Celem tego opracowania jest przedstawienie podziału i ogólnej charakterystyki oraz kierunków zastosowań naturalnych i syntetycznych substancji słodzących otrzymywanych na drodze izolacji z tkanek roślinnych, hydrolizy skrobi oraz syntezy chemicznej. (fragment tekstu)
Rzepak jest jedną z najczęściej uprawianych roślin oleistych w Polsce. Stąd olej rzepakowy jest często stosowany do przygotowywania różnego rodzaju potraw. Szczególnie nadaje się do smażenia mrożonych półproduktów. Podczas obróbki termicznej w oleju zachodzą skomplikowane reakcje, których efektem jest degradacja składników oleju. Część z występujących w surowcu olejowym komponentów przeobraża się w niekorzystne związki powodujące nieprzyjemny zapach i smak oleju, a także smażonej w nim żywności. Można jednak spowodować poprawę niekorzystnych właściwości sensorycznych, np. poprzez zmniejszenie liczby cykli smażenia, częstszą wymianę medium smażalniczego lub zastosowanie procesów powodujących przedłużenie żywotności olejów. W artykule omówiono próbę przygotowania węgla aktywnego modyfikowanego wodorotlenkiem potasu w temperaturze 750°C oraz zastosowania go do oczyszczania zużytego oleju smażalniczego.
Skrobie poddano obróbce w celu otrzymania w pełni biodegradowalnych mikrocząsteczek, które w roztworze wodnym zachowywałyby się jak mikrożele lub koloid. W tym celu połączono kleikowanie z sieciowaniem w emulsji wodno olejowej. Takie skrobie były bardzo stabilne w wodzie, wykazując właściwości rozrzedzania ścinaniem nawet w roztworach o dużej zawartości frakcji stałej. Są to właściwości bardzo unikalne w przypadku skrobi. W ten sposób można otrzymać nowe koloidy o zróżnicowanych właściwościach. Skrobie takie mogą znaleźć zastosowanie do celów spożywczych i niespożywczych (farby i pokrycia, tusze i pigmenty, superabsorbenty, dodatki do żywności, środki higieny osobistej, farmaceutyki, ceramika, dodatki do papieru, zagęstniki, emulgatory i inne zastosowania). Cząteczki otrzymano stosując jako czynniki sieciujące epichlorohydrynę z trimetafosforanem trisodowym. Badano wpływ istotnych parametrów reakcji na przebieg syntezy i właściwości produktów. (abstrakt oryginalny)
Autor zwraca uwagę na konieczność rozważenia jakości produktów żywnościowych w badaniach dotyczących stanu konsumpcji żywności i jej trendów w świecie. Niektóre problemy zostały omówione w aspekcie badań towaroznawstwa artykułów spożywczych. Są to: pojęcie "jakości żywności", wymagania konsumenta co do jakości produktów żywnościowych oraz czynników stymulujących te wymagania, biorąc pod uwagę wpływ problemu na równowagę na "rynku biologicznym" i rynku ekonomicznym.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Skrobię izolowano z obłuszczonych i zmielonych nasion grochu odmiany Poa i Roch. Otrzymane preparaty niemodyfikowane (PSNM) poddawano modyfikacji chemicznej trimetafosforanem. W wyniku przeprowadzonej modyfikacji chemicznej do skrobi został podstawiony fosfor w ilości 50 mg/100 g w s.m. skrobi (Poa) i 80 mg/100 g w s.m. skrobi (Roch). Skrobia z nasion grochu odmiany Poa charakteryzowała się około dwukrotnie wyższą strawnością (43 %) niż skrobia z nasion odmiany Roch (21 %). Pod wpływem modyfikacji nastąpił niewielki wzrost strawności skrobi w obu preparatach, zmniejszenie zawartości amylozy w skrobi i zmniejszenie powierzchni właściwej skrobi. Ponadto stwierdzono zmniejszenie się rozpuszczalności skrobi i zdolności wiązania wody w porównaniu ze skrobią wyjściową. (abstrakt oryginalny)
W niniejszej pracy podjęto się próby prognozowania szybkości zmian L00t i SMt w czasie przechowywania prób oleju uniwersalnego w warunkach użytkowych. Prognozowanie zmian L00t i SMt i w tym przewidywanie okresów trwałości ze względu na podane cechy ma istotne znaczenie dla producenta, handlowca i konsumenta. W naszych badaniach chodziło więc o to, czy możliwe jest odpowiednio dokładne przewidywanie okresów trwałości tks względem SMt i tk względem L00t na drodze kinetycznej analizy otrzymywanych we własnych doświadczeniach szeregów czasowych SMt= f(t) i L00t= f(t) procesów nie zakończonych, a więc przed osiągnięciem wartości krytycznych miar. Chodziło w efekcie o udzielenie odpowiedzi na pytanie czy można przewidywać z dostateczną dokładnością rozwój procesów starzenia na podstawie badań początkowych. Starzenie olejów aż do wartości krytycznych SMk i L00t jest zróżnicowane i zależnie od warunków może trwać kilka dni, kilka miesięcy, a nawet parę lat. Na przykład podawany obecnie okres trwałości olejów polskich, 90 dni jest pakowanych do półlitrowych butelek, w tych warunkach wielkością problematyczną. Do kinetycznej analizy wzięto własne rezultaty badań, które praktycznie przeprowadzono do końca, a więc w których oznaczono doświadczalnie krytyczne wartości SMk i L00k i tyra samym okresy trwałości tks i tk. (fragment tekstu)
7
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W badaniach porównano zawartość włókna pokarmowego i jego frakcji w siedmiu odmianach owoców derenia właściwego (Cornus mas L.) zbieranych w 2007 i 2008 r. W owocach oznaczono zawartość suchej masy, ekstraktu, pektyn, kwaśnej (ADF) i neutralnej (NDF) frakcji włókna pokarmowego, celulozy a także obliczono zawartość hemicelulozy i lignin. W badanych odmianach owoców derenia znajdowały się różne zawartości włókna i jego frakcji. Poziom poszczególnych frakcji, a także zawartość suchej masy, ekstraktu i pektyn zależał istotnie zarówno od odmiany, jak i od roku zbioru. Największą zawartością neutralnej i kwasowej frakcji włókna pokarmowego charakteryzowała się odmiana Florianka, w której poziom NDF i ADF wynosił odpowiednio 16,1 g/100 g s.m. i 12,2 g/100 g s.m., a najmniejszą - odmiana Bolestraszycki, w której poziom wymienionych frakcji wynosił odpowiednio 10,7 g/100 g s.m. i 7,6 g/100 g s.m. Największą zawartość lignin (8,5 g/100 g s.m.) oznaczono w odmianie Florianka, a najmniejszą (3,3 g/100 g s.m.) - w odmianie Bolestraszycki. W owocach derenia właściwego poziom hemicelulozy i celulozy wynosił odpowiednio 1,3 - 4,6 g/100 g s.m. i 3,1 - 6,7 g/100 g s.m. (abstrakt oryginalny)
Zbadano strukturę i właściwości skrobi wydzielonych z ryżu japońskiego i innych odmian botanicznych roślin. Pozorna zawartość amylozy w nich została określona przez pomiar intensywności widm absorpcyjnych kompleksów z jodem skrobi, przed i po amylolizie, pozbawiającej amylopektynę odgałęzień (izoamylaza). Za pomocą HPLC ustalono rozkład długości łańcuchów bocznych amylopektyny a następnie, posługując się wysokorozdzielczą chromatografią anionowymienną z pulsacyjną detekcją amperometryczną (HPAEC-PAD), porównano ten rozkład z rozkładem w innych odmianach botanicznych skrobi przed i po amylolizie. Właściwości termiczne określono za pomocą skanningowej kalorymetrii różnicowej (DSC). Stwierdzono, że ze względu na rozkład długości łańcuchów amylopektynowych japońską skrobię ryżową można podzielić na 5 grup. Skrobie Akenohoshi, I-taiminori, Tashukei 431 i Kenkei 2064, miały dłuższe łańcuchy boczne w amylopektynie niż inne skrobie. Te cztery skrobie kleikowały przy wyższych temperaturach. Zmiany entalpii kleikowania tych czterech skrobi po zretrogradowaniu były wyższe niż dla innych skrobi. Stosunek długości łańcuchów bocznych zawierających 6 i 12 jednostek glukozowych w odgałęzieniach w skrobiach, z chinoi, jęczmienia, gryki, rzodkwi japońskiej i tulipana był wyższy, a temperatury kleikowania niższe niż w przypadku innych skrobi. Stosunek liczby takich łańcuchów dla wysokoamylozowych skrobi kukurydzianych był niższy, a temperatury ich kleikowania, były wyższe niż te dla dla poprzednio wymienionej grupy skrobi. (abstrakt oryginalny)
9
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Celem badań było określenie wpływu rodzaju owoców oraz warunków fermentacji (pH, temperatury) zacierów owocowych na zawartość karbaminianu etylu w uzyskanych destylatach. Przeprowadzono również badania modelowe dotyczące wpływu warunków przechowywania spirytusów oraz stężenia etanolu i cyjanowodoru na zmiany zawartości karbaminianu etylu. Największe stężenia cyjanowodoru (4,42 mg/l spirytusu 40% obj.) oraz karbaminianu etylu (2,41 mg/l spirytusu 40% obj.) oznaczono w surowym spirytusie wiśniowym, zaś najniższe w destylacie jabłkowym (1,07 mg HCN i 0,20 mg EC/ l spirytusu 40% obj.). Podwyższenie temperatury fermentacji zacierów śliwkowych od 18 do 36°C wpłynęło na 2-krotny wzrost zawartości cyjanowodoru od 2,65 do 5,77 mg/l spirytusu 40% obj. i 3-krotny wzrost stężenia karbaminianu etylu od 0,42 do 1,37 mg/l spirytusu 40% obj. Regulacja pH miazgi owocowej od wartości 3,5 do 5,0 nie wpłynęła w istotny sposób na zawartość karbaminianu w destylatach; jego stężenie wynosiło od 0,54 do 0,65 mg/l spirytusu 40% obj. Z przeprowadzonych badań wynika, że światło, temperatura, podwyższone stężenie etanolu i cyjanowodoru mogą sprzyjać syntezie karbaminianu etylu.(abstrakt oryginalny)
10
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W latach 90. XX w. ukazały się pierwsze publikacje wskazujące, że Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis (Map) są bardziej ciepłooporne niż M. bovis i przeżywają pasteryzację mleka HTST. Od tego czasu ukazało się wiele prac potwierdzających obecność Map w produktach mlecznych. Obecność żywych komórek tych drobnoustrojów stwierdzono w próbkach rynkowego mleka pasteryzowanego, a także w serach. Badania nad ciepłoopornością Map są niełatwe ze względu na uciążliwość hodowli, a porównanie i interpretacja danych literaturowych z tego zakresu są utrudnione z uwagi na różnice w stosowanych metodach eksperymentalnych. W badaniach przeprowadzanych z użyciem mleka ogrzewanego w probówkach, kapilarach lub w pasteryzatorach laboratoryjnych wykazano, że pasteryzacja w temp. 63 ºC/30 min, jak i HTST zmniejszają liczbę Map o 4 - 7 rzędów logarytmicznych. Rozbieżne wyniki otrzymywano w doświadczeniach prowadzonych w warunkach pasteryzacji przemysłowej. Istnieje kilka hipotez oporności cieplnej Map w mleku, m.in. tworzenie skupisk komórek, adaptacja fizjologiczna prowadząca do nabycia ciepłooporności oraz fizykochemiczne zmiany we wnętrzu komórki. (abstrakt oryginalny)
11
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Badania tekstury prowadzono przy użyciu analizatora tekstury TA-XT2i. Wykonano testy profilu tekstury, przełamywania i przecinania ekstrudatów. Określono cechy składające się na teksturę ekstrudatów tj. twardość, łamliwość, jędrność, zwartość i sprężystość. Zbadano również ich ekspansję. W ekstrudatach o wzrastającej zawartości śruty owsianej, mąki pszennej i owsianej (w ilości do 50%) potrzebne były coraz większe siły do przecięcia i przełamania próbki, produkt był twardy i mało kruchy. Produkty mające w swoim składzie około 60% kaszki kukurydzianej wykazały średnią twardość. Wzrastający dodatek do ekstrudatów śruty, otrąb, i mąki owsianej, powodował obniżanie się stopnia ekspansji wytworzonych ekstrudatów (od 15,2 w próbie M2 zawierającej 20% śruty owsianej do 1,2 w V3 zawierającej 70%). Duży wpływ na właściwości teksturalne i ekspansję ekstrudatów miał typ zastosowanego ekstrudera i profil temperatury. Próby otrzymane w ekstruderze VALEUREX charakteryzowały się lepszymi cechami teksturalnymi przy dodatku surowców owsianych powyżej 40%, od otrzymanych w ekstruderze Metalchem. (abstrakt oryginalny)
Niniejsza praca stanowi wycinek obszernych badań prowadzonych w ramach projektu badawczego zgłoszonego do KBN. Przedstawiono w niej wyniki pierwszych rezultatów badań nad możliwością zastosowania techniki utrafiltracji do oczyszczania, a także koncentracji preparatu proteolitycznego otrzymywanego na drodze hodowli wgłębnej grzybni Penicillium roqueforti na serwatce. W dotychczasowych bowiem badaniach dla osiągnięcia tego celu stosowano proces dializy, jednak długotrwały proces dyfuzji powodował nieuniknione straty aktywności. Stosowany w dalszej kolejności, w celu koncentracji preparatu, proces jego zatężania w wyparce próżniowej, a następnie ewentualnej liofilizacji, podrażały koszty jego produkcji. (fragment tekstu)
13
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Biologiczna aktywność związków polifenolowych po ich spożyciu zależy głównie od przemian w przewodzie pokarmowym oraz od struktury powstałych metabolitów. Celem pracy było określenie przemian wybranych związków polifenolowych, zachodzących podczas ich trawienia in vitro. Do badań użyto roztworów kwasów ferulowego i p-kumarowego oraz (+)katechiny, kwercetyny, hesperetyny i hesperydyny. Zostały one poddane symulowanemu procesowi trawienia, przy czym w wybranych etapach określano aktywność przeciwrodnikową (metodą spektrofotometryczną z kationorodnikiem ABTS•+) i oznaczano zawartość badanych związków przy użyciu wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC). Wśród analizowanych związków najwyższą aktywnością przeciwutleniającą charakteryzowała się kwercetyna (234 g Troloxu/100 g). Hesperetyna (aglikon) wykazywała wyższą aktywność przeciwrodnikową niż jej rutynozyd (hesperydyna). Trawienie większości badanych polifenoli rozpoczynało się w żołądku i dwunastnicy, a powstałe pochodne wykazywały wysoki potencjał przeciwutleniający. Najbardziej podatne na trawienie w tej części przewodu pokarmowego były kwasy fenolowe. Obserwowano również znaczny rozkład glikozydów (hesperydyny) pod wpływem kwasu żołądkowego i enzymów dwunastnicy. Badane polifenole charakteryzowały się różnym stopniem migracji przez membrany dializacyjne. Fenolokwasy łatwiej przenikały przez membrany niż flawonoidy, co mogło się wiązać z mniejszym rozmiarem cząsteczek kwasów. Bakterie jelitowe użyte w doświadczeniu oddziaływały na wszystkie polifenole, w tym w dużej mierze wpłynęły na trawienie flawonoidów, szczególnie kwercetyny i hesperetyny. Związki te były w niewielkim stopniu metabolizowane w żołądku i dwunastnicy. Mniejsze było natomiast oddziaływanie mikroflory jelitowej na kwasy fenolowe. (abstrakt oryginalny)
Badano wpływ stężenia reagenta na konwersje monomeru i efektywność szczepiania w czasie inicjowanej peroksydisiarczanem amonu polimeryzacji akrylanu metylu i olejów roślinnych ze skrobią. Konwersja i efektywność szczepiania wzrastała ze stężeniem inicjatora. Wzrost stężenia monomeru podnosi stopień jego konwersji, obniżając efektywność szczepienia. Efektywność szczepiania olejów roślinnych maleje w kolejności: olej oliwkowy > olej lniany > olej słonecznikowy. Stopień konwersji tych olejów maleje ze wzrostem ich stężenia w mieszaninie reakcyjnej. Badano też wpływ stężenia reagenta na naprężenie wzdłużne w punkcie zerwania, wytrzymałość na zerwanie, zdolność pęcznienia i przepuszczalność dla pary wodnej filmów z tych materiałów. Wytrzymałość na zrywanie nie zależała od stężenia monomeru i skrobi i obniżała się ze wzrostem stężenia inicjatora. Względne naprężenie wzdłużne wzrastało ze stężeniem metakrylanu metylu i malało ze wzrostem stężenia inicjatora. Pęcznienie filmu malało ze wzrostem stężenia inicjatora i malało ze wzrostem stężenia skrobi. Nie zależało ono od stężenia oleju roślinnego. Przepuszczalność pary wodnej wzrastała ze stężeniem skrobi i przechodziła przez maksimum zależności od stężenia monomeru. (abstrakt oryginalny)
W karmelu wyprodukowanym tradycyjną metodą okresową stosowaną w przemyśle oraz metodą ciągłą zastosowaną w skali laboratoryjnej oznaczano ilościowo 4-metyloimidazol metodą opracowaną przez J. Carnavale'a. Stwierdzono znaczne zróżnicowanie pod względem jakościowym i ilościowym składników frakcji "pochodnych imidazolu" w badanych próbach karmelu pochodzących z różnych szarż produkcyjnych. W karmelu otrzymanym metodą okresową znajdowały się większe ilości toksycznego 4-metyloimidazclu i większa liczba składników frakcji "pochodnych imidazolu" niż w karmelu wyprodukowanym metodą ciągłą. (abstrakt oryginalny)
W drożdżach S. cerevisiae znaleziono enzym katalizujący odwodorowanie D-treoniny w obecnpści NADP. W mieszaninach reakcyjnych pojawia się aminoaceton w ilościach równoważnych w stosunku do zredukowanego NADP. Dehydrogenaza ta występuje w postaci 4-5 izoenzymów. L-treonina, DL-homoseryna i DL-3-hydroksymaślan nie są substratami. Optimum pH enzymu wynosi 8,2-8,8, a masa cząsteczkowa (sączenie na sefadeksie G-200) ok. 112000±4000. (abstrakt oryginalny)
W dostępnej literaturze krajowej nie wiele jest prac na temat jakości mleka krów żywionych dawką pasz z udziałem kiszonki. Celem przeprowadzonego doświadczenia było badanie składu i niektórych właściwości mleka krów żywionych dawką z udziałem kiszonki. (fragment tekstu)
W pracy badano aktywność transferazową inwertazy z Pullularii pullulans na podstawie oznaczania cukrowców po działaniu na sacharozę preparatu rozpuszczalnego i unieruchomionego. W mieszaninach reakcyjnych, obok cukrów prostych występowały trój- i czterocukry o złożonym składzie, a ich zawartość była zależna od stężenia sacharozy (5 i 30%), stopnia hydrolizy oraz rodzaju preparatu. Trójcukry tworzyły się wcześniej niż czterocukry i znajdowały się w większych ilościach. Dane ilościowe oraz stosunek fruktozy do glukozy w oligosacharydach prowadzą dc wniosku, że działanie transferazowe inwertazy z P. pullulans jest podobne do enzymu z drożdży. Zamknięcie inwertazy z P. pullulans w usieciowanej żelatynie powodowało obniżanie zawartości oligosacharydów w porównaniu z preparatem rozpuszczalnym. (abstrakt oryginalny)
Wyodrębnianie skrobi i glutenu z pszenicy wymaga specyficznych metod. W przyszłości wykonywano to w zasadzie ręcznie. W referacie opisano dwie główne metody (Martin'a i hydrocyklonową) oraz ich zalety i wady. Nowoczesne metody rozdzielania składników pszenicy obejmują zastosowanie trójfazowego oddzielacza i dekantera lub też połączenia tradycyjnych i nowych metod. Użycie trójfazowego oddzielacza oraz dekantera korzystnie wpływa na proces otrzymywania skrobi i glutenu z pszenicy. Umożliwia też dostosowanie procesu do różnych surowców i optymalizację wydajności produktów i produktów ubocznych oraz zmniejszenie ilości wycieku w przeliczeniu na tonę maki. (abstrakt oryginalny)
Celem pracy była analiza związków lotnych wytwarzanych przez mikroorganizmy podczas naturalnej fermentacji mąki żytniej z wodą, przeznaczonej do przygotowania żurku. Po 24, 48, 72 h fermentacji w 20°C pobierano próby i analizowano związki lotne oraz kwasy organiczne metodami chromatograficznymi, a także monitorowano wartość pH. Do wyodrębnienia z zakwasu związków lotnych zastosowano metodę destylacyjno - ekstrakcyjną oraz techniki analizy fazy nadpowierzchniowej (tzw. headspace): statyczny headspace i dynamiczny headspace. Do rozdziału związków lotnych wykorzystano techniki chromatografii gazowej stosując kolumny kapilarne z fazami stacjonarnymi o zróżnicowanej polarności HP - 5 i Stabilwax połączone z detektorem ECD, FID, spektometrem masowym oraz analizę olfaktometryczną. Do rozdziału kwasów organicznych zastosowano technikę wysokosprawnej chromatografii cieczowej z kolumną HPX - 87H oraz detektorem adsorpcyjnym Dual Absorbance Detector 2487. W wyniku przeprowadzonych analiz zidentyfikowano 26 związków lotnych: 6 kwasów, 7 alkoholi, 4 aldehydy, 5 estrów, 2 ketony, 1 związek heterocykliczny i 1 węglowodór. (abstrakt oryginalny)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.