Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Financing Projects of Cultural Institutions Encouraging the Youngest Consumers Participation in Culture

100%

Balcerzyk D.

European Journal of Service Management

|

2018

|

vol. 25, 1/2018

7-14

Participation in culture is a human activity that can undoubtedly fill free time and is universally approved. Main roles that cultural institutions play include shaping and educating a consumer, who in the future will be not only a conscious and systematic recipient, but also a culture carrier. The article deals with the issue of subsidizing cultural institutions' projects aimed at young recipients with receptive minds. The results of research describe the feelings of managers of cultural institutions in relation to co-financing their activities. They also indicate the extent of utilization of various sources of project funding by institutions of culture.(author's abstract)

2

Uwarunkowania i cele współpracy jednostek samorządu terytorialnego z instytucjami kultury

100%

Mazurek-Łopacińska K., Sobocińska M.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2010

|

nr 56 Marketing przyszłości: Trendy. Strategie. Instrumenty. Partnerstwo i komunikacja w regionie.

279-291

Kultura może być traktowana zarówno jako wartość autoteliczna, jak i instrumentalna. W tym drugim przypadku postrzegana jest w kontekście jej wpływu na rozwój społeczno-gospodarczy miasta, państwa czy regionu. Zainteresowanie współpracą między instytucjami kultury a jednostkami samorządu terytorialnego wynika z uwarunkowanej transformacją systemową decentralizacji zarządzania sferą kultury, a także wiąŜe się z rosnącym znaczeniem instytucji kultury w budowaniu marki miejsca. Stosowanie przez instytucje kultury oraz jednostki samorządu terytorialnego nowoczesnych koncepcji zarządzania, w tym marketingu relacyjnego, jawi się jako uwarunkowanie wykorzystania kultury w zarządzaniu marką miejsca. Podkreślanie bogactwa oferty kulturalnej w komunikowaniu tożsamości marki miejsca może przyczynić się do zwiększenia jego atrakcyjności dla turystów, inwestorów. W przypadku grupy, jaką są mieszkańcy, należy podkreślić, że rosnąca aktywność kulturalna mieszkańców powinna przełożyć się z kolei na powiększanie kapitału ludzkiego i społecznego.(abstrakt oryginalny)

3

Program Dom Kultury+ inicjatywy lokalne Narodowego Centrum Kultury jako instrument wspierania budowy lokalnego kapitału społecznego

100%

Kamiński P.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2017

|

nr 477 Gospodarka lokalna i regionalna w teorii i praktyce

103-110

Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy program Dom Kultury+ Inicjatywy lokalne Narodowego Centrum Kultury może być skutecznym narzędziem wspierania rozwoju lokalnego kapitału społecznego? Poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie posłużyło m.in. badanie sondażowe przeprowadzone na potrzeby niniejszego opracowania wśród beneficjentów programu - tj. dyrektorów i pracowników domów, ośrodków i centrów kultury biorących udział w programie(abstrakt oryginalny)

4

Crowdfunding w finansowaniu jednostek kultury

100%

Nocoń A.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2017

|

Biznes w kulturze - kultura w biznesie : nowoczesne technologie informacyjno-komunikacyjne

145-154

Wraz z rozwojem technologicznym na świecie istotna rewolucja zachodzi również w sferze finansów. Poza powstawaniem coraz to nowych instrumentów finansowych, postępem innowacji produktowych w sektorze bankowym, coraz powszechniejszym obiegiem krypto waluty, dynamicznie rozwija się także finansowanie społecznościowe, tzw. crowdfunding. Przez niektórych nazywane jest również finansowaniem alternatywnym, gdyż jest sposobem gromadzenia środków poza wsparciem ze strony państwa, sektora finansowego czy podmiotów instytucjonalnych. W ostatnich latach crowdfunding stał się też niezwykłe popularny w Polsce. Z jednej strony zainteresowanie społeczności internetowej wspieraniem innowacyjnych projektów jest coraz większe, z drugiej - oferta projektów poszukujących funduszy jest coraz bogatsza. Szacuje się, że do 2020 r. światowa wartość rynku crowdfundingu wyniesie 500 mld doi. i stworzy ok, 2 min dodatkowych miejsc pracy. (fragment tekstu)

5

Finansowe aspekty instytucji kultury w Polsce

100%

Tukan D.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2010

|

nr 61 Znaczenie samorządu terytorialnego dla rozwoju regionalnego w Polsce, Niemczech i na Ukraine. VI Forum Samorządowe. I Międzynarodowe Forum Samorządowe.

525-533

Do źródeł finansowania instytucji kultury zaliczamy głównie: - wydatki z budżetu państwa, realizowane głównie przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego; - wydatki jst; - środki z funduszy zagranicznych, w tym zwłaszcza Unii Europejskiej; - wydatki gospodarstw domowych.(fragment tekstu)

6

Instytucje kultury jako ogniwa dystrybucji marketingowych produktów miast

100%

Manczak I.

Marketing i Zarządzanie

|

2016

|

nr 4 (45)

73-81

W artykule zaprezentowano instytucje kultury jako podmioty umożliwiające dystrybucję marketingowych produktów miast. W tym celu zwrócono uwagę na samorządowe instytucje kultury, w tym na podstawowe zadania samorządów w zakresie ich organizacji. W dalszej części opracowania dokonano analizy miejskich produktów marketingowych oferowanych za pośrednictwem instytucji kultury. Scharakteryzowano sposoby dystrybucji analizowanych produktów z punktu widzenia marketingu terytorialnego.(abstrakt autora)

7

Sponsoring jako czynnik rozwoju instytucji kultury

100%

Lis D.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2011

|

nr 77 Samorząd terytorialny wobec procesów rozwoju, partnerstwa i współpracy : VII Forum Samorządowe

167-178

Sponsoring kultury jest zjawiskiem stosunkowo nowym w polskiej rzeczywistości gospodarczej i niewątpliwie jest najpopularniejszą formą współpracy biznesu ze sferą kultury. Z roku na rok zyskuje on na powszechności i zarazem odnotowuje rosnące znacznie w świadomości społecznej. Wiele instytucji, organizacji i twórców nie mogłoby egzystować bez tej formy pomocy. Dziś sponsoring kultury to nie tylko forma komunikacji z otoczeniem, ale także pomoc w budowaniu świadomości marki, podniesieniu poziomu jej rozpoznawalności czy budowaniu lojalności klientów. Nie można więc go uznać wyłącznie za działania promocyjne, bowiem łączy promocję firmy z pomocą innym. (fragment tekstu)

8

The Use of Process Maturity Model to Assess Operational Risk Management System at Institutions of Culture

100%

Domańska-Szaruga B., Kożuch A. J., Sasak J.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2013

|

t. 14, z. 13, cz. 1 Zarządzanie organizacjami sieciowymi

283-291

The aim of this paper is to present the main areas of application of the process maturity model to assess the maturity of risk management used in the management control system in the institutions of culture. The paper uses modern risk management theories and process maturity models.(original abstract)

9

Public relations jako narzędzie tworzenia wizerunku instytucji kultury

100%

Madryas W.

Gospodarka, Rynek, Edukacja

|

2012

|

13

|

nr 1

31-38

Tematem pracy jest analiza public relations (PR) w instytucjach kultury. Zasadniczym celem niniejszych rozważań jest podkreślenie istotności działań PR w procesie tworzenia wizerunku organizacji związanych z obszarem sztuki, a także realizacji samych przedsięwzięć artystycznych. Praca składa się z dwóch części. Pierwsza jest poświęcona charakterystyce public relations oraz uzasadnieniu konieczności prowadzenia takiej działalności w instytucjach kultury. Druga część obejmuje studia przypadków przeprowadzone na przykładzie BWA Awangarda i Teatru Ad Spectatores. Wybór organizacji jest celowy ze względu na specyfikę prowadzonych przez nie artystycznych projektów. To właśnie różnorodność i mnogość problemów wizerunkowych pozwalają uświadomić znaczenie roli specjalisty PR i rangę zarządzania informacją. (abstrakt oryginalny)

10

Wiatr w żaglach, czyli misja Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie

76%

Barańska K.

Zarządzanie w Kulturze

|

2006

|

7

15-23

Tekst poniższy jest propozycją stworzenia deklaracji misji Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie. Sformułowania misji dokonano w oparciu o tzw. model Ashridge. Został on stworzony przez badaczy z Ashridge Strategic Management Centre i opublikowany w roku 1990. (fragment tekstu)

11

Muzeum nie tylko dla muzealników - o marketingu w muzeach i roli muzeów na przykładzie Muzeobrania

76%

Kościuszko A.

Zarządzanie w Kulturze

|

2006

|

7

25-38

W niniejszym artykule przedstawiono relacje między działaniem marketingowym a wypełnianiem swojej roli przez jednostki muzealne na przykładzie Muzeobrania. Omówiono rolę muzeum oraz miejsce marketingu w działalności muzeum.

12

Marketing w działalności podmiotów kultury - aktualne wyzwania, problemy i doświadczenia

76%

Jedlewska B.

Zarządzanie w Kulturze

|

2006

|

7

95-105

Nie wchodząc tutaj w szczegółowe rozważania terminologiczne, chcemy jedynie zwrócić uwagę na nowe orientacje, pilną potrzebę ich poznawania i konieczność "pożegnania się" z wizją marketingu w tradycyjnym rozumieniu. Dla celów tego opracowania wybraliśmy niektóre koncepcje teoretyczne, ukazujące najnowsze trendy w dziedzinie marketingu, by wskazać kierunki myślenia i działania istotne dla analizowanej tu sfery działalności kulturalnej. Przedstawiamy też krótką charakterystykę adresata przedsięwzięć podejmowanych przez podmioty kultury nowy typ uczestnika-konsumenta. Prezentujemy również fragmenty ustaleń sformułowanych na podstawie własnych badań empirycznych, które dotyczyły działalności marketingowej realizowanej przez ponad sto podmiotów kultury w naszym kraju. (fragment tekstu)

13

Centra interpretacyjne jako sposób integracji muzeów, dziedzictwa, terytorium i społeczności

76%

Weil K., Godoy M., Bello D.

Folia Turistica / Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie

|

2016

|

nr 39 Turystyka w antropologicznej perspektywie

317-326

Cel. Prezentacja modelu wspólnego zarządzania terytorium przez tworzenie centrów interpretacyjnych, uwzględniających wyniki badań w dziedzinie archeologii, etnografii i historii. Wyniki. Interpretacja lokalnego dziedzictwa i rodowej wiedzy społeczności z danego terytorium. Ograniczenia badań i wnioskowania. Studium przypadku dotyczy jedynie turystów i mieszkańców wyspy Millahuapi. Implikacje praktyczne. Propozycja rozwoju lokalnego wspólnie z miejscową społecznością. Oryginalność pracy. Strategia, która z jednej strony pozwala na organizację głównych zadań ochrony dziedzictwa, z drugiej zaś - umożliwia rozwój społeczności zamieszkującej wyspę Millahuapi, La Misión de Niebla (pol.: Misja Mgły) i jej historii. Metoda: Studium przypadku. Rodzaj pracy: Komunikat. (abstrakt oryginalny)

14

Regulacje prawne zakładów kąpielowych rytualnych (mykw) dla ludności żydowskiej w II Rzeczpospolitej Polskiej. Zarys problematyki.

76%

Bobkier R.

Zeszyty Naukowe Collegium Witelona

|

2022

|

nr 42

29-48

Ludność żydowska, obecna na ziemiach polskich od XI w., stanowiła w II Rzeczpospolitej Polskiej dziesiątą część populacji. Posiadała ona konstytucyjnie zagwarantowane prawo do swobodnego wyznawania religii mojżeszowej, w tym do prowadzenia kąpieli rytualnych. Woda pojmowana jako symbol duchowego oczyszczenia obecna jest we wszystkich wielkich religiach świata. Szczególne jednak miejsce zajmuje w judaizmie. Mykwa, rytualna kąpiel, wymagana jest w szeregu przypadków nieczystości duchowej i fizycznej. W odrodzonej po zaborach Polsce ponad połowę wszystkich zakładów kąpielowych - łaźni publicznych stanowiły właśnie żydowskie mykwy. Zgodnie z wprowadzonymi w 1919 r. przepisami regulującymi funkcjonowanie gmin żydowskich, ich obowiązkiem było utrzymywanie kąpieli rytualnych. Kolejne przepisy określiły tę aktywność już tylko w kategoriach kompetencji gminy wyznaniowej. Mykwy prowadzące działalność komercyjną podlegały opodatkowaniu jak zwykłe przedsiębiorstwa. Przepisy sanitarne dotyczące mykw zawarte były w okresie międzywojennym w dwóch rozporządzeniach - z 1921 r. oraz z 1936 r. To ostatnie rozporządzenie obowiązywało aż do 2002 r., czyli w trzech różnych formach polskiej państwowości. Zgodnie z ustawą z 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej gminy żydowskie dbają nadal o łaźnie rytualne. (abstrakt oryginalny)

15

Potencjał współpracy instytucji kultury ze środowiskiem Wikimediów w udostępnianiu dziedzictwa kulturowego

76%

Kukowska K., Skolik S.

Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Zarządzanie

|

2016

|

nr 24, t. 2

47-60

Artykuł prezentuje efekty kolejnego etapu podjętych przez autorów badań, które mają na celu charakterystykę relacji ruchu wolnej kultury z instytucjami kultury w Polsce. Podjęte zagadnienia dotyczą zasobów badanych instytucji, ich relacji z użytkownikami tychże zasobów oraz relacji między pracownikami instytucji, będących wskaźnikiem stopnia zhierarchizowania. W niniejszym tekście zaprezentowano wyniki badań pilotażowych, które przeprowadzono drogą elektroniczną za pomocą wywiadu kwestionariuszowego w 41 instytucjach kultury. Celem badań było przede wszystkim określenie, w jakim stopniu instytucje kultury stanowią potencjał rozwoju kapitału ludzkiego w przedsięwzięciach ruchu wolnej kultury, z których największymi i najbardziej popularnymi w Polsce są projekty Wikimedia. Na podstawie uzyskanych wyników badań sformułowano następujące hipotezy: 1) instytucje kultury stanowią duży potencjał dla rozwoju ruchu wolnej kultury pod względem udostępniania dóbr; 2) instytucje kultury stanowią średni potencjał do budowania sieci współdziałania; 3) w instytucjach kultury jako podmiotach o strukturze hierarchicznej słabe więzi społeczne, typowe dla tego rodzaju struktur, ulegają wzmocnieniu wraz ze spadkiem odsetka dóbr klubowych znajdujących się w zasobach tych instytucji; 4) zorientowanie instytucji na generowanie przychodów z udostępniania dóbr sprzyja postrzeganiu udostępniania dóbr w Internecie jako korzystnych dla instytucji.(abstrakt oryginalny)

16

Strategie rozwoju instytucji kultury na rynku usług artystycznych

76%

Wróblewski Ł.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2009

|

Strategie marketingowe na wybranych rynkach : aspekty teoretyczne i praktyczne zastosowania w organizacjach non profit

45-67

Instytucja kultury działająca na rynku usług artystycznych musi spośród różnych wariantów strategicznych wybrać taki, który charakteryzuje się z jednej strony najmniejszym stopniem ryzyka, z drugiej pozwala na maksymalizację skuteczności organizacji na rynku. Wybór efektywnej, a jednocześnie realistycznej w danych warunkach opcji strategicznej zdeterminowany jest wieloma różnorodnymi czynnikami. Czynniki wewnątrzorganizacyjne, jak i czynniki zewnętrzne (związane z silnie turbulentnym mikro- i makrootoczeniem danej instytucji kultury) powinny być kompleksowo przeanalizowane przed podjęciem ostatecznej decyzji, w wyniku której organizacja będzie wdrażała wybraną strategię rozwoju. Zbytnim uproszczeniem byłoby sądzić, że strategie rozwoju można "na ślepo" stosować w instytucjach kultury bez jakichkolwiek modyfikacji. Na rynku usług artystycznych należy zachować równowagę między poglądami na sztukę obejmującymi twierdzenia, że ma ona sama w sobie immanentną wartość i należy ją chronić za wszelką cenę a poglądami osób, które uważają, że podobnie, jak każda inna forma działalności ludzkiej musi ona na siebie zarobić, w związku z czym należy przede wszystkim brać pod uwagę preferencje publiczności. Formułowanie strategii rozwoju instytucji kultury wymaga ponadto wyważenia między elementami ilościowymi i jakościowymi wyrażonymi we wskaźnikach rozwoju organizacji. Należy pamiętać, że przywiązując zbyt dużą wagę do analizy ilościowej i rezultatów działalności można stracić z pola widzenia przyszłe kierunki rozwoju instytucji kultury. (fragment tekstu)

17

The Use of Cultural Institutions in Tourism as an Incentive for Local Development - the Case of National Museum in Wroclaw

76%

Zaprucka J. I., Nawrocka E., Baumann J.

Ekonomiczne Problemy Turystyki

|

2019

|

nr 1(45)

73-83

Celem autorów artykułu jest wskazanie możliwości wykorzystania instytucji kultury na rynku turystycznym jako stymulatora rozwoju lokalnego i oceny wybranej instytucji kultury z perspektywy podmiotu kreatywnego. Do badania wybrano Muzeum Narodowe we Wrocławiu (NM). Jako metodę badawczą zastosowano analizę literatury polskiej i zagranicznej oraz źródeł wtórnych pochodzących z wybranej instytucji kultury. Wykorzystano również dane z wywiadów swobodnych z kierownictwem badanej jednostki i zastosowano syntezę, która pozwoliła na opracowanie autorskich cech muzeum jako podmiotu kreatywnego, wśród których szczególną uwagę zwrócono na aktywność strony internetowej. Przedstawione w artykule wyniki badań wskazują, że NM spełnia kryteria podmiotu sektora kreatywnego i tym samym stymuluje rozwój lokalny. Jego rozwój jako podmiotu kreatywnego napotyka jednak na bariery, głównie natury prawnej, finansowej oraz politycznej.(abstrakt oryginalny)

18

Koncepcja Lean Management w publicznych instytucjach kultury - przesłanki i bariery wdrażania

76%

Maciąg J.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2016

|

Biznes w kulturze - kultura w biznesie : wybrane problemy

48-60

Zarządzanie jednostkami kultury jest naznaczone dylematem. Z jednej strony korzystanie z biznesowych koncepcji, metod i narzędzi zarządzania w działalności kulturalnej wydaje się niezbędne, jeśli wziąć pod uwagę m.in. konieczność optymalizowania oraz redukowania kosztów działalności. Z drugiej strony korzystanie z nich legitymizuje podejście rynkowe, odbierane jako zagrożenie dla misji i wartości, które konstytuują działalność instytucji kultury. Jak podkreśla P. Hensel, w zarządzaniu współczesną instytucją kultury dochodzi do spotkania trzech logik instytucjonalnych: kultury, biurokratycznej i rynkowej. Logikę kultury można zdefiniować jako zbiór elementów materialnych oraz symbolicznych, których fundamentalną zasadą jest postrzeganie dóbr kultury jako podstawowego nośnika wartości, myśli i ducha danego społeczeństwa. Podstawowymi zasadami logiki biurokratycznej są: przestrzeganie przepisów i funkcjonowanie zgodnie z zasadą podległości hierarchicznej. Ostatnią jest logika rynku (biznesu), której centralną przesłanką jest kierowanie się względami ekonomicznymi oraz dążenie do indywidualnego zysku. Pod wpływem neoliberalnej koncepcji nowego zarządzania publicznego przenosi się do sfery działalności publicznej metody i narzędzia stosowane w organizacjach komercyjnych. W dyskusjach nad zarządzaniem instytucjami kultury wskazuje się na przydatność zastosowania w praktyce ich działania koncepcji zarządzania jakością, zarządzania strategicznego, zarządzania marketingowego czy zarządzania zmianą. Coraz częściej wdrażane są również rozwiązania oparte na kolejnej logice instytucjonalnej - logice sieciowości. Przejawia się ona we współpracy, partnerstwie i usieciowianiu działań w obszarze kultury. Dowodem tego jest m.in. tworzenie imprez kulturalnych z innymi podmiotami prywatnymi i niepublicznymi krajowymi i zagranicznymi (współprodukcja, koprodukcje) lub klastrów (np. Klaster Sztuki i Turystyki Przemysłowej). Ponadto wykorzystuje się inne metody i techniki restrukturyzacji i podnoszenia sprawności działania instytucji kultury, tj. outsourcing15. Jednak podejmowane działania wydają się niewystarczające, gdyż często są wdrażane fragmentarycznie i nie dotykają istoty działalności organizacji, mając na uwadze realizowane procesy oraz wartość tworzoną dla klienta i pozostałych interesariuszy organizacji. Dlatego pojawiają się postulaty głębszych zmian restrukturyzacyjnych z wykorzystaniem nowoczesnych koncepcji zarządzania. Taką koncepcją może stać się Lean Management. Celem opracowania jest identyfikacja uwarunkowań wdrażania koncepcji Lean Management w publicznych instytucjach kultury. W opracowaniu oparto się na wynikach przeglądu literatury przedmiotu oraz anonimowym wywiadzie przeprowadzonym z pracownikiem śląskiej instytucji kultury. (fragment tekstu)

19

Criteria Affecting the Audience Numbers in Performing Art Organizations

76%

Smolny K., Gałecka M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2019

|

nr 10 (63)

96-113

Znalezienie optymalnego, wydajnego modelu finansowania publicznych usług kulturalnych jest problematyczne. Wypracowanie obiektywnego modelu finansowania teatrów stanowi ogromne wyzwanie dla podmiotów zarówno kształtujących, jak i realizujących politykę kulturalną. Celem artykułu jest wskazanie kryteriów i miar mających potencjalny wpływ na kształtowanie się liczby widzów w poszczególnych teatrach w Polsce. Cel osiągnięto za pomocą modelu wielokryterialnej analizy wariantów. Badania dowiodły istotnej roli kryteriów zarówno finansowych, jak i pozafinansowych, wśród których podstawową rolę odgrywa kryterium techniczne. Na tej podstawie należy rozważyć konieczność tworzenia optymalnego podziału środków publicznych między teatry z uwzględnieniem ich możliwości technicznych czy infrastrukturalnych.(abstrakt oryginalny)

20

Ograniczenia we wprowadzaniu orientacji rynkowej (market orientation) w polskich instytucjach kultury

76%

Szymocha D.

Studia Ekonomiczne / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. Zarządzanie

|

2017

|

10

|

nr 321

171-182

Koncepcja orientacji rynkowej funkcjonuje w piśmiennictwie światowym od początku lat 90. XX w. Badacze tego zagadnienia w obszarze organizacji non-profit, do których zalicza się instytucje kultury, najczęściej powołują się na definicje orientacji rynkowej autorstwa Kohliego i Jaworskiego oraz Narvera i Slatera. Na podstawie tych konstruktów zostały wskazane dwie grupy barier we wprowadzeniu tej orientacji do polskich instytucji kultury. Pierwszą grupę stanowią bariery do pokonania, wiążą się one głównie z potrzebą zmiany myślenia o marketingu przez zarządzających. Druga grupa to przeszkody trudne lub niemożliwe do pokonania we współczesnych realiach. Kluczowe są tu problemy z infrastrukturą, która uniemożliwia w pełni odpowiedzieć na potrzeby odbiorców oferty. Praca ma charakter teoretyczno-konceptualny.(abstrakt oryginalny)