Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 1683

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 85 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Towaroznawstwo żywności
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 85 next fast forward last
Celem tego opracowania jest przedstawienie podziału i ogólnej charakterystyki oraz kierunków zastosowań naturalnych i syntetycznych substancji słodzących otrzymywanych na drodze izolacji z tkanek roślinnych, hydrolizy skrobi oraz syntezy chemicznej. (fragment tekstu)
Skrobie poddano obróbce w celu otrzymania w pełni biodegradowalnych mikrocząsteczek, które w roztworze wodnym zachowywałyby się jak mikrożele lub koloid. W tym celu połączono kleikowanie z sieciowaniem w emulsji wodno olejowej. Takie skrobie były bardzo stabilne w wodzie, wykazując właściwości rozrzedzania ścinaniem nawet w roztworach o dużej zawartości frakcji stałej. Są to właściwości bardzo unikalne w przypadku skrobi. W ten sposób można otrzymać nowe koloidy o zróżnicowanych właściwościach. Skrobie takie mogą znaleźć zastosowanie do celów spożywczych i niespożywczych (farby i pokrycia, tusze i pigmenty, superabsorbenty, dodatki do żywności, środki higieny osobistej, farmaceutyki, ceramika, dodatki do papieru, zagęstniki, emulgatory i inne zastosowania). Cząteczki otrzymano stosując jako czynniki sieciujące epichlorohydrynę z trimetafosforanem trisodowym. Badano wpływ istotnych parametrów reakcji na przebieg syntezy i właściwości produktów. (abstrakt oryginalny)
Rzepak jest jedną z najczęściej uprawianych roślin oleistych w Polsce. Stąd olej rzepakowy jest często stosowany do przygotowywania różnego rodzaju potraw. Szczególnie nadaje się do smażenia mrożonych półproduktów. Podczas obróbki termicznej w oleju zachodzą skomplikowane reakcje, których efektem jest degradacja składników oleju. Część z występujących w surowcu olejowym komponentów przeobraża się w niekorzystne związki powodujące nieprzyjemny zapach i smak oleju, a także smażonej w nim żywności. Można jednak spowodować poprawę niekorzystnych właściwości sensorycznych, np. poprzez zmniejszenie liczby cykli smażenia, częstszą wymianę medium smażalniczego lub zastosowanie procesów powodujących przedłużenie żywotności olejów. W artykule omówiono próbę przygotowania węgla aktywnego modyfikowanego wodorotlenkiem potasu w temperaturze 750°C oraz zastosowania go do oczyszczania zużytego oleju smażalniczego.
Autor zwraca uwagę na konieczność rozważenia jakości produktów żywnościowych w badaniach dotyczących stanu konsumpcji żywności i jej trendów w świecie. Niektóre problemy zostały omówione w aspekcie badań towaroznawstwa artykułów spożywczych. Są to: pojęcie "jakości żywności", wymagania konsumenta co do jakości produktów żywnościowych oraz czynników stymulujących te wymagania, biorąc pod uwagę wpływ problemu na równowagę na "rynku biologicznym" i rynku ekonomicznym.
5
80%
Skrobię izolowano z obłuszczonych i zmielonych nasion grochu odmiany Poa i Roch. Otrzymane preparaty niemodyfikowane (PSNM) poddawano modyfikacji chemicznej trimetafosforanem. W wyniku przeprowadzonej modyfikacji chemicznej do skrobi został podstawiony fosfor w ilości 50 mg/100 g w s.m. skrobi (Poa) i 80 mg/100 g w s.m. skrobi (Roch). Skrobia z nasion grochu odmiany Poa charakteryzowała się około dwukrotnie wyższą strawnością (43 %) niż skrobia z nasion odmiany Roch (21 %). Pod wpływem modyfikacji nastąpił niewielki wzrost strawności skrobi w obu preparatach, zmniejszenie zawartości amylozy w skrobi i zmniejszenie powierzchni właściwej skrobi. Ponadto stwierdzono zmniejszenie się rozpuszczalności skrobi i zdolności wiązania wody w porównaniu ze skrobią wyjściową. (abstrakt oryginalny)
W niniejszej pracy podjęto się próby prognozowania szybkości zmian L00t i SMt w czasie przechowywania prób oleju uniwersalnego w warunkach użytkowych. Prognozowanie zmian L00t i SMt i w tym przewidywanie okresów trwałości ze względu na podane cechy ma istotne znaczenie dla producenta, handlowca i konsumenta. W naszych badaniach chodziło więc o to, czy możliwe jest odpowiednio dokładne przewidywanie okresów trwałości tks względem SMt i tk względem L00t na drodze kinetycznej analizy otrzymywanych we własnych doświadczeniach szeregów czasowych SMt= f(t) i L00t= f(t) procesów nie zakończonych, a więc przed osiągnięciem wartości krytycznych miar. Chodziło w efekcie o udzielenie odpowiedzi na pytanie czy można przewidywać z dostateczną dokładnością rozwój procesów starzenia na podstawie badań początkowych. Starzenie olejów aż do wartości krytycznych SMk i L00t jest zróżnicowane i zależnie od warunków może trwać kilka dni, kilka miesięcy, a nawet parę lat. Na przykład podawany obecnie okres trwałości olejów polskich, 90 dni jest pakowanych do półlitrowych butelek, w tych warunkach wielkością problematyczną. Do kinetycznej analizy wzięto własne rezultaty badań, które praktycznie przeprowadzono do końca, a więc w których oznaczono doświadczalnie krytyczne wartości SMk i L00k i tyra samym okresy trwałości tks i tk. (fragment tekstu)
7
Content available remote Frakcje włókna pokarmowego w owocach derenia właściwego (Cornus mas L.)
80%
W badaniach porównano zawartość włókna pokarmowego i jego frakcji w siedmiu odmianach owoców derenia właściwego (Cornus mas L.) zbieranych w 2007 i 2008 r. W owocach oznaczono zawartość suchej masy, ekstraktu, pektyn, kwaśnej (ADF) i neutralnej (NDF) frakcji włókna pokarmowego, celulozy a także obliczono zawartość hemicelulozy i lignin. W badanych odmianach owoców derenia znajdowały się różne zawartości włókna i jego frakcji. Poziom poszczególnych frakcji, a także zawartość suchej masy, ekstraktu i pektyn zależał istotnie zarówno od odmiany, jak i od roku zbioru. Największą zawartością neutralnej i kwasowej frakcji włókna pokarmowego charakteryzowała się odmiana Florianka, w której poziom NDF i ADF wynosił odpowiednio 16,1 g/100 g s.m. i 12,2 g/100 g s.m., a najmniejszą - odmiana Bolestraszycki, w której poziom wymienionych frakcji wynosił odpowiednio 10,7 g/100 g s.m. i 7,6 g/100 g s.m. Największą zawartość lignin (8,5 g/100 g s.m.) oznaczono w odmianie Florianka, a najmniejszą (3,3 g/100 g s.m.) - w odmianie Bolestraszycki. W owocach derenia właściwego poziom hemicelulozy i celulozy wynosił odpowiednio 1,3 - 4,6 g/100 g s.m. i 3,1 - 6,7 g/100 g s.m. (abstrakt oryginalny)
Zbadano strukturę i właściwości skrobi wydzielonych z ryżu japońskiego i innych odmian botanicznych roślin. Pozorna zawartość amylozy w nich została określona przez pomiar intensywności widm absorpcyjnych kompleksów z jodem skrobi, przed i po amylolizie, pozbawiającej amylopektynę odgałęzień (izoamylaza). Za pomocą HPLC ustalono rozkład długości łańcuchów bocznych amylopektyny a następnie, posługując się wysokorozdzielczą chromatografią anionowymienną z pulsacyjną detekcją amperometryczną (HPAEC-PAD), porównano ten rozkład z rozkładem w innych odmianach botanicznych skrobi przed i po amylolizie. Właściwości termiczne określono za pomocą skanningowej kalorymetrii różnicowej (DSC). Stwierdzono, że ze względu na rozkład długości łańcuchów amylopektynowych japońską skrobię ryżową można podzielić na 5 grup. Skrobie Akenohoshi, I-taiminori, Tashukei 431 i Kenkei 2064, miały dłuższe łańcuchy boczne w amylopektynie niż inne skrobie. Te cztery skrobie kleikowały przy wyższych temperaturach. Zmiany entalpii kleikowania tych czterech skrobi po zretrogradowaniu były wyższe niż dla innych skrobi. Stosunek długości łańcuchów bocznych zawierających 6 i 12 jednostek glukozowych w odgałęzieniach w skrobiach, z chinoi, jęczmienia, gryki, rzodkwi japońskiej i tulipana był wyższy, a temperatury kleikowania niższe niż w przypadku innych skrobi. Stosunek liczby takich łańcuchów dla wysokoamylozowych skrobi kukurydzianych był niższy, a temperatury ich kleikowania, były wyższe niż te dla dla poprzednio wymienionej grupy skrobi. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Zawartość karbaminianu etylu w destylatach owocowych
80%
Celem badań było określenie wpływu rodzaju owoców oraz warunków fermentacji (pH, temperatury) zacierów owocowych na zawartość karbaminianu etylu w uzyskanych destylatach. Przeprowadzono również badania modelowe dotyczące wpływu warunków przechowywania spirytusów oraz stężenia etanolu i cyjanowodoru na zmiany zawartości karbaminianu etylu. Największe stężenia cyjanowodoru (4,42 mg/l spirytusu 40% obj.) oraz karbaminianu etylu (2,41 mg/l spirytusu 40% obj.) oznaczono w surowym spirytusie wiśniowym, zaś najniższe w destylacie jabłkowym (1,07 mg HCN i 0,20 mg EC/ l spirytusu 40% obj.). Podwyższenie temperatury fermentacji zacierów śliwkowych od 18 do 36°C wpłynęło na 2-krotny wzrost zawartości cyjanowodoru od 2,65 do 5,77 mg/l spirytusu 40% obj. i 3-krotny wzrost stężenia karbaminianu etylu od 0,42 do 1,37 mg/l spirytusu 40% obj. Regulacja pH miazgi owocowej od wartości 3,5 do 5,0 nie wpłynęła w istotny sposób na zawartość karbaminianu w destylatach; jego stężenie wynosiło od 0,54 do 0,65 mg/l spirytusu 40% obj. Z przeprowadzonych badań wynika, że światło, temperatura, podwyższone stężenie etanolu i cyjanowodoru mogą sprzyjać syntezie karbaminianu etylu.(abstrakt oryginalny)
10
Content available remote Ciepłooporność Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis
80%
W latach 90. XX w. ukazały się pierwsze publikacje wskazujące, że Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis (Map) są bardziej ciepłooporne niż M. bovis i przeżywają pasteryzację mleka HTST. Od tego czasu ukazało się wiele prac potwierdzających obecność Map w produktach mlecznych. Obecność żywych komórek tych drobnoustrojów stwierdzono w próbkach rynkowego mleka pasteryzowanego, a także w serach. Badania nad ciepłoopornością Map są niełatwe ze względu na uciążliwość hodowli, a porównanie i interpretacja danych literaturowych z tego zakresu są utrudnione z uwagi na różnice w stosowanych metodach eksperymentalnych. W badaniach przeprowadzanych z użyciem mleka ogrzewanego w probówkach, kapilarach lub w pasteryzatorach laboratoryjnych wykazano, że pasteryzacja w temp. 63 ºC/30 min, jak i HTST zmniejszają liczbę Map o 4 - 7 rzędów logarytmicznych. Rozbieżne wyniki otrzymywano w doświadczeniach prowadzonych w warunkach pasteryzacji przemysłowej. Istnieje kilka hipotez oporności cieplnej Map w mleku, m.in. tworzenie skupisk komórek, adaptacja fizjologiczna prowadząca do nabycia ciepłooporności oraz fizykochemiczne zmiany we wnętrzu komórki. (abstrakt oryginalny)
11
Content available remote Tekstura ekstrudatów o podwyższonej zawartości surowców owsianych
80%
Badania tekstury prowadzono przy użyciu analizatora tekstury TA-XT2i. Wykonano testy profilu tekstury, przełamywania i przecinania ekstrudatów. Określono cechy składające się na teksturę ekstrudatów tj. twardość, łamliwość, jędrność, zwartość i sprężystość. Zbadano również ich ekspansję. W ekstrudatach o wzrastającej zawartości śruty owsianej, mąki pszennej i owsianej (w ilości do 50%) potrzebne były coraz większe siły do przecięcia i przełamania próbki, produkt był twardy i mało kruchy. Produkty mające w swoim składzie około 60% kaszki kukurydzianej wykazały średnią twardość. Wzrastający dodatek do ekstrudatów śruty, otrąb, i mąki owsianej, powodował obniżanie się stopnia ekspansji wytworzonych ekstrudatów (od 15,2 w próbie M2 zawierającej 20% śruty owsianej do 1,2 w V3 zawierającej 70%). Duży wpływ na właściwości teksturalne i ekspansję ekstrudatów miał typ zastosowanego ekstrudera i profil temperatury. Próby otrzymane w ekstruderze VALEUREX charakteryzowały się lepszymi cechami teksturalnymi przy dodatku surowców owsianych powyżej 40%, od otrzymanych w ekstruderze Metalchem. (abstrakt oryginalny)
Niniejsza praca stanowi wycinek obszernych badań prowadzonych w ramach projektu badawczego zgłoszonego do KBN. Przedstawiono w niej wyniki pierwszych rezultatów badań nad możliwością zastosowania techniki utrafiltracji do oczyszczania, a także koncentracji preparatu proteolitycznego otrzymywanego na drodze hodowli wgłębnej grzybni Penicillium roqueforti na serwatce. W dotychczasowych bowiem badaniach dla osiągnięcia tego celu stosowano proces dializy, jednak długotrwały proces dyfuzji powodował nieuniknione straty aktywności. Stosowany w dalszej kolejności, w celu koncentracji preparatu, proces jego zatężania w wyparce próżniowej, a następnie ewentualnej liofilizacji, podrażały koszty jego produkcji. (fragment tekstu)
13
Content available remote Przemiany związków polifenolowych w symulowanym przewodzie pokarmowym człowieka
80%
Biologiczna aktywność związków polifenolowych po ich spożyciu zależy głównie od przemian w przewodzie pokarmowym oraz od struktury powstałych metabolitów. Celem pracy było określenie przemian wybranych związków polifenolowych, zachodzących podczas ich trawienia in vitro. Do badań użyto roztworów kwasów ferulowego i p-kumarowego oraz (+)katechiny, kwercetyny, hesperetyny i hesperydyny. Zostały one poddane symulowanemu procesowi trawienia, przy czym w wybranych etapach określano aktywność przeciwrodnikową (metodą spektrofotometryczną z kationorodnikiem ABTS•+) i oznaczano zawartość badanych związków przy użyciu wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC). Wśród analizowanych związków najwyższą aktywnością przeciwutleniającą charakteryzowała się kwercetyna (234 g Troloxu/100 g). Hesperetyna (aglikon) wykazywała wyższą aktywność przeciwrodnikową niż jej rutynozyd (hesperydyna). Trawienie większości badanych polifenoli rozpoczynało się w żołądku i dwunastnicy, a powstałe pochodne wykazywały wysoki potencjał przeciwutleniający. Najbardziej podatne na trawienie w tej części przewodu pokarmowego były kwasy fenolowe. Obserwowano również znaczny rozkład glikozydów (hesperydyny) pod wpływem kwasu żołądkowego i enzymów dwunastnicy. Badane polifenole charakteryzowały się różnym stopniem migracji przez membrany dializacyjne. Fenolokwasy łatwiej przenikały przez membrany niż flawonoidy, co mogło się wiązać z mniejszym rozmiarem cząsteczek kwasów. Bakterie jelitowe użyte w doświadczeniu oddziaływały na wszystkie polifenole, w tym w dużej mierze wpłynęły na trawienie flawonoidów, szczególnie kwercetyny i hesperetyny. Związki te były w niewielkim stopniu metabolizowane w żołądku i dwunastnicy. Mniejsze było natomiast oddziaływanie mikroflory jelitowej na kwasy fenolowe. (abstrakt oryginalny)
Badano wpływ stężenia reagenta na konwersje monomeru i efektywność szczepiania w czasie inicjowanej peroksydisiarczanem amonu polimeryzacji akrylanu metylu i olejów roślinnych ze skrobią. Konwersja i efektywność szczepiania wzrastała ze stężeniem inicjatora. Wzrost stężenia monomeru podnosi stopień jego konwersji, obniżając efektywność szczepienia. Efektywność szczepiania olejów roślinnych maleje w kolejności: olej oliwkowy > olej lniany > olej słonecznikowy. Stopień konwersji tych olejów maleje ze wzrostem ich stężenia w mieszaninie reakcyjnej. Badano też wpływ stężenia reagenta na naprężenie wzdłużne w punkcie zerwania, wytrzymałość na zerwanie, zdolność pęcznienia i przepuszczalność dla pary wodnej filmów z tych materiałów. Wytrzymałość na zrywanie nie zależała od stężenia monomeru i skrobi i obniżała się ze wzrostem stężenia inicjatora. Względne naprężenie wzdłużne wzrastało ze stężeniem metakrylanu metylu i malało ze wzrostem stężenia inicjatora. Pęcznienie filmu malało ze wzrostem stężenia inicjatora i malało ze wzrostem stężenia skrobi. Nie zależało ono od stężenia oleju roślinnego. Przepuszczalność pary wodnej wzrastała ze stężeniem skrobi i przechodziła przez maksimum zależności od stężenia monomeru. (abstrakt oryginalny)
W pracy badano aktywność transferazową inwertazy z Pullularii pullulans na podstawie oznaczania cukrowców po działaniu na sacharozę preparatu rozpuszczalnego i unieruchomionego. W mieszaninach reakcyjnych, obok cukrów prostych występowały trój- i czterocukry o złożonym składzie, a ich zawartość była zależna od stężenia sacharozy (5 i 30%), stopnia hydrolizy oraz rodzaju preparatu. Trójcukry tworzyły się wcześniej niż czterocukry i znajdowały się w większych ilościach. Dane ilościowe oraz stosunek fruktozy do glukozy w oligosacharydach prowadzą dc wniosku, że działanie transferazowe inwertazy z P. pullulans jest podobne do enzymu z drożdży. Zamknięcie inwertazy z P. pullulans w usieciowanej żelatynie powodowało obniżanie zawartości oligosacharydów w porównaniu z preparatem rozpuszczalnym. (abstrakt oryginalny)
W dostępnej literaturze krajowej nie wiele jest prac na temat jakości mleka krów żywionych dawką pasz z udziałem kiszonki. Celem przeprowadzonego doświadczenia było badanie składu i niektórych właściwości mleka krów żywionych dawką z udziałem kiszonki. (fragment tekstu)
W karmelu wyprodukowanym tradycyjną metodą okresową stosowaną w przemyśle oraz metodą ciągłą zastosowaną w skali laboratoryjnej oznaczano ilościowo 4-metyloimidazol metodą opracowaną przez J. Carnavale'a. Stwierdzono znaczne zróżnicowanie pod względem jakościowym i ilościowym składników frakcji "pochodnych imidazolu" w badanych próbach karmelu pochodzących z różnych szarż produkcyjnych. W karmelu otrzymanym metodą okresową znajdowały się większe ilości toksycznego 4-metyloimidazclu i większa liczba składników frakcji "pochodnych imidazolu" niż w karmelu wyprodukowanym metodą ciągłą. (abstrakt oryginalny)
W drożdżach S. cerevisiae znaleziono enzym katalizujący odwodorowanie D-treoniny w obecnpści NADP. W mieszaninach reakcyjnych pojawia się aminoaceton w ilościach równoważnych w stosunku do zredukowanego NADP. Dehydrogenaza ta występuje w postaci 4-5 izoenzymów. L-treonina, DL-homoseryna i DL-3-hydroksymaślan nie są substratami. Optimum pH enzymu wynosi 8,2-8,8, a masa cząsteczkowa (sączenie na sefadeksie G-200) ok. 112000±4000. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono przegląd detektorów HPLC, używanych w analizach składników żywności, przeznaczony dla początkujących analityków. Omówiono zasady działania i podstawowe właściwości detektorów spektrofotometrycznych UV-Vis, refraktometrycznych (RI), elektrochemicznych, fluorescencyjnych i masowych wraz z kryteriami ich doboru do konkretnych analiz. Podano przykłady analiz HPLC składników żywności. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy było przeprowadzenie długotrwałej, ciągłej fermentacji winiarskiej z drożdżami immobilizowanymi na szkle piankowym. Fermentację prowadzono przez okres ponad 4,5 miesiąca, w temp. 22°C. Przepływ medium przez 4 szklane kolumny wypełnione kostkami szkła piankowego wynosił 5-6 dni. Stwierdzono prawidłowy przebieg fermentacji przez okres ponad 3 miesięcy. Po tym czasie nastąpił nieznaczny spadek otrzymywanego alkoholu, a w 5. miesiącu zmiany cech sensorycznych wina. W czasie fermentacji obserwowano obniżanie się liczby komórek drożdży w kolejnych kolumnach i w miarę upływu czasu pracy fermentora, a także wzrost liczby komórek nieaktywnych życiowo. Obserwacje mikroskopowe wykazały zmiany w kształcie komórek. Stwierdzono, że możliwe jest prowadzenie ciągłej fermentacji winiarskiej z drożdżami immobilizowanymi na szkle piankowym przez okres 3-4 miesięcy. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 85 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.