Charakteryzując 86 lat życia i działalności Profesora Wojciecha Gasparskiego chciałoby się jakimś jednym adekwatnym słowem lub hasłem określić Jego ogromne dokonania twórcze. Ale jest to niesłychanie trudne zadanie z kilku istotnych powodów. Po pierwsze, droga rozwoju intelektualnego Profesora prowadzi od studiów technicznych na Politechnice Śląskiej, poprzez interdyscyplinarne prace - doktorską i habilitacyjną - integrujące wiedzę techniczną z prakseologią, do głębokiej eksploracji humanistycznej związków etyki z zarządzaniem i biznesem. Po drugie, Profesor twórczo rozwijał tradycyjne dyscypliny naukowe, takie jak prakseologia i naukoznawstwo, a jednocześnie sięgał do nowych w Polsce obszarów badawczych, takich jak metodologia projektowania, teoria systemów, etyka i społeczna odpowiedzialność biznesu. Po trzecie, Profesor doceniał i z głębokim zaangażowaniem praktycznie realizował niedoceniane w polskim etosie zasady kooperacji pozytywnej, dzięki czemu potrafił skutecznie, poprzez różne przedsięwzięcia organizacyjne i instytucjonalne, krajowe i zagraniczne, skupiać wokół określonej problematyki badawczej naukowców z różnych dyscyplin i z różnych krajów. W Jego bogatej biografii znajdziemy bez trudu potwierdzenie licznych faktów na takie znamienne cechy Profesora, jak pluralizm zainteresowań, interdyscyplinarność, a nawet transdyscyplinarność badań, umiejętność współpracy z przedstawicielami różnych dyscyplin w kraju i za granicą, sprawne przywództwo w różnych zespołach badawczych i redakcyjnych, trafne rozpoznawanie znaków czasu, dotyczących zwłaszcza okresu transformacji gospodarczej, a te wszystkie przymioty integrowała wysoka kultura osobista(abstrakt oryginalny)