Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Wyroby emaliowane
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Produkcja emaliowanej aparatury stalowej jest zagadnieniem skomplikowanym i trudnym. Konieczna jest ścisła współpraca konstruktora, metalurga i emaliernika, a wyprodukowany wyrobów wymaga bardzo starannego obchodzenia się z nimi w czasie transportu i w trakcie eksploatacji. W artykule omówiono różnice między emaliami szklistymi a krystalicznymi, wady powłok emalierskich na aparaturę stalową oraz badania własne dotyczące wytypowania emalii chemoodpornych odpornych na ośrodki kwaśne i alkaliczne.
Celem pracy było zbadanie wpływu różnych grubości warstw powłok emalii, na niektóre własności użytkowe wyrobów emaliowanych. Posłużono się następującymi badaniami: odporności termicznej emalii; odporności emalii na uderzenie; czasu potrzebnego do zagotowania wody w naczyniu; czasu powodującego spadek temperatury wody w naczyniu. (fragment tekstu)
Konieczność nadążania za postępem ogólnoświatowym w przemyśle emalierskim, zachowanie pozyskanych rynków eksportowych, uniezależnienie się od importu surowców deficytowych sprawiły, że polski przemysł emalierski nawiązał ścisły kontakt z nauką polską. Korzystając z metod spektroskopii rentgenowskiej rozszyfrowany został w dużym stopniu problem układów granicznych metal-emalia, decydujący o przyczepności emalii do metalu stanowiącego podkład, oraz potwierdzający właściwy dobór rodzaju i ilości poszczególnych pierwiastków do produkcji szkliw emalierskich. (fragment tekstu)
W artykule podjęto próbę ustalenia zależności pomiędzy stopniem odtłuszczenia powierzchni blachy stalowej a jakością powłok emalii gruntowej.
Duża ilość obitych wyrobów i świadomość, że powłoka emalierska posiada niską odporność mechaniczną, nasuwa przypuszczenie, że wady te powstają głównie w łańcuchu transportowo-magazynowym. Wskazanie miejsc newralgicznych w czasie przepływu masy towarowej powinno pozwolić na eliminację popełnionych błędów, poprzez zmiany organizacyjne i techniczne magazynowania i transportu emaliowanych wyrobów, a także zachowanie szczególnej ostrożności właśnie w tych punktach. W tym celu przeprowadzono dokładne obserwacje w kilku czołowych zakładach produkujących wyroby emalierskie, a także magazynach hurtowych i detalicznych.
Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie badań zależności pomiędzy składem chemicznym emalii, a strukturą warstwy wierzchniej tej emalii, do których zastosowano metodę spektrografii rentgenowskiej przy użyciu mikroanalizatora rentgenowskiego. Badaniom poddano wcześniej otrzymane zestawy emalii kryjących o różnych składach zarówno jakościowych, jak i ilościowych. Właściwości tych emalii oceniano na podstawie badań ich chemoodporności (odporności na kwasy, ługi, detergenty, wodę i parę wodną) oraz odporności mechanicznej (odporności na ścieranie i uderzenia). Badania te przeprowadzono zgodnie z normą PN-82/M-77301.
W niniejszej pracy zainteresowano się odpornością białej emalii tytanowej na działanie modelowego soku z czarnej porzeczki w czasie gotowania. Sok ten, jako czynnik atakujący, wytypowano z powodu jego niskiego pH i związanej z tym jego większej agresywności wobec powierzchni emaliowanych.
Chemoodporność emalii można poprawić m. in. za pomocą wprowadzenia związków o pożądanych właściwościach chemicznych bezpośrednio do zestawu mas emalierskich, obok szkliwa, gliny, wody, elektrolitów i tak zwanych ustawiaczy masy. Są to związki trudnotopliwe i dlatego zostają one jedynie wtopione w powłokę emalierską i stanowią rodzaj "zapory" przed działaniem określonych agresywnych związków chemicznych. Należny je dodawać w postaci bardzo drobno zmielonego proszku i w takiej ilości aby zapewnić równomierne i geste "upakowanie" przestrzeni powłoki emalierskiej. Zaprezentowane w pracy badania przeprowadzono celowo z emaliami tytanowymi szeroko stosowanymi w Polsce do wyrobu naczyń kuchennych i urządzeń sanitarnych, mając nadzieję, że wyniki badań doprowadzą do poprawy jakości tych wyrobów, a w efekcie do poprawy zaopatrzenia rynku w te artykuły. Oprócz tego powłoki emalierskie o podwyższonych właściwościach chemoodpornych mogą znaleźć szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym, który odczuwa dotkliwy ich brak. (fragm. tekstu)
Zagadnieniu badania twardości powłok emalierskich nie poświęcono do tej pory zbyt wiele czasu. Większość dotychczas wykonywanych prac dotyczyła głównie badania wpływu składu chemicznego na twardość. Omówione w artykule badania mają na celu opracowanie metodyki badania twardości emalii oraz ustalenie kryteriów oceny ich twardości. Autor proponuje do badania twardości powłok emalii na wyrobach gospodarstwa domowego - metodę przy użyciu twardościomierza Rockwella, jako wgłębnika - kulkę stalową o średnicy 1,59 mm, obciążenie 589 N (60 kG), a odczyty będą wtedy w jednostkach HRF.
Zabezpieczenie układów wydechowych pojazdów samochodowych przed korozją jest problemem podejmowanym od dawna. Stosowano już wiele różnych materiałów do produkcji układów wydechowych, jak również stosowano zabezpieczenia powłok ochronnych. Celem omówionych badań było sprawdzenie wpływu dodatków emalierskich na właściwości emalii stosowanych na układy wydechowe. W badaniach tych zwrócono również uwagę na pozostałe czynniki warunkujące właściwości emalii, takie jak: grubość i temperatura wypalania.
W artykule omówiono próbę opracowania powłok emalierskich o korzystniejszych parametrach odporności na ścieranie. W badaniach zastosowano dodatkowe składniki: kwarc w postaci mączki kwarcowej i w postaci krzemionki koloidalnej, tlenek glinowy i tlenek chromowy. Badania pozwoliły na poprawę odporności na ścieranie około 20 %, nie obniżając jednocześnie poziomu jakości powłok emalierskich pod względem ich wyglądu.
Celem omówionych w artykule badań było opracowanie metody ilościowego określenia ługoodporności emalii, charakteryzującej się krótszym czasem pomiarów od dotychczas stosowanego (48 godzinnego).
W artykule omówiono badania nad opracowaniem sposobu wytwarzania emalii do dekorowania płytek i listew z tafli szklanej, ze szczególnym uwzględnieniem syntezy bezołowiowej bazy topnikowej. Określone zostały warunki syntezy oraz parametry fizykochemiczne produktu finalnego wraz z metodami ich oznaczania. (abstrakt oryginalny)
Odporność emalii na ścieranie, nie jest jak dotychczas, wymogiem stawianym przez Polskie Normy. Ze względu na stopień ważności tego parametru, decydującego w znacznej mierze o jakości emalii, Polska Norma powinna ująć ten wymóg, a jako metodę badawczą proponuje autor zastosowanie aparatu Taber-Abraser. (fragment tekstu)
Celem niniejszego opracowania jest zbadanie wpływu niektórych glin kaolinitowych na jakość powłok emalii transparentowych. Badanie przeprowadzono z emaliami przeznaczonymi na blachy stalowe. Do sporządzenia zestawów emalii używano glin kaolinitowych, zarówno krajowych jak i importowanych. Efekty badań stają się szansą poprawy jakości powłok emalierskich bez większych zmian w kosztach wytwarzania. Ponadto wskazują na możliwość zastępowania surowców importowanych (glin emalierskich) - krajowymi bez obniżania parametrów użytkowych gotowego wyrobu.
Emalia ceramiczna, jako specyficzny rodzaj powłoki nakładanej na powierzchnię metali, znalazła również zastosowanie do zabezpieczania elementów narażonych na działanie czynników atmosferycznych. Spełniając rolę dekoracyjną i ochronną emalia używana jest w produkcji wyrobów takich jak: kasetony elewacyjne, szyldy, tablice informacyjne, znaki drogowe itp. Wyroby te ze względu na zastosowanie narażone są na działanie czynników atmosferycznych a więc wody, pary wodnej, zmian temperatury, gazów i pyłów przemysłowych oraz promieni słonecznych. Czynniki te działając na emalię powodują stopniowe niszczenie jej powierzchni. Wyługowanie niektórych składników emalii przyczynia się do zmiany jej barwy i zmatowienia. Pękanie i odpryskiwanie emalii może doprowadzić do odkrycia podłoża przyspieszając jego korozję. Istotnym założeniem jest zatem określenie stopnia odporności emalii, na działanie czynników atmosferycznych, w warunkach laboratoryjnych (tzw. badania przyspieszone). (fragment tekst.)
W niniejszym opracowaniu przedstawi się fragment pracy, wykonanej w ramach realizacji tematu CPBR III.41. Fragment ten jest analizą norm krajowych, dotyczących wyrobów emaliowanych, użytkowanych w gospodarstwach domowych. Trzeba też w tym miejscu dodać, że będą to normy dotyczące emaliowanych naczyń kuchennych, wanien kąpielowych i zlewozmywaków. Właśnie te wyroby stanowią niemal całość produkcji polskiego przemysłu emalierskiego. Inne wyroby (np. kuchnie i kuchenki gazowe, pralki) stanowią jedynie niewielką część produkcji tego przemysłu, a ponadto emalia nie ma dla nich podstawowego znaczenia - większe znaczenie mają tu inne cechy użytkowe. (fragment tekst.)
Celem badań było ustalenie wpływu zestawu szkliw emalierskich na różne cechy użytkowe emalii kryjących wyrobów gospodarstwa domowego (naczynia, pralki, wanny itp.).
Celem niniejszej pracy było znalezienie optymalnej temperatury i czasu wypalenia określonej jednowarstwowej emalii charakteryzującej się wysoką odpornością termiczną, dużą elastycznością i odpornością na niektóre agresywne środki chemiczne. Nowo opracowana emalia może znaleźć miedzy innymi zastosowanie do układów wydechowych silników spalinowych. (fragment tekstu)
Celem niniejszego opracowania jest szczegółowe przedstawienie metodyki oznaczania składu chemicznego emalii (szkliwa) metodą spektrograficzną przy użyciu siatkowego spektrografu typu PGS-2.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.