Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Risk assessment models
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Content available remote Appllcation of Asymmetric Least Squares Method in Estimation Caviar Mooels
100%
Modele CaViaR wykorzystywane do szacowania Value at Risk (VaR) posiadają zaletę w postaci braku założeń dla rozkładu stóp zwrotu. Prognozy VaR wyznaczane są na podstawie historycznych stóp zwrotu, wykorzystując własność autokorelacji. Autorzy zaprezentowali asymetryczną metodę najmniejszych kwadratów (ALS) do estymacji parametrów modeli CaViaR, która w kolejnym kroku została porównana z klasyczną metodą najmniejszych kwadratów. ALS jest metodą regresji, w której kwadraty reszt modelu posiadają różne wagi: reszty dodatnie otrzymują wagi równe rzędowi kwantyla, natomiast reszty ujemne otrzymują wagi równe dopełnieniu do jedności rzędu kwantyla. Ważenie reszt powoduje przesunięcie oszacowań w kierunku wartości skrajnych przy założeniu niskich rzędów kwantyla, podczas gdy w klasycznej metodzie najmniejszych kwadratów oszacowania opieraj się na warunkowych średnich.(abstrakt oryginalny)
Risk prediction models in credit scoring have to fulfil regulatory requirements, one of which consists in the interpretability of the model. Unfortunately, many popular modern machine learning algorithms result in models that do not satisfy this business need, whereas the research activities in the field of explainable machine learning have strongly increased in recent years. Partial dependence plots denote one of the most popular methods for model-agnostic interpretation of a feature's effect on the model outcome, but in practice they are usually applied without answering the question of how much can actually be seen in such plots. For this purpose, in this paper a methodology is presented in order to analyse to what extent arbitrary machine learning models are explainable by partial dependence plots. The proposed framework provides both a visualisation, as well as a measure to quantify the explainability of a model on an understandable scale. A corrected version of the German credit data, one of the most popular data sets of this application domain, is used to demonstrate the proposed methodology.(original abstract)
Udzielanie zamówień publicznych wiąże się nierozerwalnie z wieloma rodzajami ryzyka, na które narażony jest zamawiający. Zależą one od otoczenia prawnego, gospodarczego oraz oczekiwań społecznych i politycznych. Kształtują także oraz utrwalają negatywne zjawiska w systemie zamówień publicznych. Przykładem tego jest zachowawcza postawa zamawiających przejawiająca się niechęcią do stosowania pozacenowych kryteriów oceny ofert. Wprowadzona przez ustawodawcę zmiana uregulowań prawnych miała za zadanie przełamanie tej praktyki. W pracy podjęto próbę oceny skuteczności zastosowanych narzędzi administracyjnych w poprawie funkcjonowania systemu zamówień publicznych(abstrakt oryginalny)
|
|
nr 10
12-18
Modele oceny dojrzałości zarządzania ryzykiem umożliwiają organizacjom diagnozę rozwoju oraz efektywności stosowanych praktyk w zakresie zarządzania ryzykiem. Są narzędziami, które mogą służyć jako wzorce zarówno w procesie implementacji systemów zarządzania ryzykiem, jak i doskonalenia już funkcjonujących. Celem opracowania jest scharakteryzowanie oraz porównanie wybranych modeli oceny dojrzałości zarządzania ryzykiem. Do realizacji celu wykorzystano metodę analizy literatury. Artykuł zawiera: genezę modeli oceny dojrzałości zarządzania ryzykiem, ich przegląd oraz analizę porównawczą. Główny wniosek z dokonanych analiz wskazuje, iż modele oceny dojrzałości zarządzania ryzykiem są w wysokim stopniu uniwersalne oraz umożliwiają formalizację procesów zarządzania ryzykiem w organizacji. (abstrakt oryginalny)
5
Content available remote Modelowanie dyskretne w zarządzaniu
75%
|
|
nr 7
337-348
W artykule zostało opisane modelowanie dyskretne, a w szczególności rekurencyjne, w zarządzaniu. Na podstawie poruszonych modeli zostało pokazane, że proces podejmowania decyzji może być opisany z wykorzystaniem funkcji użyteczności, oraz nie zawsze decyzje są podejmowane w warunkach pewności. W związku z powyższym w modelach uwzględniono czynniki ryzyka oraz błąd losowy. Na podstawie dyskretnych modeli odnawialnego ryzyka oraz wykorzystując funkcje kamę można określić proces powstawania nadwyżek ubezpieczyciela, sformułować proces zaistniena miny oraz wyznaczyć jego prawdopodobieństwo. (abstrakt oryginalny)
W niniejszej pracy zaprezentowano zastosowanie operatora całkowego generowanego przez proces ryzyka z czasem dyskretnym do wyznaczania dokładnych wzorów na prawdopodobieństwo ruiny. Metodologia jest oparta na znajdowaniu punktu stałego operatora i weryfikowaniu, czy jest on tożsamościowo równy prawdopodobieństwu ruiny. Dokładne wzory są wyprowadzone zarówno dla absolutnie ciągłego, jak i dla dyskretnego rozkładu wysokości szkód. Podane są również przykłady numeryczne. (abstrakt oryginalny)
W artykule został przedstawiony rozszerzany model Aparre Andersena, który uwzględnia możliwości inwestowania w krótkoterminowe instrumenty finansowe. Jako miara rentowności inwestycji została użyta stała w czasie intensywność oprocentowania. Model ten został wykorzystany jako narzędzie do oceny ryzyka niewypłacalności portfela ubezpieczeń komunikacyjnych. Jest to pierwsza praca, o ile nam wiadomo, w której model teorii ruiny został wykorzystany do oceny ryzyka portfela ubezpieczeń komunikacyjnych. W artykule został przedstawiony także nowy dowód uogólnionej nierówności Lundberga oparty na teorii nadmartyngałów. (abstrakt oryginalny)
Ubezpieczyciel, chcąc chronić portfel ubezpieczeniowy przed dużymi pojedynczymi szkodami albo przed bardzo dużą liczbą małych szkód, które łącznie dają wielką stratę w całym portfelu, stosuje reasekurację. W reasekuracji szkodowości najczęściej stosowaną składką jest składka stop-loss. Jeżeli S oznacza całkowitą szkodę w reasekurowanym portfelu, a d jest poziomem retencji cedenta, to składka netto reasekuratora wynosi π(d)=E[(S-d)+] W klasycznym modelu ryzyka zakłada się, że wysokość wypłat dokonywanych przez ubezpieczyciela jest niezależna. Jednak to założenie jest niewłaściwe. Zależność wypłat może wynikać z faktu, że w portfelu znajdują się polisy wykupione przez małżeństwo albo grupę osób, które narażone są na to samo ryzyko. W pracy zostanie rozważony wpływ zależności na wielkość składki stop-loss. (abstrakt oryginalny)
The essential role in credit risk modeling is Loss Given Default (LGD) estimation. LGD is treated as a random variable with bimodal distribution. For LGD estimation advanced statistical models such as beta regression can be applied. Unfortunately, the parametric methods require amendments of the "inflation" type that lead to mixed modeling approach. Contrary to classical statistical methods based on probability distribution, the families of classifiers such as gradient boosting or random forests operate with information and allow for more flexible model adjustment. The problem encountered is comparison of obtained results. The aim of the paper is to present and compare results of LGD modeling using statistical methods and data mining approach. Calculations were done on real life data sourced from one of Polish large banks.(original abstract)
W artykule przedstawiono zagadnienia projektów w obszarze logistyki miasta, które realizowane są nie tylko w warunkach niepewności, ale także ograniczeń budżetowych. Wskazano, że dążenie do równoważenia nakładów i efektów stwarza konieczność oceny zasadności projektu oraz ryzyka związanego z realizacją przyjętych celów w zakresie czasu, kosztu, zakresu i jakości inwestycji. Jednak brak obowiązku ustawowego oceny ryzyka skłania do poszukiwania takich metod, które nie będą generowały dodatkowych kosztów i dostarczą szybkich wyników, dlatego w artykule zaprezentowano metodę szacunkową oceny ryzyka projektów, bazującą na subiektywnych ocenach ekspertów. Wskazano jej główne zalety i pokazano procedurę jej wykonania.(abstrakt autora)
Z punktu widzenia zakładu ubezpieczeń określenie wysokości składki ubezpieczeniowej, czyli wyznaczenie ceny za usługę przyjęcia ryzyka do ochrony ubezpieczeniowej, jest jednym z podstawowych etapów zarządzania ryzykiem. Kalkulacja składki czystej (czyli części składki, która przeznaczona jest na pokrycie ryzyka) dla portfeli niezależnych jest szeroko opisywana w literaturze. Problemy pojawiają się w przypadku, gdy ryzyko ubezpieczeniowe nie spełnia warunku niezależności, który jest jednym z najważniejszych założeń większości modeli. Zależności te mogą dotyczyć zarówno liczby pojawiających się szkód, jak i ich wysokości. W dalszej części opracowania przedstawiony będzie model zależności liczby i wysokości szkód oraz kalkulacja składki dla tego rodzaju portfela. (fragment tekstu)
12
63%
W artykule przedstawiono elementy procesu oceny ryzyka wraz z analizą i klasyfikacją nowoczesnych podejść do ewaluacji ryzyka w przedsiębiorstwie. Szczególną uwagę zwrócono na możliwość zastosowania metod statystycznych, analitycznych i eksperckich w ocenie ryzyka: technicznego, inwestycyjnego, bankructwa, rynkowego, kredytowego, operacyjnego, wewnętrznego oraz ryzyka związanego z aktywami finansowymi i tworzeniem portfela tych aktywów. W części empirycznej artykułu w postaci studium przypadków zaprezentowano przykłady zastosowania metod oceny ryzyka w branży górniczej.(abstrakt oryginalny)
Przedmiotem artykułu jest porównanie technik budowy kart skoringowych, które można otrzymać na wiele sposobów, wykorzystując różne metody transformacji zmiennych. Porównywanie i wykazanie wyższości jednej metody nad drugą jest dość dużym wyzwaniem. Relatywnie łatwo to wykonać na podstawie konkretnych danych. Wykazanie różnicy na podstawie jednych danych nie gwarantuje otrzymania tego samego wyniku na podstawie danych pochodzących z innego źródła. Pojawia się zatem pytanie, w jaki sposób otrzymać wnioski bardziej ogólne. Pomocne są tu dane losowe otrzymane przy użyciu generatora liczb losowych. Generator wykorzystuje macierze migracji i skoringi. W artykule przedstawione są wnioski wynikające z porównania kilku technik budowy kart skoringowych. Przed zbudowaniem karty skoringowej można stwierdzić, jaka technika dla określonych danych jest najlepsza. Mierniki jakości modelu predykcyjnego, takie jak: Gini - mierzący moc predykcyjną, Delta Gini - wykorzystywany do oceny stabilności, VIF - stosowany do pomiaru współliniowości i Maxp-value - używany do oceny istotności zmiennych, wskazują na wielokryterialną naturę "dobrego modelu". Proponowany sposób postępowania może być wykorzystany w procesie budowania modelu, gdy zdefiniowanych jest wiele nietrywialnych kryteriów, na przykład stabilność modelu w czasie całego cyklu koniunkturalnego (ang. through the cycle - TTC). (abstrakt oryginalny)
|
|
47
|
z. 1-2
119-129
W artykule zaproponowano sposób budowy mapy ryzyka kredytowego. Przy konstrukcji mapy wykorzystano zasady przedstawione przez T. Michalskiego i K. Pacaka[5]. Zaprezentowano podstawowe pojęcia związane z tym zagadnieniem. Jako przykład klasyfikacji kredytobiorców przez polski sektor bankowy podano metodę punktową.
|
|
nr 4/2
307-316
W opracowaniu przedstawiona została konstrukcja modelu ryzyka, a także naturalna jej konsekwencja jaką jest system miar statystycznych zmienności stanu ryzyka. Idea budowy modelu ryzyka zakłada funkcjonowanie procesów monitoringu, które charakteryzuje stały, prowadzony z określoną, stałą częstotliwością pomiar zmiennych kontrolowanych realizowanych procesów decyzyjnych. W rezultacie dobrze poinformowany zarząd organizacji gospodarczej, uzyskuje cenny czas na podjęcie właściwych decyzji: pozostawienia bez jakichkolwiek zmian procesów realizacji założeń planów rozwoju, korekt gdy występują odchylenia realizacji od założeń planu, bądź zasadniczych zmian w założeniach planu wobec istotnych zmian uwarunkowań, ewentualnie zaniechania realizacji założonych planów rozwoju gdy zmiana uwarunkowań jest tak znacząca, iż nie gwarantuje osiągnięcia planowanych celów. (fragment tekstu)
16
Content available remote Global Aging - the Nature of Longevity Risk
63%
W artykule przedstawiamy badania nad problemem modelowania ryzyka długowieczności ryzyka. Omawiamy pojęcie ryzyka długowieczności, aby lepiej zrozumieć wszystkie powiązane wyzwania w sferze zarządzania ryzykiem z punktu widzenia finansowego i ubezpieczeniowego. Artykuł prezentuje również opinię na temat praktycznych zadań związanych z rosnącą długości życia. Jednocześnie, wzrost długości życia zwiększył potrzebę rozwoju rynków kapitałowych, celem zarządzania i transferu ryzyka. Dlatego, również podkreślamy przyszłe zarządzanie ryzykiem długowieczności z finansowego punktu widzenia. (abstrakt oryginalny)
17
63%
W klasycznym indywidualnym modelu ryzyka zakłada się, że wpłaty generowane z portfela polis ubezpieczeniowych są niezależne. Jest to jednak silne założenie w przypadku, gdy w skład tego portfela wchodzą polisy wykupione przez małżeństwa. Zależność spowodowana jest chociażby tym, że mąż i żona są narażeni na to samo ryzyko. Rozważmy zatem portfel jednorocznych polis na życie z wypłatą na koniec roku w wysokości 1. (fragment tekstu)
W wielu projektach pojawia się problem wyboru momentu ich rozpoczęcia. Jest to istotne, np. gdy końcowe rezultaty są uzależnione od kursów wymiany walut. Można oczekiwać korzystniejszej sytuacji, lecz wiąże się to z ryzykiem opóźnienia projektu poza dopuszczalne granice. W pracy oparto się na metodzie Coxa-Rossa-Rubinsteina (CRR), wykorzystując drzewa dwumianowe do modelowania scenariuszy rozwoju sytuacji na rynku walutowym. Problem potraktowano dwukryterialnie, przyjmując za kryteria koszt realizacji przedsięwzięcia oraz prawdopodobieństwo, że projekt się opóźni. Przyjęto również, że parametry rozkładu prawdopodobieństwa są określane przez ekspertów. Problem przedstawiono jako proces dynamiczny. Do jego rozwiązania zaproponowano technikę interaktywną. Procedura wykorzystuje współczynniki wymiany do wyznaczenia proponowanego wariantu, który jest następnie oceniany przez decydenta. (abstrakt oryginalny)
|
2012
|
nr 7-8
126-131
Każda instytucja finansowa wykorzystuje modele przy podejmowaniu decyzji biznesowych, jednak nie każda zarządza ryzykiem modeli na miarę własnych potrzeb i możliwości. Znaczenie pojedynczych modeli, zwłaszcza tych wykorzystywanych w zarządzaniu ryzykiem i kapitałem, wzrosło istotnie w ostatnich latach. Liczba ważnych modeli często dochodzi do kilkudziesięciu, a nawet kilkuset. Nie dziwi więc fakt, że zarówno w Polsce, jak i na świecie zarządzający ryzykiem oraz nadzorcy podejmują działania mające na celu wypracowanie dobrych praktyk w obszarze przekrojowego i zintegrowanego zarządzania ryzykiem modeli. Efektem takich działań staje się spójna polityka zarządzania ryzykiem modeli odgrywająca coraz większą rolę w systemie kontroli wewnętrznej i ładzie korporacyjnym instytucji finansowej. (fragment oryginalny)
20
Content available remote Comparative Analysis of Application of Risk Assessment Methods in IT Projects
63%
|
|
16
166-174
The paper is targeted at the comparative analysis of practical applications of risk assessment methods of projects in IT industry. The study was based on an IT Project comprising 349 activities, wherein 8 were selected which were the most likely not to comply with the scheduled time, scope and budget resources. Next, four techniques were described and apply to provide the assessment of the same part of the project: 2x2 Matrix Method, Probability and Effects Matrix Method, Heegs Method, Failure Mode Effects Analysis. The obtained results were discussed and on the basis thereof, conclusion were formulated to select the method depending on the specificity of an IT Project. (original abstract)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.