Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

A Study of Possibility of Repeated Use of Vinylaff 818 Carrier for Glucoamylase Immobilisation

100%

Wawrzyniak B.

Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

|

1993

|

nr 210

37-44

2

Synteza niektórych 1-Alkilohydantoin

80%

Talik T., Talik Z., Puszko A.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Technologia

|

1997

|

2

|

nr 749

57-66

Wzrastające coraz bardziej zapotrzebowanie na miedź, niezbędną we wszystkich gałęziach gospodarki, a szczególnie w energetyce, przemyśle elektrotechnicznym i elektronicznym, a z drugiej strony wyeksploatowanie bogatych jej złóż, zmusza do wykorzystywania nawet takich pokładów rud tego metalu, których eksploatację uważano dotychczas za nieopłacalną. Oczywiście, wykorzystanie ubogich rud wymaga zastosowania nowych metod ich przygotowania i przeróbki. Muszą one być wzbogacane w procesach flotacyjnych, w których powstaje bardzo duża ilość odpadów, zawierających z reguły pewną, niewielką ilość miedzi. Powinna ona być usunięta przed zastosowaniem ich do innych celów, np. do produkcji elementów budowlanych. Te niewielkie ilości miedzi można wymywać rozcieńczonym roztworem kwasu i z uzyskanego, bardzo rozcieńczonego roztworu, wydzielać miedź metodami hydrometalurgicznymi za pomocą metod znanych i stosowanych na skalę przemysłową.Jedna z tych metod polega na ekstrahowaniu miedzi z rozcieńczonego kwaśnego roztworu wodnego ekstrahentem rozpuszczonym w nafcie, benzenie, benzynie lub innym rozpuszczalniku organicznym nie mieszającym się z wodą. Miedź zawarta w roztworze wodnym przechodzi do fazy organicznej, z której może być następnie reekstrahowana kwasem do warstwy wodnej. Reekstrakcję prowadzi się tak, aby uzyskać możliwie największe stężenie miedzi w roztworze kwasu użytego do reekstrakcji. (fragment tekstu)

3

Zastosowanie chromatografii jonowej sprzężonej z pulsacyjną detekcją amperometryczną do oznaczania zawartości mio-inozytolu w materiałach paszowych pochodzenia roślinnego

80%

Duliński R., Starzyńska-Janiszewska A.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

18 (2011)

|

nr 3 (76)

173-185

W pracy zastosowano technikę chromatografii jonowej do oznaczania zawartości mio-inozytolu w roślinnych komponentach pasz, jako alternatywę testu mikrobiologicznego. Materiał badawczy stanowiły: pszenica, kukurydza i soja niemodyfikowane oraz odmiany GMO, a także przygotowane na ich bazie mieszanki paszowe. Oznaczono inozytol: całkowity, wolny oraz uwolniony w procesie in vitro, symulującym przewód pokarmowy drobiu. Mio-inozytol został rozdzielony w wysoko sprawnej kolumnie aniono-wymiennej CarboPack PA100 i oznaczony w trybie pulsacyjnej detekcji amperometrycznej (ang. high performance anion-exchange chromatography with pulse amperometric detection, HPAEC-PAD). Całkowity inozytol oznaczony techniką HPAEC-PAD kształtował się na poziomie od 2572 μg/g (pasza kukurydziano-sojowa) do 3667 μg/g (kukurydza). Otrzymane dane były porównywalne z testem mikrobiologicznym tylko w przypadku śruty sojowej, zarówno w formie niemodyfikowanej, jak i GMO (odpowiednio: 2392 i 2636 μg/g). W odniesieniu do pozostałych komponentów pasz wyniki uzyskane za pomocą techniki HPAEC-PAD były wyższe od rezultatów testu mikrobiologicznego, średnio o 30 - 50 %. Korelacja pomiędzy obiema metodami w zakresie stężeń 0,1-100 μg/ml była najwyższa w przypadku analizy mio inozytolu uwolnionego w procedurze trawienia in vitro (r = 0,88). W pozostałych przypadkach, w teście mikrobiologicznym uzyskiwano systematycznie niższe wyniki, ponieważ uwolnienie całkowitego inozytolu przez kwaśną hydrolizę było niepełne i testowy mikroorganizm S.cerevisiae ATCC 9080 nie mógł wykorzystać do wzrostu monofosforanu inozytolu. Inna możliwość to efekt dużej zawartości aminokwasów hydrofobowych w komponentach pasz zawierających soję, które mogą interferować z systemem pulsacyjnej detekcji amperometrycznej. (abstrakt oryginalny)

4

Wpływ metanolu na biosyntezę kwasu cytrynowego metodą hodowli w podłożu stałym

80%

Gąsiorek E., Leśniak W.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Technologia

|

2002

|

9

|

nr 949

67-76

Celem niniejszej pracy jest ocena wpływu metanolu na biosyntezę kwasu cytrynowego w hodowli w podłożu stałym, zawierającym wysłodki buraczane jako podstawowy substrat. (fragment tekstu)

5

Syntezy niektórych fenylohydrazopochodnych pirydyny i pikolin oraz produktów ich utlenienia

80%

Talik Z., Talik T., Michalski J.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Technologia

|

2002

|

9

|

nr 949

26-33

Pracownicy Katedry Chemii Bioorganicznej (dawniej: Katedry Chemii Organicznej) od wielu lat zajmują się syntezą nowych połączeń organicznych, mogących mieć zastosowanie praktyczne bądź mających być przedmiotem badań fizykochemicznych w celu głębszego poznania ich budowy i oddziaływań międzycząsteczkowych. Niektóre z otrzymanych połączeń odznaczają się bardzo dużą reaktywnością i mogą być wykorzystane do dalszych syntez. Do takich połączeń o dużej reaktywności należą m.in. fluorowe pochodne nitropirydyn i nitropikolin oraz ich N-tlenki [1-12]. Połączenia te są nadzwyczaj reaktywne i bardzo łatwo można w nich wymienić atomy fluoru, szczególnie w 2-fluoro- nitropirydynach, na inne podstawniki. Przeprowadziliśmy reakcje tych związków z fenylohydrazyną, uzyskując z dość dobrymi wydajnościami odpowiednie ich pochodne 2-fenylohydrazynowe. (fragment tekstu)

6

Zawartość białka ogółem, inhibitorów trypsyny i stachiozy w preparatach białkowych uzyskiwanych z mąki grochu za pomocą różnych metod koagulacji

80%

Baraniak B., Niezabitowska M., Porzucek H.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

11 (2004)

|

nr 3 (40)

87-97

Porównano zawartość wybranych składników (białko, kwasy tłuszczowe, stachioza, aktywność inhibitora trypsyny) w preparatach otrzymanych z różnych odmian grochu (Koral, Poa, Ramir i Piast) w wyniku wytrącenia białek w ich punkcie izoelektrycznym. Badano przydatność polielektrolitów Magnafloc M-22S o charakterze kationowym i Superfloc A-150 o charakterze anionowym w procesie koagulacji preparatów z grochu odmiany Piast. Preparaty białkowe otrzymywano również z mąki, w której bialka poddano wcześniej chemicznej modyfikacji: acetylowaniu i sukcynylowaniu. Zawartość analizowanych składników w preparatach zależała w znacznym stopniu od odmiany grochu. Preparaty wytrącone w obecności polielektrolitów miały więcej kwasów tłuszczowych od preparatu otrzymanego za pomocą kwasu. Zastosowanie wielkocząsteczkowych polielektrolitów znacznie zwiększyło zawartość białka w preparatach otrzymanych po chemicznej modyfikacji w porównaniu z preparatami flokulowanymi bez modyfikacji białek. (abstrakt oryginalny)

7

Laccases - Enzymes with an Unlimited Potential

80%

Kaczmarek M. B., Kwiatos N., Szczęsna-Antczak M., Bielecki S.

Biotechnology and Food Science

|

2017

|

z. 81, nr 1

41-70

Laccases (EC 1.10.3.2) are among the few enzymes, the history of which dates back to the 19th century. These oxidoreductases are present in almost all known fungi, some species of higher plants and insects. Moreover, in recent years, these enzymes have also been found in some bacterial organisms. Due to their significant properties and structure of the catalytic centre, laccases have been classified as the multicopper oxidases (MCOs). These enzymes are able to catalyse the oxidation of phenolic and non-phenolic compounds, with the aid of small molecules referred to as mediators. Thanks to their diverse nature, laccases have gained attention of both scientists and entrepreneurs from all over the world. Their significance is reflected in countless scientific and industrial applications, wherein laccases have become inseparable from chemical syntheses, the food industry, textile industry, biosensor design and the environmental protection. This paper gathers the most important information and the latest scientific discoveries relating to this desirable biocatalyst. (original abstract)

8

Mathematical Challenges in the Theory of Chemotaxis

80%

Biler P.

Annales Mathematicae Silesianae

|

2018

|

32

43-63

We consider the simplest parabolic-elliptic model of chemotaxis in the whole space and in several space dimensions. Criteria either for the existence of radial global-in-time solutions or their blowup in terms of suitable Morrey spaces norms are discussed. This is an extended version of the lecture presented at the University of Silesia on January 12, 2018, commemorating Professor Andrzej Lasota-great scholar, master of fine mathematics and applications to real world. (original abstract)

9

Wybrane przykłady aktywności biologicznej pochodnych 1,2,3,4 - tetrahydroizochinoliny

80%

Brzezińska E.

Zeszyty Naukowe. Technologia i Chemia Spożywcza / Politechnika Łódzka

|

1997

|

nr 57 (nr 764)

123-140

Pochodne 1,2,3,4 - tetrahydroizochinoliny (TIQ) niepozbawione są aktywności farmakologicznej. Szególnie di- i trihydroksytetrahydroizochinoliny, jako pochodne amin katecholowych, często wykazują aktywność adrenergiczną. Odpowiednio podstawione pochodne wywołują różnorodny farmakologiczny i biochemiczny wpływ na część współczulną autonomicznego układu nerwowego. TIQ należą do grupy cyklicznych pochodnych fenyloetloaminy. Wśród różnych właściwości farmakologicznych, jakie przejawiają wymienić można aktywność lipolityczną, hipotensyjną, spazmolityczną, rozszerzającą oskrzela, przeciwbakteryjną, przeciwalergiczną, adrenergiczną, przeciwbólową i inne. Większość opisywanych pochodnych TIQ wykazuje średni lub słaby poziom aktywności biologicznej, znane są jednak również przykłady związków obdarzonych korzystnymi właściwościami farmakologicznymi. W pracy przedstawiono, niektóre przykłady tej różnorodnej aktywności biologicznej pochodnych TIQ.

10

Syntezy nowych związków do ekstrakcji jonów miedzi (II) : kwasy Alkiloaminooctowe

61%

Talik T., Talik Z., Puszko A.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Technologia

|

1997

|

2

|

nr 749

67-73

Najlepsze rezultaty uzyskaliśmy przeprowadzając kwas chlorooctowy w jego sól potasową, na którą następnie działaliśmy odpowiednią aminą alifatyczną. Reakcję prowadziliśmy w cyjanku metylu w temperaturze wrzenia, z dodatkiem niewielkiej ilości wody i węglanu potasu jako środka wiążącego chlorowodór. Wyeliminowaliśmy w ten sposób możliwość tworzenia się esterów, które mogłyby powstawać w środowisku alkoholowym. W tych warunkach otrzymaliśmy kwasy alkiloaminooctowe, które wydzieliliśmy w postaci krystalicznych chlorowodorków. Otrzymane połączenia okazały się identyczne z produktami reakcji hydrolizy esterów propylowych kwasów alkiloaminooctowych, tworzących się podczas reakcji chloroacetylomocznika z aminami w n-propanolu. (fragment tekstu)

11

Fosforany wapnia w organizmie człowieka

61%

Kijkowska R.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu

|

1998

|

nr 792 Chemia : związki fosforu w chemii, rolnictwie i medycynie

42-54

Przedstawiono występowanie i rolę fosforanów wapnia w organizmie człowieka. Fosforan wapnia o strukturze hydroksyapatytu jest podstawowym składnikiem fazy mineralnej tkanki kostnej, szkliwa zęba i zębiny. Nie jest to hydroksyapatyt stechiometryczny. Zawiera w swej strukturze wbudowane pierwiastki obce zarówno w podsieci kationowej jak i anionowej. Charakteryzuje się zdefektowaną strukturą z niedomiarem Ca i często nadmiarem P, skutkiem protonizacji tetraedru fosforanowego. Szkliwo, zębina i tkanka kostna zawierają wbudowany w strukturę hydroksyapatytu anion węglanowy. Hydroksyapatytowi często towarzyszą fosforany wapnia o innych strukturach zwłaszcza w produktach przemian patologicznych, zwanych patologicznymi zwapnieniami. (abstrakt oryginalny)

12

Wpływ aktywności wody i temperatury na wzrost oraz aktywność lipolityczną szczepów Penicillium chrysogenum w pożywkach płynnych z olejami roślinnymi

61%

Janda K., Markowska-Szczupak A., Morawski A. W.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

21 (2014)

|

nr 4 (95)

88-96

Szczepy P. chrysogenum wyizolowane z nasion rzepaku, soi i słonecznika hodowano w pożywkach płynnych z dodatkiem oleju rzepakowego, sojowego i słonecznikowego. Zbadano wpływ aktywności wody (aw) pożywki (0,995, 0,950, 0,900 i 0,850) i temperatury (15 i 25 ºC) na zawartość suchej masy grzybni i aktywność lipolityczną. Wzrost grzybni badanych szczepów był zróżnicowany w zależności od aw i temperatury. Aktywność lipolityczna w temperaturze 15 ºC była wyższa niż w 25 ºC. Najwyższą aktywność P. chrysogenum stwierdzono w temperaturze 15 ºC przy najniższej badanej aktywności wody pożywki. Otrzymane wyniki wskazują na możliwość inicjowania niekorzystnych zmian jakościowych olejów przez enzymy lipolityczne szczepów tego gatunku nawet wówczas, gdy nie ma widocznego (makroskopowo) wzrostu grzybni. (abstrakt oryginalny)

13

Syntezy niektórych nitro- i metylonitropochodnych 2,2'-hydrazo- i 2,2'-azopirydyny

61%

Talik Z., Talik T., Kucharska E.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Technologia

|

2002

|

9

|

nr 949

15-25

Opracowane w Katedrze Chemii Organicznej (obecnie: Katedra Chemii Bioorganicznej) Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu syntezy licznych, bardzo reaktywnych fluorowych pochodnych pirydyny [1-4] pozwoliły na łatwe otrzymanie bardzo wielu, dotychczas nie znanych lub bardzo trudno dostępnych pochodnych pirydyny. Przedmiotem tej pracy są syntezy niektórych hydrazo- i azopochodnych pirydyny, przeprowadzone w celu zbadania ich właściwości fizykochemicznych i poddania ich badaniom aplikacyjnym. (fragment tekstu)

14

Synteza nowych ekstrahentów jonów miedziowych : cz. V : wyższe n-alkilohydantoiny : wyższe kwasy alkiloaminooctowe

61%

Talik Z., Talik T.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Technologia

|

2002

|

9

|

nr 949

7-14

W ramach poszukiwań nowych związków kompleksotwórczych zbadaliśmy reakcję chloroacetylomocznika z n-alkiloaminami. Stwierdziliśmy, że podczas krótkotrwałego ogrzewania (15 min) tych substratów w roztworze alkoholowo-wodnym wobec wodorowęglanu sodowego lub trietyloaminy tworzą się produkty podstawienia chloru resztą alkiloaminową: R-NH-CH2-CO-NH-O-NH2, czyli alkiloaminoacetylomoczniki oraz pochodne diureidowe o wzorze: R-N(CH2-CO-NH-CO-NH2)2, gdzie R = C5H11 - C10H21, C12H25, C14H29, C16H33, C18H37. Otrzymane w ten sposób alkiloaminoacetylomoczniki po rozpuszczeniu w rozpuszczalnikach nie mieszających się z wodą ekstrahują jony miedzi z roztworów wodno-amoniakalnych. W wyniku powstają roztwory barwnych kompleksów, które otrzymaliśmy także w stanie krystalicznym. Z przeprowadzonych analiz wynika, że na jeden atom miedzi w tych kompleksach przypadają dwie cząsteczki związku organicznego. (fragment tekstu)

15

Analiza in silico peptydów immunoaktywnych pochodzących z białek żywności - badania z wykorzystaniem bazy BIOPEP

61%

Dziuba M., Nałęcz D., Dziuba B.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

21 (2014)

|

nr 5 (96)

144-154

Analizie bioinformatycznej poddano 89 peptydów immunoaktywnych dostępnych w bazie BIOPEP. Obecność fragmentów potencjalnie immunoaktywnych stwierdzono w 90 ze 150 sekwencji analizowanych białek. Sekwencje aminokwasowe badanych peptydów analizowano z uwzględnieniem: długości łańcucha, udziału procentowego poszczególnych aminokwasów, pI, molowego współczynnika ekstynkcji, indeksu hydropatii i ładunku wypadkowego. Ponadto określono możliwości ich uwalniania in silico przez enzymy proteolityczne. Na podstawie komputerowej analizy z zastosowaniem programu ProtParam stwierdzono, że immunoaktywne peptydy to głównie fragmenty hydrofilowe, w sekwencji których przeważają takie aminokwasy, jak: Lys, Arg i Pro, obdarzone ładunkiem dodatnim w neutralnym pH. W komputerowej symulacji proteolizy in silico wybranych 11 białek żywności o największej częstości występowania peptydów immunoaktywnych (parametr A > 0,02) wykazano, że tylko trzy enzymy: chymaza (EC 3.4.21.39), elastaza trzustkowa (EC 3.4.21.36) i endopeptydaza glicylowa (EC 3.4.22.25), spośród dostępnych w bazie BIOPEP, wykazywały specyficzność pozwalającą na uwalnianie peptydów immunoaktywnych w układzie jednego enzymu. Produktami hydrolizy analizowanych białek, przy użyciu wybranych enzymów proteolitycznych, były głównie 2 - 3 aminokwasowe fragmenty peptydowe. (abstrakt oryginalny)

16

Żywieniowe i nieżywieniowe czynniki wpływające na metabolizm cholesterolu

61%

Glibowski P., Pietrak A., Rząd Z., Glibowska J.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

28 (2021)

|

nr 4 (129)

5-23

Cholesterol odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu układu nerwowego, błon biologicznych, a także w syntezie składników, takich jak hormony steroidowe, kwasy żółciowe oraz witamina D3. Funkcje te mogą być pełnione z udziałem cholesterolu syntetyzowanego w organizmie, dlatego nie ma zalecenia co do minimalnego poziomu spożycia tej substancji. Spożywane produkty żywnościowe, a także styl życia mają wpływ na zmiany w homeostazie cholesterolu, co może być pomocne w kontrolowaniu zaburzeń w metabolizmie cholesterolu, szczególnie w sytuacji jego nadmiernej kumulacji w osoczu. Na wysokie stężenie cholesterolu we krwi, szczególnie zawartego w lipoproteinach niskiej gęstości (LDL), narażone są najbardziej osoby starsze oraz otyłe. Również kobiety po menopauzie mogą mieć zakłócony metabolizm cholesterolu. W badaniach potwierdzono, że ilość cholesterolu we krwi można regulować poprzez wprowadzanie zmian w diecie oraz stylu życia, a najbardziej istotne jest zmniejszenie masy ciała, zwiększenie aktywności fizycznej, jak również zwiększenie częstotliwości spożywania posiłków z jednoczesnym zmniejszeniem ich objętości. Pozytywny dla zdrowia wpływ na homeostazę cholesterolu ma także zróżnicowana dieta bogata w błonnik rozpuszczalny, mleczne produkty fermentowane, wielonienasycone kwasy tłuszczowe, sterole i stanole roślinne, białko sojowe, kurkuminę oraz likopen. Również umiarkowane spożycie alkoholu może wspomóc obniżanie poziomu cholesterolu LDL. Cholesterol pobrany z żywnością wpływa na metabolizm cholesterolu w organizmie człowieka, jednak z uwagi na profil lipidowy nie ma istotnego znaczenia. Wiele składników obecnych w żywności może skutecznie obniżać poziom cholesterolu, a ich spożywanie w odpowiednich ilościach może zastąpić farmakoterapię. (abstrakt oryginalny)

17

Lipooksygenaza w żywności pochodzenia roślinnego

61%

Baraniak B. M., Szymanowska U.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

13 (2006)

|

nr 2 (47)

29-45

Lipooksygenaza (EC. 1.13.11.12, linoleinian : tlen oksydoreduktaza) jest dioksygenazą zawierającą żelazo, która katalizuje utlenianie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych i estrów o układzie cis,cis- 1,4-pentadienu. Głównymi produktami reakcji są sprzężone nienasycone kwasy tłuszczowe i wodoronadtlenki. Generowane przez lipooksygenazę wodoronadtlenki stanowią substraty działania kolejnych enzymów, takich jak: liazy, izomerazy wodoronadtlenkowe, peroksygenazy czy tlenowe syntetazy allenylowe. Początkowe produkty działania lipooksygenazy mogą być degradowane do różnych związków, włączając aldehydy, ketony, alkohole i charakterystyczne związki zapachowe. Lipooksygenazy (LOX) mogą również katalizować proces współutleniania karotenoidów, łącznie z ß- karotenem, co powoduje straty niezbędnych składników odżywczych i powstawanie niekorzystnego aromatu. Lipooksygenazy identyfikowano w różnych organach roślinnych. Białka roślinnych LOX składają się z pojedynczego łańcucha o masie molekularnej około 75-100-103 Da. Fizjologiczne znaczenie lipooksygenaz roślinnych nie jest w pełni wyjaśnione, pomimo istnienia dowodów wskazujących na ich znaczenie w reakcji odpowiedzi na zranienia i inne stresy (np. susza czy atak szkodników-patogenów), ponieważ lipooksygenazy są obecne w biosyntetycznym szlaku powstawania regulatorów, takich jak kwas abscysynowy czy jasmonian metylu. Działanie lipooksygenaz jest pierwszym etapem w procesie powstawania licznych związków barwnych i aromatów. Zainteresowanie lipooksygenazami ze strony technologów żywności wynika z ich zdolności wytwarzania wolnych rodników i nadtlenków, które biorą udział w procesie utleniania witamin, barwników, związków fenolowych i białek. (abstrakt oryginalny)

18

Rola kalpain w skruszaniu mięsa

61%

Lesiów T.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Technologia

|

1996

|

1

|

nr 728

185-197

Powszechnie przyjmuje się, że proteinazy są włączone w pośmiertną proteolizę powodującą skruszanie mięsa. Kontrowersyjne pozostaje, które z nich: tj. lizosomalne katepsyny, multikatalityczny kompleks proteinaz (MCP) czy kalpainy - biorą udział w tym procesie.W oparciu o aktualne doniesienia sugeruje się, że katepsyny lizosomalne nie odgrywają istotnej roli w pośmiertnej proteolizie. Wynika to z faktu, że podczas przechowywania mięsa w temp. 2-4° C nie stwierdzono degradacji miozyny i aktyny, które wśród białek miofibrylarnych są głównym substratem dla katepsyn. Ponadto katepsyny są zlokalizowane w lizosomach i muszą być z nich uwolnione, aby mieć dostęp do miofibryli. Jedynie podczas przechowywania mięsa w temp. 25° C lub wyższej obserwuje się degradację miozyny, aktyny, α-aktyniny i jest prawdopodobne, że w tych warunkach przechowywania katepsyny są odpowiedzialne za degradację białek miofibrylarnych. (fragment tekstu)

19

Biologicznie aktywne peptydy pochodzące z białek żywności: badania in silico, in vitro i in vivo, aspekty aplikacyjne oraz ocena bezpieczeństwa

61%

Minkiewicz P., Darewicz M., Iwaniak A., Borawska J., Bucholska J., Hrynkiewicz M.

Żywność: nauka - technologia - jakość

|

22 (2015)

|

nr 5 (102)

5-22

Bioaktywne peptydy obecne w żywności mogą przyczynić się do zmniejszenia występowania chorób przewlekłych. W produktach spożywczych peptydy zazwyczaj są uwalniane poprzez hydrolizę enzymatyczną białek. W pracy przedstawiono wybrane metody analityczne, chemometryczne i bioinformatyczne, stosowane w badaniach molekularnych i biologicznych właściwości peptydów pochodzących z białek żywności. Opisano także metody zwiększania biodostępności peptydów oraz wybrane aspekty oceny ich bezpieczeństwa. Zrozumienie aspektów molekularnych biologicznej aktywności peptydów stwarza podstawy postępu w wykorzystaniu tych związków jako składników żywności zapobiegających chorobom dietozależnym. (abstrakt oryginalny)

20

Zastosowanie odwróconej osmozy w procesie oczyszczania odcieków

61%

Tałałaj I. A.

Ekonomia i Środowisko

|

2013

|

nr 2 (45)

93-106

Składowanie odpadów na składowiskach powoduje powstawanie silnie zanieczyszczonych odcieków. Wraz z upływem czasu ich jakość zmienia się, prowadząc do coraz większego udziału w nich trudno rozkładalnych związków. Jedną z metod oczyszczania takich odcieków może być odwrócona osmoza. Liczne badania wskazują, że skuteczność procesu odwróconej osmozy jest różna w stosunku do różnych zanieczyszczeń. W przypadku konieczności dokładniejszego oczyszczenia odcieku możliwe jest stosowanie układów kilkustopniowych. Dzięki nim można w znaczący sposób uzyskać wyższą skuteczność usuwania azotu azotynowego(V), amoniaku oraz zmniejszyć wartość przewodności elektrolitycznej. Na efektywność procesu odwróconej osmozy wpływa także rodzaj stosowanej membrany oraz jakość odpadów będących źródłem odcieków. Obok szeregu zalet związanych z wysokim stopniem usuwania zanieczyszczeń za pomocą odwróconej osmozy jej zastosowanie wiąże się z pewnymi zagrożeniami i trudnościami eksploatacji. Wśród najczęściej spotykanych problemów wymienia się krótką żywotność i wrażliwość membran, która jest wynikiem szeregu zachodzących na niej procesów fizykochemicznych i biologicznych, takich jak adsorpcja, scaling i (bio)fouling. Powoduje to konieczność wstępnego przygotowania odcieku (podczyszczenia) przed poddaniem filtracji zanieczyszczeń na membranach. Poważnym problemem jest też zagospodarowanie powstałego w procesie odwróconej osmozy koncentratu. Niektórzy autorzy zwracają również uwagę na wysoką energochłonność procesu odwróconej osmozy.(fragment tekstu)