Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Biosynteza beta-karotenu i karotenoidów z udziałem drożdży Rhodotorula spp. - przegląd badań

100%

Bogacz-Radomska L., Harasym J.

Nauki Inżynierskie i Technologie / Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu

|

2017

|

nr 4 (27)

9-22

Biosynteza karotenoidów, w tym β-karotenu, jest obszarem ciągłych badań naukowych ze względu na ich cenne właściwości prozdrowotne i dużą siłę barwiącą. W niniejszej pracy przedstawiono przegląd metod oraz warunków hodowli drożdży Rhodotorula spp., prowadzonych w celu otrzymywania karotenoidów. Omówiono wpływ hodowli skojarzonych, pH, temperatury, źródeł węgla, proporcji atomów węgla do azotu, stężeń źródeł mikro- i makroelementów, stresu oksydacyjnego, promieniowania UV i VIS oraz metody hodowli na proces karotenogenezy w komórkach drożdży Rhodotorula spp. Przedstawiono wykaz gatunków drożdży z rodzaju Rhodotorula, które naturalnie syntetyzują karotenoidy.(abstrakt oryginalny)

2

Biosynteza egzopolisacharydów i ich rola w adhezji bacillus megaterium do powierzchni stali nierdzewnej

80%

Czaczyk K., Myszka K.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

2004

|

R. 11, nr 3 (40), Supl.

27-36

Celem badań było określenie wpływu dostępności składników odżywczych w środowisku wzrostu na biosyntezę egzopolisacharydów (EPS) przez Bacillus megaterium. Określano także zależność pomiędzy ilością produkowanych EPS a adhezją bakterii do powierzchni stali nierdzewnej (304L). W celu oszacowania ilości syntetyzowanych egzopolisacharydów zastosowano metodę polegającą na oddzieleniu ich za pomocą fal ultradźwiękowych i spektrofotometrycznym oznaczeniu po kwaśnej hydrolizie. Badanie adhezji Bacillus megaterium przeprowadzono nową, nieopisywaną dotąd w literaturze, metodą szacowania stopnia adhezji wg 9-stopniowej skali. Wykazano, że w większości wariantów doświadczenia biosynteza egzopolisacharydów wystąpiła w największym stopniu w początkowych etapach hodowli (4. i 8. godzina). Przy braku źródła azotu w pożywce, przez pierwsze 24 godz. hodowli nie stwierdzono obecności pozakomórkowych węglowodanów. Ich wzmożoną produkcję odnotowano dopiero w 48 godzinie trwania procesu i to na bardzo wysokim poziomie (0,035 mg EPS/106 jtk). W większości wariantów doświadczenia wykazano korelację pomiędzy ilością syntetyzowanych egzopolisacharydów na poszczególnych etapach hodowli a adhezją komórek Bacillus megaterium do powierzchni stali nierdzewnej. Zaobserwowano także pojawienie się wyższych stopni adhezji przy niskiej produkcji zewnątrzkomórkowych polisacharydów, co może świadczyć o tym, że w takich warunkach inne czynniki, oprócz biosyntezy egzopolisacharydów, odgrywają istotną rolę w procesie adhezji drobnoustrojów do powierzchni nieożywionych. (abstrakt oryginalny)

3

Produkcja naringinazy przez Aspergillus niger - optymalizacja składu podłoża

80%

Bodakowska-Boczniewicz J., Garncarek Z.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2016

|

nr 461 Wybrane zagadnienia z bioekonomii

19-29

Celem przeprowadzonych badań był wybór szczepu Aspergillus niger o dużej zdolności do syntezy naringinazy oraz optymalizacja składu podłoża hodowlanego. Spośród przebadanych szczepów A. niger największą zdolność do biosyntezy naringinazy wykazywał szczep KMS, który hodowano na podłożu płynnym z dodatkiem naringiny jako czynnika indukującego. Optymalizowano, metodą czynnikowo-gradientową Boxa i Wilsona, stężenie pięciu składników podłoża: azotanu sodu, ekstraktu drożdżowego, diwodorofosforanu potasu, glukozy oraz naringiny. Przeprowadzone badania pozwoliły na ustalanie optymalnych stężeń następujących czynników: 0,78 g × 100 ml-1 NaNO3; 2 g × 100 ml-1 ekstraktu drożdżowego; 0,157 g × 100 ml-1 KH2PO4; 0,22 g × 100 ml-1 glukozy oraz 120 mg × 100 ml-1 naringiny(abstrakt oryginalny)

4

Zastosowanie olejów roślinnych w procesie biosyntezy enzymów grzybni Penicillium roqueforti

61%

Szołtysek K.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Technologia

|

1996

|

1

|

nr 728

179-183

Zagadnienie tworzenia się enzymów w żywej komórce jest procesem wysoce skomplikowanym. Charakter enzymów wytwarzanych przez dany mikroorganizm jest uwarunkowany przede wszystkim czynnikami genetycznymi. Żywe organizmy jednak, jakimi są drobnoustroje, posiadają zadziwiającą zdolność samoregulacji zarówno syntezy enzymów, jak i ich aktywności przy zmianie warunków środowiska zewnętrznego. Biosynteza enzymów nie zawsze przy tym jest skorelowana z optymalnymi warunkami rozwoju mikroorganizmów, tzn. najlepsze warunki wzrostu grzybni nie zawsze są optymalne dla syntezy określonego enzymu. Nie ma również ścisłej zależności pomiędzy fazą wzrostu a wydajnością biosyntezy enzymów. Na ogół ich wytwarzanie odbywa się równolegle z rozwojem i jest uzależnione od składu pożywki, jej odczynu, temperatury i stopnia aeracji.Istnieje ogromna liczba pożywek używanych w procesach biosyntezy enzymów metodą hodowli wgłębnej. Różnią się one rodzajem stosowanych źródeł węgla i azotu, dodatkiem makro- i mikroelementów oraz substancji stymulujących proces biosyntezy. (fragment tekstu)

5

Dobór szczepu aspergillus nigerw procesie biosyntezy kwasu szczawiowego z sacharozy

61%

Walaszczyk E., Podgórski W., Gąsiorek E.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2015

|

nr 411 Wybrane zagadnienia z bioekonomii

133-139

Celem pracy był dobór szczepu Aspergillus niger w procesie biosyntezy kwa- su szczawiowego metodą okresowej hodowli wgłębnej w podłożu z sacharozą jako źródłem węgla. W badaniach stosowano pięć szczepów A. niger : S, X, W78B, W78C i C12. Hodow- le prowadzono w podłożu syntetycznym, w którym sacharozę rozcieńczano wodą wodo- ciągową do stężenia 150 g dm -3 . Badania prowadzono na wstrząsarce posuwisto-zwrotnej w temperaturze 30°C. Odczyn podłoża ustalano i regulowano na poziomie 6. Jako kryterium przydatności szczepu do procesu biosyntezy kwasu szczawiowego przyjęto współczynnik homofermentatywności. Najwyższą wartość tego parametru: 69,8% uzyskano w hodowli ze szczepem W78C, w której maksymalne stężenie kwasu szczawiowego wyniosło 33,5 g dm -3 , szybkość tworzenia produktu 2,39 g dm -3 d -1 , a wydajność substratowa 22,3%. W przypadku pozostałych szczepów współczynnik homofermentatywności procesu przyjmował wartości w zakresie 46,5-60,9%(abstrakt oryginalny)

6

Przegląd metod hodowli drobnoustrojów tlenowych stosowanych w procesach biosyntezy

61%

Pietkiewicz J. J., Janczar-Smuga M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Technologia

|

2008

|

13

|

nr 30

104-123

Jest wiele kryteriów podziału metod hodowli drobnoustrojów. W polskiej literaturze naukowej brak jest jednolitego systemu klasyfikacyjnego i autorzy często stosują różne nazwy dla tego samego rodzaju hodowli. W tej pracy zaproponowano ujednolicenie nazewnictwa i klasyfikacji metod hodowli drobnoustrojów oraz przedstawiono krótką charakterystykę poszczególnych metod hodowli. (fragment tekstu)

7

Researching the possibilities of the pectolytic ensyme biosynthesis with the aspergillus species of microscopic fungi

61%

Mojsov K.

Perspectives of Innovations, Economics and Business

|

2009

|

3

146-148

For the purpose of acquiring a highly active producer of pectolytic enzymes, there was a probe of isolating 140 species of Aspergillus's fungi from different substrates (soils, grape malts, grapes, apples and sugar beet shreds). The isolated kinds of fungi were kept on a slant agar surface according to Chapek, with 2% of pectin. Testing was performed on the isolated layers of fungi as to the production of pectinolytic enzymes. The nourishing base used was the synthetic Chapek base with 2% pectin, 2% lactose and 0.7 % (NH4)2HPO4, and a natural base of 1% refuse apple pulp. Within 48 hours after cultivating the fungi, the filtrates were tested by the viscozimetric method to determine their entire pectolytic activity. The acquired results showed that a fungus was gained with a high pectolytic activity on a natural refuse apple pulp. It is a good employment effect. The selected sort Aspergillus sp.МК-15 as a highly active producer of pectolytic enzymes could, with additional testing, be used for the industrial production of microbe enzymes with pectolytic activity (enzyme preparations).(original abstract)

8

Biosynteza kwasu cytrynowego przez Aspergillus niger w warunkach jedno- i wielostopniowych hodowli ciągłych

61%

Pietkiewicz J. J.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Seria : Monografie i Opracowania (nr 100)

|

2002

|

nr 927

136

W pracy przedstawiono przegląd światowej literatury dotyczącej praktycznych aspektów badań nad produkcją kwasu cytrynowego z udziałem Aspergillus niger. Celem pracy było zwiększenie efektywności produkcji kwasu cytrynowego z sacharozy poprzez stosowanie zasilanych hodowli okresowych i hodowli ciągłych Aspergillus niger.

9

Celulazy - właściwości, otrzymywanie i zastosowanie

61%

Wesołowska-Trojanowska M., Targoński Z.

Nauki Inżynierskie i Technologie / Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu

|

2014

|

nr 2 (13)

104-121

Celulazy są enzymami produkowanymi głównie przez mikroorganizmy, które wykorzystują celulozę jako źródło węgla i energii. Degradacja natywnej celulozy prowadzona jest przez kompleks enzymów działających synergistycznie, w którym kluczową rolę odgrywają zarówno endo-, jak i egzo-β-1,4-glukanazy. Preparaty celulaz otrzymywane są w wyniku hodowli grzybów, spośród których gatunek Trichoderma reesei odgrywa kluczowa rolę. Celulazy znajdują coraz szersze zastosowanie. W przemyśle spożywczym są używane przy produkcji soków, win, piw, a w piekarnictwie - do wypieku chleba i ciast. Są dodawane do pasz w celu poprawienia strawności składników odżywczych w nich zawartych. Powszechnie stosowane są także w przemyśle papierniczym do odbarwiania i odwadniania papieru. Cieszą się również zainteresowaniem producentów odzieży, szczególnie zajmujących się obróbką tkanin jeansowych, a w przemyśle chemicznym znajdują wykorzystanie jako dodatek do proszków do prania.(abstrakt oryginalny)

10

Biosynteza beta-glukanaz przez mutanty Trichoderma reesei podczas hodowli okresowych

51%

Janas P., Targoński Z., Rudnicka-Piłat T.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

9 (2002)

|

nr 2 (31)

30-42

Cztery mutanty T. reesei były testowane pod kątem produkcji beta-glukanaz podczas hodowli okresowych w obecności różnych źródeł węgla. Nadproducent enzymów autolitycznych Trichoderma viride F19 został użyty jako mutant porównawczy. Najwyższe aktywności beta-glukanaz oznaczono w filtratach otrzymanych po hodowlach T. viride F-19 i T. reesei VTT-D-78085 na pożywkach zawierających 1% mieszaniny glukanu i chityny w stosunku 1:1. Stwierdzono wysokie aktywności proteolityczne filtratów podczas hodowli mutantów w obecności 1% glukanu, które były związane z zanieczyszczeniem tego substratu substancjami białkowymi, działającymi indukcyjnie na produkcję tych enzymów. Beta - glukanazy produkowane przez T. reesei M-7 były odporne na glukozową represję kataboliczną. (abstrakt oryginalny)

11

Kwas oleinowy źródłem węgla o właściwościach hydrofobowych w biosyntezie związków powierzchniowo czynnych przez szczep Candida bombicola

51%

Gumienna M., Lasik M., Roszyk H., Czarnecki Z.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

9 (2002)

|

nr 2 (31)

43-53

W pracy przebadano szczep drożdży Candida bombicola ATCC 22214 pod względem możliwości syntezy związków powierzchniowo czynnych na podłożu zawierającym kwas oleinowy jako źródło węgla hydrofobowego. Do hodowli wprowadzano zamiennie źródła azotu pochodzące z ekstraktu drożdżowego, chlorku amonu i wodorofosforanu(V) amonu. Kwas oleinowy okazał się doskonałym materiałem do syntezy glikolipidów. Najlepszą wydajność biosurfaktantów 85 g/l uzyskano na podłożu wzrostowym zawierającym: glukozę, kwas oleinowy i ekstrakt drożdżowy. Najefektywniejsze do biosyntezy okazało się wzbogacanie podłoża w czasie hodowli glukozą (14,4 g/l/dobę) i kwasem oleinowym (10 g/l/dobę). (abstrakt oryginalny)

12

Studia nad biosyntezą ergosterolu i jego Δ5,7 prekursorów przez szczep Saccharomyces cerevisiae D7

51%

Garncarek Z.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Seria : Monografie i Opracowania (nr 100)

|

2004

|

nr 1053

105

Zaprezentowano wyniki badań nad wpływem czynników środowiskowych, a także niektórych fizjologicznych, na skład ilościowy oraz strukturę Δ5,7 steroli komórek drożdży Saccharomyces cerevisiae. Przeprowadzone doświadczenia posłużyły do określenia optymalnych warunków akumulacji ergosterolu w komórkach drożdży.

13

Biotechnologiczna synteza związków powierzchniowo czynnych i przykłady ich praktycznego zastosowania

51%

Krzyczkowska J., Białecka-Florjańczyk E.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

19 (2012)

|

nr 4 (83)

5-23

Surfaktanty, czyli substancje powierzchniowo czynne, są ważną grupą związków chemicznych, badanych i stosowanych w przemyśle i laboratoriach chemicznych. Obecnie obserwuje się tendencję do produkcji surfaktantów ze źródeł odnawialnych i biodegradowalnych. Taką grupę stanowią biosurfaktanty, które w porównaniu z surfaktantami syntetycznymi cechują się mniejszą toksycznością i lepszą środowiskową kompatybilnością. Biosurfaktanty mogą być otrzymywane metodą biotransformacji lub poprzez fermentację z udziałem bakterii, drożdży czy grzybów. W niniejszym artykule dokonano krótkiej charakterystyki biosurfaktantów, omówiono biotechnologiczne metody ich syntezy, a także przedstawiono wybrane kierunki praktycznego zastosowania związków powierzchniowo czynnych. (abstrakt oryginalny)

14

Roztocze (Acari) glebowe rizoboksów z roślinami jabłoni po aplikacji nawozów i wybranych biopreparatów

51%

Klimek A., Chachaj B., Sas-Paszt L., Przybył M., Sumorok B., Treder W.

Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich

|

2014

|

nr II/3

839-848

Celem badań było określenie liczebności i składu grupowego roztoczy (Acari) oraz składu gatunkowego mechowców (Oribatida) w rizoboksach, w których rosły jabłonie odmian "Topaz" i "Ariwa", a także zbadanie potencjalnego wpływu zastosowanych w doświadczeniu biopreparatów na akarofaunę. Badania zostały przeprowadzone w latach 2011-2012 na bazie doświadczenia szklarniowego założonego w 2009 roku w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach szczepionych na podkładce M-26. Badania akarologiczne prowadzone były w rizoboksach w następującym układzie wariantów: C - kontrola (bez nawożenia), N - nawożenie mineralne (standardowe nawożenie mineralne NPK, w dawkach 70/60/120 kg składnika na ha), O - nawożenie obornikiem (dawka 30 t/ha), M - aplikacja biopreparatu Mycosat (20 g/roślinę + ½ dawki obornika, 2,5 g na rizoboks), H - aplikacja biopreparatu Humus Active 2% + Aktywit PM 1%. Średnia ogólna liczebność roztoczy w poszczególnych wariantach doświadczenia była dość wyrównana i wahała się w zakresie od 10,70 (w wariancie C) do 12,97 tys. osobn. ∙ m-2 w wariancie z nawożeniem mineralnym. W zbadanym materiale w hierarchii zgrupowań roztoczy bardzo wyraźnie dominowały mechowce, które stanowiły od 73,9 do 91,2% tych stawonogów. Najniższy ich udział stwierdzono w rizoboksach kontrolnych, a najwyższy z aplikacją biopreparatu Humus Active + Aktywit PM (H). Ogółem odnotowano występowanie 6 gatunków mechowców. Najmniejszą liczbę gatunków (2) stwierdzono w rizoboksach kontrolnych, największą natomiast w wariancie M (5). Wśród mechowców zawsze silnie dominował Tectocepheus velatus - D = 89,4-99,1%. Liczebność tego gatunku we wszystkich rizoboksach była wysoka (7,50-11,62 tys. osobn. ∙ m-2), a najliczniej występował w wariancie H. (abstrakt oryginalny)

15

Biosynteza i suszenie rozpyłowe inwertazy z drożdzy Yarrowia lipolytica

51%

Robak M., Szczepańska K., Rakicka-Pustułka M., Serowik M., Figiel A.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

27 (2020)

|

nr 4 (125)

25-38

Inwertaza jest ważnym enzymem powszechnie stosowanym w przemyśle spożywczym, zwłaszcza w cukiernictwie. Dostępne na rynku preparaty inwertazy zawierają enzym uzyskany z drożdży Saccharomyces cerevisiae w postaci płynnej. Poszukiwanie nowych źródeł inwertazy oraz uzyskanie bardziej stabilnych preparatów (proszków) może korzystnie zwiększyć ofertę dla przemysłu spożywczego. Do otrzymania sproszkowanych preparatów enzymatycznych stosuje się liofilizację, suszenie fluidyzacyjne, a nawet suszenie rozpyłowe. Celem pracy była ocena procesu biosyntezy inwertazy z glicerolu przez genetycznie zmodyfikowany polski szczep Yarrowia lipolytica oraz otrzymanie suszonego rozpyłowo preparatu tego enzymu. Biosyntezę enzymu wydzielanego przez drożdże prowadzono w trzech niezależnych procesach bioreaktorowych (H1, H2 i H3) z glicerolem jako głównym źródłem węgla. Z jednego bioreaktora uzyskano od 15926 do 40710 jednostek inwertazy (U) o aktywności właściwej 96,8 ÷ 645,6 U/mg białka. Do suszenia rozpyłowego przeznaczono 3690 ml zmieszanego płynu pohodowlanego o aktywności właściwej wynoszącej 263,4 U/mg białka. W procesie suszenia rozpyłowego z dodatkiem 1 % metylocelulozy otrzymano 198,12 g proszku o aktywności właściwej 113,4 U/mg białka. Inwertaza z Y. lipolytica w postaci proszku wykazywała niższe optimum pH i temperatury niż enzym natywny oraz była bardziej termostabilna. W zastosowanych warunkach suszenia rozpyłowego inwertaza utraciła 67 % aktywności i dlatego w dalszym postępowaniu należy przeprowadzić badania nad optymalizacją parametrów suszenia. (abstrakt oryginalny)

16

Ocena aktywności cytotoksycznej ekstrudatów fasolowo-kukurydzianych względem nowotworowych komórek nabłonka jelitowego

51%

Tomczyk J., Olejnik A., Kowalska K., Białas W., Grajek W.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

15 (2008)

|

nr 6 (61)

40-54

Przedmiotem pracy było określenie właściwości cytotoksycznych i genotoksycznych ekstrudatów fasolowo-kukurydzianych (EFK) wytworzonych z fasoli odmiany Red Kidney względem nowotworowych komórek nabłonka jelitowego Caco-2 i HT-29 MTX. W celu odzwierciedlenia warunków panujących in vivo badany produkt poddano działaniu czynników trawiennych i mikroflory jelitowej, symulując jego pasaż przez przewód pokarmowy. Potencjał cytotoksyczny EFK przed i po procesie trawienia określano poprzez oznaczenie szybkości proliferacji komórek metodą hemocytometryczną oraz przeżywalności komórek testem MTT. Ponadto zbadano wpływ EFK na stopień uszkodzeń DNA komórek nabłonka jelitowego stymulowanych i niestymulowanych H2O2. Wyniki doświadczeń wykazały silną aktywność antyproliferacyjną EFK zależną od jego stężenia. Wyznaczone dawki IC50 dla Caco-2 i HT-29 MTX wynosiły odpowiednio 9,24 i 3,55 % (m/v). Trawienie EFK w sztucznym przewodzie pokarmowym, z wydłużonym czasem oddziaływania mikroflory jelitowej, spowodowało znaczny wzrost aktywności cytotoksycznej w stosunku do komórek HT-29 MTX. Wyniki testu kometowego wykazały, że EFK nie indukuje uszkodzeń DNA w komórkach jelitowych, lecz ma działanie ochronne wobec oksydacyjnych uszkodzeń DNA generowanych przez 100 μM H2O2 w komórkach HT-29 MTX. (abstrakt oryginalny)

17

Biosurfaktanty i ich zastosowania

36%

Michocka K., Cieszyńska A.

Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu

|

2011

|

nr 178

9-20

Biosurfaktanty to grupa związków powierzchniowo czynnych, otrzymywanych w procesach biosyntezy mikrobiologicznej głównie przez bakterie i drożdże. Wykazują one zdolność do redukcji napięcia powierzchniowego przez gromadzenie się na powierzchni dwóch niemieszających się cieczy. Biosurfaktanty charakteryzują się większą stabilnością w ekstremalnych temperaturach, wysokim pH, różnym zasoleniem oraz niską toksycznością i są biodegradowalne, co daje im przewagę nad ich odpowiednikami chemicznymi. Poprzez wprowadzenie niewielkich zmian w ich strukturze, na przykład zmianę składu pożywki, można uzyskać wiele cech funkcjonalnych. Równie ważna jest podatność samej cząsteczki związku na zmiany chemiczne i enzymatyczne. Ponadto biosurfaktanty wykazują szersze spektrum działania i są stosunkowo łatwe do otrzymywania, dlatego są szeroko stosowane w różnych gałęziach przemysłu i w medycynie. (abstrakt oryginalny)