalnego terminu przyjęcia wspólnej waluty.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego opracowania jest zbadanie istnienia i szybkości procesu konwergencji realnej w grupie 27 państw członkowskich Unii Europejskiej w okresie 1993-2012, a także określenie wpływu tradycyjnych, a zwłaszcza "pogłębionych" determinant na tempo wzrostu gospodarczego "nowych" krajów członkowskich, w przypadku których mamy do czynienia z tzw. wzrostem doganiającym (catching-up growth). Zgodnie z poglądem, iż czynnik geograficzny jedynie pośrednio wpływa na wzrost gospodarczy poprzez kształtowanie jakości instytucji i stopnia liberalizacji gospodarki, nie uwzględnia się go w analizie. Nieistotność wpływu czynnika geograficznego na proces konwergencji w krajach UE potwierdza również część prowadzonych dotychczas badań empirycznych. W badaniu wykorzystuje się metody ekonometryczne, zwłaszcza panelowy model regresji wzrostu. (fragment tekstu)
Research background: It is not straightforward to identify the role of institutions for the economic growth. The possible unknown or uncertain areas refer to nonlinearities, time stability, transmission channels, and institutional complementarities. The research problem tackled in this paper is the analysis of the time stability of the relationship between institutions and economic growth and real economic convergence.Purpose of the article: The article aims to verify whether the impact of the institutional environment on GDP dynamics was stable over time or diffed in various subperiods. The analysis covers the EU28 countries and the 1995-2019 period.Methods: We use regression equations with time dummies and interactions to assess the stability of the impact of institutions on economic growth. The analysis is based on the partially overlapping observations. The models are estimated with the use of Blundell and Bond's GMM system estimator. The results are then averaged with the Bayesian Model Averaging (BMA) approach. Structural breaks are identified on the basis of the Hidden Markov Models (HMM).Findings & value added: The value added of the study is threefold. First, we use the HMM approach to find structural breaks. Second, the BMA method is applied to assess the robustness of the outcomes. Third, we show the potential of HMM in foresighting. The results of regression estimates indicate that good institution reflected in the greater scope of economic freedom and better governance lead to the higher economic growth of the EU countries. However, the impact of institutions on economic growth was not stable over time. (original abstract)
W artykule przeanalizowano ścieżki wzrostu gospodarczego w latach 1970-2007 w 30 kratach OCED. (…) Przeprowadzona analiza miała na celu zweryfikowanie hipotezy o występowaniu zjawiska realnej konwergencji poziomów rozwoju gospodarczego tych krajów. W badaniu uwzględniono dwa rodzaje konwergencji: konwergencja typu β oraz σ. (…) W pierwszej części artykułu zaprezentowano podstawowe definicje oraz metodę analizy zbieżności typu β i σ w badanej grupie krajów. W kolejnych częściach artykułu przeanalizowano ścieżki wzrostu w badanych krajach w latach 1970-2007 w celu weryfikacji hipotez o występowaniu konwergencji (β i σ) we wszystkich krajach OECD, kapitalistycznych krajach OECD oraz posocjalistycznych krajach członkowskich OECD. Badania konwergencji typu β przeprowadzono z uwzględnieniem danych panelowych według dwóch metod estymacji: klasycznej metody najmniejszych kwadratów (MNK) oraz metody z estymatorem o ustalonych efektach (FE). (fragment tekstu)
Przedmiotem opracowania są zagadnienia związane ze zróżnicowaniem tempa wzrostu i poziomu rozwoju gospodarczego w Polsce. Rozważny jest problem, czy w latach 2004-2011, tj. w ośmiu latach pogłębiającej się integracji w ramach UE i realizowania polityki spójności, zachodziły procesy konwergencji ekonomicznej. Przedstawiono wyniki analizy przeprowadzonej w ujęciu dynamicznym i przestrzennym (w przekroju 16 województw) w zakresie wskaźników charakteryzujących zróżnicowanie tempa i poziomu rozwoju, a także zmian w efektywności wykorzystania zasobów pracy (liczby pracujących w relacji do ludności oraz produktywności pracy (abstrakt oryginalny)
Współczesna myśl ekonomiczna nie oferuje jednoznacznego podejścia do zagadnienia integracji monetarnej, a w szczególności wchodzenia do unii walutowej krajów o niższym poziomie rozwoju. Niemniej jednak, podstawowe narzędzie oceny gotowości gospodarki do usztywnienia kursu, jakim jest Teoria Optymalnego Obszaru Walutowego, zapewnia pewne rekomendacje, które powinny być wykorzystane w zarządzaniu procesem integracji walutowej. Celem pierwszej części tekstu jest przedstawienie współczesnego spojrzenia na proces integracji walutowej, jaki reprezentuje niejednorodna, często niespójna, ale jakże użyteczna Teoria Optymalnego Obszaru Walutowego (TOOW). Prześledzenie jej ewolucji pozwoli na uporządkowanie podejścia do samego pojęcia OOW jak i nakreślenie szerszego kontekstu ekonomicznego, w jakim teoria podlegała przeobrażeniom. W drugiej części tekstu podjęto próbę oceny przygotowania polskiej gospodarki do obecności w strefie euro poprzez pryzmat wybranych kryteriów konwergencji realnej. Polska wraz z wejściem do UE stała się bowiem członkiem Unii Gospodarczej i Walutowej z tzw. derogacją, co oznacza obowiązek zamiany waluty krajowej na euro, aczkolwiek bez wyraźnego wskazania terminu. Kraje aspirujące do strefy euro muszą jednak wypełnić kryteria konwergencji nominalnej potwierdzające ustabilizowanie gospodarki wyrażone wartościami podstawowych parametrów makroekonomicznych (korespondujących z tzw. nową TOOW). Doświadczenia krajów strefy euro wskazują, iż niezbędne do włączenia ich systemów gospodarczych pod parasol wspólnej waluty były również warunki wyznaczone przez kryteria konwergencji realnej (związane z tzw. tradycyjną TOOW).(abstrakt oryginalny)
We współczesnej ekonomii, jednym z głównych problemów badawczych jest wzrost gospodarczy. Badanie wzrostu gospodarczego ma tę zaletę, iż wyniki poszczególnych gospodarek mogą być bezpośrednio porównywane. To z kolei pozwala na wyciąganie stosownych wniosków dotyczących tempa i kierunku zmian zachodzących w danym kraju na tle innych gospodarek. Przedmiotem niniejszej analizy jest ocena wzrostu gospodarczego w wybranych krajach Europy Środkowo-Wschodniej - Czechy, Węgry, Polska i Słowacja, które wspólnie są określane jako grupa CEE-4 (Central and Eastern European countries). Zakres podmiotowy obejmuje także kraje UE-15, które stanowią najbardziej rozwiniętą grupę gospodarek w Europie. Unia Europejska piętnastu krajów została potraktowana jako jeden obszar ekonomiczny, którego dane makroekonomiczne stanowią punkt odniesienia dla Czech, Węgier, Polski i Słowacji. Głównym celem artykułu jest analiza wybranych wskaźników makroekonomicznych (realne PKB, nakłady na kapitał stały, liczba osób zatrudnionych, produktywność pracy, techniczne uzbrojenie pracy, a także łączna produktywność nakładów, mierzona resztą Solowa) w kontekście realnej konwergencji. W literaturze przedmiotu można rozróżnić konwergencję nominalną i realną. Nominalna najczęściej kojarzona jest ze spełnieniem kryteriów traktatu z Maastricht. Konwergencja realna natomiast jest rozumiana jako dążenie do zbieżności gospodarek względem siebie. W takim rozumieniu konwergencja będzie oznaczała, zbliżanie się badanych krajów Europy Środkowo-Wschodniej do stopnia rozwoju grupy UE-15. Pozostaje jednak pytanie o tempo nadrabiania dystansu do najbardziej rozwiniętych krajów Europy. Analiza obejmuje lata 1994-2005. Zakres czasowy wynika z dostępności do wiarygodnych/porównywalnych danych. Kraje postkomunistyczne dopiero po 1990 roku zaczęły dostosowywać statystykę dotyczącą rachunków narodowych do standardów gospodarek rynkowych. Przyjęto, iż 1994 rok stanowi pierwszą porównywalną dla wszystkich krajów obserwację. Źródłem szeregów czasowych są bazy danych OECD oraz Eurostat. Z punktu widzenia innych badań prowadzonych w tym zakresie, analizowany okres jest dość krótki. Badania przeprowadzone przez R. Barro i X. Sala-i-Martin, dotyczące pomiaru czynników wzrostu gospodarczego odnosiły się od dwudziestojednoletnich szeregów czasowych do nawet pięćdziesięcioletnich okresów. W badaniach Mankiwa, Romera i Weila dotyczących pomiaru wzrostu gospodarczego i konwergencji był uwzględniony dwudziestopięcioletni okres. Wobec powyższego należy przyjąć, że jedenastoletni okres jest zbyt krótki, żeby wyciągać daleko idące wnioski na temat wzrostu gospodarczego, natomiast jest wystarczający, by odpowiedzieć na pytanie, czy Czechy, Węgry, Polska i Słowacja nadrabiają dystans gospodarczy, który dzieli je od najwyżej rozwiniętych krajów Unii Europejskiej. Analiza składa się z dwóch części. W pierwszej uwaga skoncentrowana jest na omówieniu metody badań. W pracy zaadaptowano metodę zaprezentowaną przez R. Barro oraz X. Sala-i-Martin, która polega na oszacowaniu wpływu poszczególnych nakładów produkcji na wzrost gospodarczy. Narzędziem badawczym przyjętym w pracy jest funkcja produkcji typu Cobba-Douglasa z założeniem stałych korzyści skali względem czynników produkcji. Druga część pracy jest poświęcona omówieniu otrzymanych wyników. Uwaga skoncentrowana jest na danych z początku i końca badanego okresu, pomijając tym samym problem przebiegu i występujących fluktuacji wybranych wskaźników. (fragment tekstu)
W obliczu nowych wyzwań, przed którymi stoi polska gospodarka, debata na temat przyjęcia euro ponownie zyskuje na aktualności. Z uwagi na to, iż nominalne kryteria konwergencji obecnie"odbiegają" od rzeczywistości makroekonomicznej nawet w samej strefie euro, zasadne jest zwrócenie uwagi na warunki konwergencji realnej. Celem badania jest ocena konwergencji Polski i strefy euro z perspektywy kształtowania się udziału wymiany wewnątrzgałęziowej, a także stopnia zbieżności wahań koniunkturalnych tych gospodarek. W pracy wykorzystano ilościowe metody badawcze (analiza statystyczna). Z przeprowadzonych badań wynika, iż udział IIT Polski i strefy euro (mierzony wskaźnikiem Grubela-Lloyda) charakteryzował się trendem rosnącym, co świadczy o nasileniu integracji handlowej. Zahamowanie tego wzrostu nastąpiło jednak pod koniec 2016 r. Rosnącą i względnie wysoką zbieżność wahań koniunkturalnych badanych gospodarek (mierzoną współczynnikiem korelacji rekursywnej) zaobserwowano do końca 2013 r. W późniejszych latach odnotowano spadek, a następnie wahania stopnia tej zbieżności. W tym kontekście należy podkreślić, iż stopień synchronizacji wahań aktywności gospodarczej Polski i strefy euro przez dużą część okresu badawczego był warunkowany specyficznymi, asymetrycznymi wydarzeniami. Wobec uzyskanych wyników badań można stwierdzić, iż Polska charakteryzuje się "umiarkowanym" stopniem konwergencji realnej ze strefą euro, lecz niewskazana jest definitywna i ostateczna ocena badanych zjawisk i odpowiedź na pytanie, czy poziom ten jest wystarczający, aby przyjąć wspólną walutę. Wszelkie dylematy uzasadniają więc potrzebę kontynuacji i rozszerzenia badań w tym obszarze. (abstrakt oryginalny)
16
Content available remote Perspektywa przystąpienia Polski do strefy euro a nowelizacja Konstytucji
84%
Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej 1 maja 2004 r. było jednoznaczną deklaracją włączenia do strefy euro w ramach dalszej perspektywy czasowej. Dołączenie na prawach pełnego członka do Unii Gospodarczej i Walutowej pozostaje możliwe po spełnieniu przez kraj m.in. kryteriów konwergencji prawnej. Pozostają one równoznaczne z potrzebą dostosowania przepisów i regulacji prawa krajowego do unijnych norm obowiązujących państwa. Nowelizacja Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej pozostaje w ramach tego aspektu niezbędna. Przystąpienie do strefy euro oznacza potrzebę przedefiniowania polityki pieniężnej kraju, a co się z tym wiąże ponownego określenia kompetencji instytucji zajmujących się kwestiami finansowymi na szczeblu państwa, a więc Narodowego Banku Polskiego oraz Rady Polityki Pieniężnej. Część posiadanych dotychczas kompetencji będzie musiała zostać scedowana na instytucje Unii Europejskiej, przede wszystkim Europejski Bank Centralny. Celem artykułu jest wykazanie obszarów Konstytucji RP, które w ramach perspektywy przystąpienia Polski do strefy euro wymagają nowelizacji. Zastosowana metoda decyzyjna umożliwi wskazanie elementów koniecznych do przedefiniowania bądź dookreślenia. Ponadto stworzone ramy teoretyczne pozwolą określić zasadność ewentualnego przeprowadzenia referendum w sprawie zmian dotychczasowych zapisów. W związku z powyższym artykuł ma charakter badawczy. (abstrakt oryginalny)
17
Content available remote Poziom rozwoju polskiej gospodarki czynnikiem warunkującym wprowadzenie euro
84%
Plany przyspieszenia integracji w ramach strefy euro zawsze skutkują ożywieniem debaty nad wprowadzeniem wspólnej waluty w Polsce. Dzieje się tak głównie z powodu obaw, że powstanie "twarde jądro integracji" czy "Europa dwóch prędkości" bez udziału Polski. W celu ustosunkowania się do tych kwestii niezbędna jest przede wszystkim znajomość i ocena stopnia przygotowania polskiej gospodarki warunkującego przystąpienie do strefy euro. W opracowaniu przedstawione zostały kryteria konwergencji nominalnej przyjęte na mocy Traktatu z Maastricht z 1992 r., powszechnie uznane za podstawy miernika, który określa stopień gotowości danego kraju do przystąpienia do strefy euro. W pracy skoncentrowano się głównie na ocenie poziomu konwergencji realnej polskiej gospodarki w kontekście akcesji do strefy euro. W artykule dokonano próby oceny sytuacji Polski pod względem najważniejszych kryteriów konwergencji realnej na tle strefy euro oraz wybranych państw członkowskich Unii Europejskiej. Przyjęto założenie, że przedstawienie wyników wskaźnikowej analizy konwergencji realnej, która w odróżnieniu od nominalnej, pozwoli pokazać pełniejszy obraz zasadności udziału państwa w unii monetarnej. Spełnienie wymogów określanych jako wskaźniki konwergencji realnej, dotyczące m.in. wielkości PKB, poziomu zatrudnienia oraz stanu bilansu płatniczego jest niezwykle istotne dla Polski, ponieważ jest warunkiem czerpania korzyści z uczestnictwa w obszarze jednowalutowym. W pracy przedstawiono także korzyści i koszty, jakie Polska może ponieść po przystąpieniu do strefy euro. Z oficjalnych źródeł rządowych wynika, że obecnie nie przyjęto żadnej precyzyjnej daty przystąpienia do strefy euro, a jedynie deklaracje, że będzie to najszybszy z możliwych terminów, gdy tylko Polska będzie w pełni gotowa do uczestnictwa w unii gospodarczo-walutowej. W pracy wykorzystano literaturę przedmiotu oraz materiały i raporty publikowane przez Narodowy Bank Polski, Ministerstwo Finansów, Eurostat oraz wybrane zagraniczne ośrodki badawcze. (abstrakt oryginalny)
Autor podjął badania dotyczące zmian w szybkości procesu konwergencji dochodów w obrębie Unii Europejskiej. Wyniki oparto na danych przestrzennych które potwierdziły, że mogliśmy obserwować większą szybkość konwergencji wśród krajów europejskich w ciągu ostatniej dekady.
W artykule zaprezentowano zmiany w poziomie zróżnicowania państw i regionów Unii Europejskiej pod względem PKB per capita w latach 1983-2008. Przedstawiono zarówno teoretyczne, jak i empiryczne przykłady dwukierunkowego wpływu integracji na procesy spójności. Za pomocą zarówno klasycznych, jak i alternatywnych metod badania zbadano procesy konwergencji regionalnej w Polsce, jakie zaszły w latach 1999-2008. Wyniki badań wskazały, że nie doszło do wyrównywania się różnic w poziomie rozwoju regionów, mierzonego PKB per capita, istniała duża zachowawczość istniejącego w 1999 r. stanu, z niewielką tendencją do dywergencji, co oznacza, że procesom konwergencji na poziomie krajowym (w ramach UE) towarzyszyły procesy dywergencji na poziomie regionalnym. Dostrzeżone zostało także skorelowanie zróżnicowania rozwoju z cyklem koniunkturalnym. (abstrakt oryginalny)
Efekt Balassy-Samuelsona i efektywność potencjalnych kanałów jego absorpcji wymagają pogłębionych analiz, w szczególności w odniesieniu do tzw. krajów doganiających, które w perspektywie przystąpią do unii walutowej. Analiza przeprowadzona w artykule pozwoliła ocenić skalę presji infl acyjnej wynikającej z procesu konwergencji realnej i na tej podstawie sformułować wnioski dotyczące ryzyka nieadekwatności polityki pieniężnej Europejskiego Banku Centralnego w odniesieniu do gospodarki polskiej. Wyniki analizy wskazują, że systematyczna dywergencja infl acyjna może stanowić poważny koszt w przypadku akcesji Polski do strefy euro. Jej skala w przypadku Polski była bowiem wyższa niż w przypadku peryferyjnych państw członkowskich w pierwszej dekadzie funkcjonowania strefy euro. Co więcej, presja inflacyjna wynikająca z procesu doganiania była w Polsce wzmacniana przez funkcjonowanie rynku pracy. Otrzymane rezultaty wskazują na to, że nieuwzględnienie w specyfi kacji modelu Balassy-Samuelsona wpływu rynku pracy i rynku produktów może prowadzić do błędnych wniosków. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.